ตอนที่253

ก็แค่มมาเรียนปาณีก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว คนอย่างเวทัสไม่มีผลต่อเธอ

แล้ว

เรียนจบปาณีกับโมรก็ไปก่อน ชยรพมองเวทัสที่ไม่ ขยับไปไหนเลยแล้วก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่ก็นั่งลงอยู่ เป็นเพื่อนเขา

“เพื่อน” เธอวางมือลงบนไหล่ของเวทัสและตบเบาๆ “ฉันรู้ว่าเธอวางปาณีไม่ลงแต่ว่ามีบางอย่างฉันว่าฉันจำเป็น ต้องบอกเธอ”

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วอารมณ์ของเวทัสก็ไม่ดีตลอดถึงชย รพไม่ได้พูดแต่ก็ดูไว้ตลอด

ตอนนี้เวทัสเหมือนตกลงไปอยู่ในโคลนแล้วออกมาไม่

ได้

เวกัสไม่ได้ตอบอะไร นี่เป็นคาบที่เขาชอบมากที่สุดแต่ เพราะมีปาณีอยู่เลยไม่ได้ฟังเข้าหูเลยสักประโยค

ชยรพ “ไม่ว่าเมื่อก่อนเธอกับปาณีเคยเป็นอะไรกันแต่ ตอนนี้เขาเป็นน้าสะใภ้ของเธอ ผู้หญิงของน้าชายเธอกล้า แย่งหรอ? ไม่ใช่สิ พูดให้มันดูแย่หน่อยถ้าเกิดวันหนึ่งเขา เลิกกับน้าชายเธอแล้ว เธอก็จะไม่ถือหน่อยเลยหรือไงว่า เขาเคยเป็นน้าสะใภ้เธอแล้วเธอรู้สึกครอบครัวแบบบ้าน เธอระหว่างเธอกับเขามันมีความเป็นไปได้ไหม?”
ยิ่งเป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ก็ยิ่งต้องรักษาศักดิ์ศรีของ หน้าไว้ จะไม่ปล่อยให้เป็นข่าวเสียหายเด็ดขาด

ไม่ว่าเธอหรือว่าเวทัสก็ไม่ใช่พวกที่จะทำผิดกฎของ ทางบ้าน

ชยรพพูดจบก็มองเวทัสแล้วพูดต่อ “เธอก็รู้อยู่แล้วว่า ทั้งหมดนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีกก็รีบเดินออกมา เถอะ เนี่ยโมรีก็ดีอยู่นะ ฉันว่าเขาก็แอบชอบเธออยู่ไม่แน่ เธอก็ลองดูหน่อยสิ”

ในถานะเพื่อนเธอก็หวังดีกับเขา

ธามนิธิและปาณีจะแต่งงานในวันเสาร์อาทิตย์นี้แล้ว เธอไม่อยากเห็นเวทัสทำตัวแบบนี้อีก

เวทัสลุกขึ้นแล้วเดินออกจากประตู

เธอรู้

เธอรู้หมดเลย!

แต่ทุกครั้งที่เห็นปาณีมันก็ควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้

ช่วงนี้เธอตั้งใจหาอะไรมาทำในเวลาว่าง เล่นเกมส์ ดูแลทีมแข่งให้ดีก็เพราะไม่อยากคิดถึงเรื่องของปาณีไงล่ะ

แต่พอมาเจอเธอก็รู้สึกใจมันเจ็บ เจ็บมาก

วันอาทิตย์ตอนเช้าสิบโมง เวทัสยังนอนอยู่ คนใช้ใน บ้านมาเรียกเธอครั้งที่สามแล้ว “ฌายินตื่นได้แล้ว คุณแม่ เธอพึ่งโทรมาเมื่อกี้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของน้าชาย เธอรีบๆเตรียมตัวแล้วไปในงานได้แล้ว”

ธามนิธิเป็นน้าชายเธอถ้าเธอไม่ไปร่วมงานแต่ง จัน วิภาไม่ปล่อยเธอแน่ๆก็จันวิภาไม่รู้ความสัมพันธ์ของเวทัส และปาณี

งานแต่งงานเริ่มตอนสิบสองโมงครึ่ง

เวทัสลุกจากเตียงแล้วไปล้างหน้าแปรงฟัน เธอยืนอยู่ ที่หน้ากระจกแปรงฟันไปด้วยแล้วมองตัวเองในกระจกไป ด้วย

พอนึกถึงปาณีจะแต่งงานสำหรับเธอทุกวันมันช่างยาก ลำบากเหลือเกิน

แต่ก็เหมือนที่ชยรพพูด ตอนนี้เธอยังจะทำอะไรได้

อีก?

โดนคนรอบข้างหัวเราะโดนแม่บ่น

ติรยารู้สึกทนอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้เลยลุกขึ้น “ฉันไปเข้า ห้องน้ำก่อน”

ติรยาเดินตามเวทัสไปแล้วพบว่าเวทัสกำลังคุยกับนพ

รุจอยู่

ทั้งสองพ่อลูกใส่เสื้อสูทยืนอยู่ด้วยกัน พอยืนอยู่ข้าง นพรุจ เวทัสก็ดูเป็นเด็กขึ้นมา

“คุณลุงนพรุจสวัสดีดีค่ะ” ติรยารวมความกล้าแล้วเดิน เข้าไป

เธอนึกถึงสภาพตอนนี้ของตัวเอง อยู่ในโรงเรียนก็ถูก กระทำแบบนั้น เวทัสก็ไม่สนใจเธอแล้วเมื่อกี้ยังทำแบบนั้นกับเธออีกก็รู้สึกยิ่งมีความกล้าไปใหญ่

เวทัสเห็นติรยาก็ขมวดคิ้วแต่ติรยาก็เดินเข้ามาแล้ว

นพรุจมองเธอ วันนี้ก็เป็นงานแต่งงานของธามนิธิทุก คนที่มาคือแขกเขาก็เลยไม่ได้แสดงความโหดของตัวเอง ออกมาแต่ก็ตอบแบบเย็นชา “มีอะไร?”