ตอนที่265

“อือ”

ทีแรกเธอคิดว่าเพราะเป็นรูมเมทและปกติติรยาก็ไม่ ค่อยกลับหอ ถ้าตัวเองสนิทกับโมรีแล้วตั้งใจเมินใส่ทีนาร์ มันก็ไม่ค่อยดี

แต่พอดูจากเมื่อกี้ความเมตตาเธอมันเป็นส่วนเกินชัดๆ

ปาณีมองส้มโอ “วันนี้เหนื่อยหน่อยนะแต่ก็ขอบคุณ” “ฉันยังดี ! ไม่ได้เหนื่อยอะไรเลย” ส้มโอพูดอย่างมีนัย

“แต่ว่ารูมเมททั้งสองคนของเธอนี่ดูต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย” “ไม่เป็นไร” ปาณีรู้ว่าส้มโอกำลังหมายถึงอะไร

ปาณีไปในห้องบอลรูม ข้างในคนน้อยไปเยอะมากมี แค่คนที่สนิทหน่อยยังคุยกันอยู่

จันวิภาเห็นปาณี “เธอออกมาทำไม?”

“ฉันมาดูว่ามีอะไรให้ฉันช่วยได้ไหมอ่ะค่ะ” เป็นงานแต่ง ของเธอแต่เรื่อทุกอย่างกลับเป็นพี่สาวที่จัดการ เธออยาก อยากช่วยอะไรสักหน่อย

จันวิภายิ้ม “ไม่มีๆ พวกเราก็อยู่ที่นี่เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ จัดการได้อยู่เธอไปพักผ่อนก่อนเลย”

ก็จริงที่ว่าการจัดงานแต่งมันเป็นเรื่องเหนื่อย

“ฉันขอไปคุยกับป้าฉันก่อนนะคะ” ปาณีคุณป่าตัวเองที่ไม่ได้เจอมานาน

จันวิภาเห็นยังมีคนในครอบครัวของปาณีอยู่ “ไปสิ”

ป้าของปาณี ตสิมา ฝนสิริและยังมีญาติที่ปาณีไม่สนิท

ยืนอยู่

ปาณีเดินไปตสิมาเห็เธอก็ยิ้ม

ความคิดของตสิมาและคนอื่นไม่เหมือนกัน ไม่ว่าธา มนิธิจะเป็นยังไงแต่ปาณีได้เข้าเป็นสะใภ้บ้านวิสิทธิ์เวชก็ ถือว่าดีมากแล้ว

ปาณี “วันนี้ขอบคุณคุณน้าด้วยนะคะ”

“อือ”

พอทักทายเสร็จปาณรก็มองไปที่คุณป้า “สวัสดีค่ะ คุณป้า”

ปาณีได้ยินมาว่าคุณป้าเพื่อที่จะมาร่วมงานแต่งของ เธอก็ได้เอาอังเปาสองพันหยวนมาให้ด้วย

สองพันหยวนสำหรับคนอื่นอาจจะไม่มากแต่สำหรับ คุณป้า สองพันหยวนนี้มันเอามาได้ลำบากจริงๆ

ทั้งที่บ้านของเขามีลูกสองคนและยังมีสามีที่ไม่สบาย คุณป้ามองปาณี “แต่งงานแล้วก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไป ถึงบ้านคนอื่นต้องรู้เรื่องหน่อยเข้าใยไหม?”

“อือ”

คุณป้าเป็นคนอ่อนโยนมาตลอด ที่พูดก็เพื่อเป็นผล ประโยชน์ต่อเธอ
แล้วญาติที่ปาณีไม่สนิทก็มายุ่งเรื่องชาวบ้าน “นี่ปาณี! เธอคิดยังไงถึงยอมแต่กับคนแบบ..แม่เธอก็จริงๆเลย ! เห็นแก่เงินของอีกฝ่ายไม่ดูว่าเขาเป็นคนยังไงก็ให้เธอแต่ง ไปแบบนี้

มันก็จะมีคนแบบนี่แหละเหมือนกับว่าไม่พูดเรื่องที่ ทำให้เธอไม่สบายใจเขาจะตายได้ ฝนสิริได้ยินแบบนี้ก็ไม่สบายใจอะไรเรียกว่าเพื่อเงิน?

ปาณีแต่งงานกับธามนิธิเธอไม่ได้อะไรสักอย่างเลย

เธอเลยพูดอย่างโมโห “ก็เขาจะแต่งเองมาเกี่ยวอะไร กับฉัน?”

ไม่ใช่มีแต่ญาติคนนี้ที่พูดแบบนี้ยังมีญาติอีกหลายคน ก็พูดคล้ายๆแบบนี้ ฝนสิริก็ทนมาตลอดงานแต่ตอนนี้คนก็ ไปหมดแล้วก็เลยปลดปล่อยออกมา

ที่เธอพูดแบบนี้ก็ไม่ได้สนว่าปาณรได้ยินแล้วจะเสียใจ หรือไม่เสียใจ

พอปาณีได้ยินที่เขาพูดแบบนี้ก็รู้เลยที่ทีนาร์พูดมัน เป็นความจริงที่แท้แล้วคนที่มาร่วมงานในวันนี้คนส่วนใหญ่ กำลังหัวเราะเธออยู่

ก็จริงที่จะมีผู้หญิงสักกี่คนจะยอมแต่งงานกับเจ้าบ่าวที่ นั่งบนรถเข็น?

ตสิมาไม่อยากให้คนบ้านวิสิทธิ์เวชได้ยินแบบนี้เลย เรียกพวกเขาออกไปทันที

ปาณียืนอยู่กับที่แต่เธอกลับรู้สึกหน้ามือเธอเย็นเฉียบ
จันวิภาอยู่ข้างๆได้เห็นฉากนี้แบบชัดๆกำลังเตรียมไป ปลอบปาณีก็เห็นไวยาตย์ที่เข็นธามนิธีมาแล้วหยุดอยู่ที่ หลังปาณี…