ปาณียังไม่ได้ลืม

ธามนิธิ “..

เขาดูปาณีที่ยังเล่นไม่หยุดแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร แล้วดื่มเหล้าแก้วตัวเองเงียบๆแล้วถามปาณีต่อ “ยัง ดื่มต่ออีกไหม?”

“ดื่มสิ” ปาณี “เหล้าขวดนี้ก็อร่อยดีนะ”

กลิ่นเหล้าไม่แรงมากเกินไปแถมยังหวานอีก เหมือนดื่มน้ำอัดลม

เธอเลยเอาขวดเหล้ามาเทดื่มเองเลย

ไวยาตย์มองเธอแล้วเป็นห่วง “ดื่มเหล้าน้อย หน่อยก็ดีนะครับ”

ถึงรสชาติจะไม่แรงมากแต่มันจะมาทีหลัง เมา แล้วก็ยังไม่รู้ตัว

ปาณี “ไม่เป็นไรหรอก”

เธอไม่รู้สึกถึงความแรงของเหล้าแต่กลับสงสัย ว่าไวยาตย์เอาน้ำอัดลมมาให้เธอดื่มหรือเปล่า

ธามนิธิมองเธอ “ถ้าชอบก็ดื่มเยอะๆหน่อย”
ไวยาตย์ “.”

เมื่อกี้ตอนเธอเสนอว่าดื่มเหล้ากันยังเห็นได้ชัด ว่าธามนิธิยังห้ามอยู่แต่ทำไมตอนนี้ยังสนับสนุนให้ เธอดื่มเยอะๆอีก?

หลังกินข้าวเสร็จปาณีที่ดื่มเหล้าไปไม่น้อยก็ กอดธามนิธิไว้แล้วนั่งบนขาของเขา “คุณอาคะ ฉัน ชอบเธอมากๆเลย!”

ไวยาตยมองผู้หญิงที่กำลังพูดอ้อนๆกับธามนิธิ อยู่ ฟังแค่น้ำเสียงเธอก็รู้แล้วว่าเธอเมาแล้ว

เธอเหมือนจะเข้าใจอะไรสักอย่าง

นี่คุณธามนิธิตั้งใจให้เธอเมจนเมางั้นหรอ?

ร้ายกาจ ร้ายกาจมากจริงๆ!

ขนาดภรรยาตัวเองยังใช้แผนหลอกหลวงเป็น คนบ้าจริงๆ

ธามนิธิเห็นปาณีเป็นแบบนี้ครั้งแรกราวกับแมว ตัวนุ่มๆทำให้คนรู้สึกอุ่นใจแต่เขากลับทำเสียงเข้ม

“ฉันไม่ชอบเธอ ฉันชอบผู้ชาย!”

เขาเป็นคนที่จำความแค้นได้

ไวยาตย์ที่ยืนอยู่ข้างๆตกใจเมื่อกี้ตอนได้ยิน ปาณีพูดเธอคิดว่าเขาแค่ล้อเล่นแต่ดูจากสภาพแล้วคุณธามนิธิคงชอบผู้ชายจริงๆ?

หรือว่าเป็นเพราะตัวเองที่ดูแลเขาตลอดเลย ทำให้เธอเกิดความรู้สึกมากกว่านั้นกับตัวเอง?

เธอเปิดปากพูดแบบสั่นๆ “เออคือ….คุณธามนิธิ ครับผม….ผมไม่ชอบผู้ชายครับ!”

เธอเป็นผู้ชาย! ใช่ผู้ชาย!

พอไวยาตย์พูดจบก็เห็นธามนิธิยกหัวขึ้นมาจ้อง

เธอ

ไวยาตย์กลัวธามนิธิกลัวมาตลอดพอโดนธามนิธิ จ้องแบบนี้ก็ยิ่งกลัวไปใหญ่

วินาทีต่อมาเธอก็รู้สึกตัวเองไม่ควรยอมง่ายแบบ นี่เลยพูดกับธามนิธิว่า “คุณอาจจะยังไม่มีอารมณ์กับ ผู้หญิงช่วงแรกแต่ว่ายังไงๆมันก็หาวิธีทางมารักษาได้ อย่าหมดความหวังนะครับ….”

ถ้าเกิดอยู่ๆก็เปลี่ยนมาชอบผู้ชาย เธอบังคับตัว เองหน่อยก็ไม่เป็นไรแต่พ่อแม่ของธามนิธิคงตกใจ จนเป็นลมได้!

ธามนิธิมองเธออย่างเย็นชา “ออกไปเดียวนี้!”

ไวยาตย์ไม่ลังเลใดๆพอได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งออก ไปเลยเหมือนกลัวโดนธามนิธิกิน
ธามนิธิมองคนที่กอดขาตัวเองอยู่ตอนนี้ ปาณี พูดจนจะหลับอยู่แล้วเลยเรียกแม่บ้านให้พาปาณีขึ้น ไปพักผ่อนข้างบน

ธามนิธิเองก็ขึ้นไปชั้นบน ทีแรกจะให้ไวยาตย์มา ช่วยเขาแต่พอคิดไปคิดมาก็ช่างมันเถอะโดนปาณี พูดแบบนี้เขาเองก็รู้สึกไม่กล้ามองความสัมพันธ์ของ เขากับไวยาตย์

ธามนิธิให้แม่บ้านใส่น้ำให้เต็มอ่างแล้วตัวเองก็ เข้าไปอาบ

ขาเธอยังไม่หายดีแต่ว่าตอนนี้สามารถประคอง ของรอบตัวแล้วเดินได้ก็เลยเรื่องอาบน้ำถึงจะลำบาก ไปหน่อยแต่เขาเองสามารถทำได้แล้ว

แต่ชลิตเคยบอกว่าถ้าจะให้หายดีหมดจนเดินได้ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสักครึ่งปี

อาบน้ำเสร็จธามนิธิก็ขึ้นเตียงมองปาณีที่นอนอยู่ ที่แรกคิดว่าเธอนอนแล้วแต่พอหัวถึงหมอนตาเธอก็ เปิดสว่างทันทีมองหน้าธามนิธิอย่างซื่อๆ