ตอนที่222

เขามองเธอแล้วอดหัวเราะไม่ได้

ร้านที่ธามนิธิพามาวันนี้ วิวสวยเปิดหน้าต่างก็เห็น แม่น้ำข้างนอกโดยเฉพาะถึงตอนกลางคืนยังมีเรือ ยอชต์ไม่น้อย

ปาณีนั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วมองวิวข้างนอก “หนูก็ อยากไปนั่งเรือจังแต่เสียดายคนเยอะเกิน”

ตั๋วเรือไม่ได้แพงแต่ทุกครั้งจะที่ไปก็ต้องต่อแถวรอ อย่างน้อยสองสามชั่วโมง

ธามนิธิมองไปนอกหน้าต่าง “คราวหลังพาเธอไป”

รอให้ขาเขาดีก่อน สะดวกต่อการเดินทางก่อน

ถึงแม้อาจจะต้องรอนาน

ปาณีหันกลับมา “ได้เลยค่ะ”

พอพูดถึงอันนี้เธอก็นึกถึงขาของคุณอาไม่รู้ว่าขา ของคุณอาจะดีเมื่อไหร่

ธามนิธิมองตามสายตาของปาณีรู้สึกได้ว่าเธอก็คง คิดเรื่องเดียวกับเขา เขายิ้มแล้วยิ้มอีกมองไปที่ไวยาตย์ไวยาตย์ก็เอา

เค้กออกมาอย่างรวดเร็ว

วันนี้เป็นวันเกิดก็ต้องกินเค้กวันเกิดสิ
รูปร่างเค้กเป็นเป็นครอบครัวPeppa Pig พอปาณี เห็นเค้กก็เกือบหัวเราะออกมา “นี่คุณอาเป็นคนสั่งเค้ก

หรอคะ?”

ธามนิธิมองปาณี “ไม่ชอบ?”

“ชอบค่ะ” ใบหน้าของปาณีตอนนี้เต็มไปด้วยรอย ยิ้ม “น่ารักมากเลย! แต่หนูไม่คิดว่าคุณจะสั่งเค้กแบบ

นี้

“เธอชอบก็ดีแล้ว” ได้ข่าวว่าผู้หญิงชอบอะไรแบบ นี้เขาเลยเลือกอันนี้พอเห็นเธอยิ้มบานขนาดนี้เขาก็ รู้สึกพึงพอใจ

ธามนิธิใส่หมวกวันเกิดให้เธอ “ขออธิษฐานสิ”

“ต้องขออธิษฐานด้วยหรอ!” ปาณีรู้สึกอึดอัด เอาจริงๆนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ฉลองวันเกิดอย่าง จริงจังถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้กยังไม่เคยซื้อเลยด้วยซ้ำ

ทุกครั้งที่เป็นวันเกิดเธอ ทุกคนก็จะงายยุ่ง ยุ่งจน ลืมวันเกิดเธอไป

ก็เลยอยู่ๆให้มาขออธิษฐานแบบนี้เธอก็รู้สึกตื่นเต้น

ขึ้นมา

ธามนิธิเร่ง “รีบหน่อยสิ”

ในสายตาเขา เธอก็เป็นเจ้าหญิงของเขาเขาจะใช้ ทุกวิถีทางดูแลเธอ ของที่ควรให้ก็จะให้เธอหมด

ปาณีมองเทียนที่จุดไฟไว้แล้วปิดตาพนมมืออธิษฐานในใจ : ขอให้คุณอารีบๆดีขึ้นเถอะ!

เขาเป็นคนดี ดีกับเธอด้วย เธอก็อยากให้เขา สุขภาพร่างกายแข็งแรง ปลอดภัย

พออธิษฐานจบปาณีก็เป่าเทียนให้ดับ เทียนพึ่งดับ เสียงดอกไม้เพลิงข้างนอกก็ดังขึ้น

เพราะในเมืองมีกฎห้ามดอกไม้เพลิงฉะนั้นการที่ ได้เห็นดอกไม้เพลิงยิ่งใหญ่แบบนี้มันเป็นเรื่องยา กมากๆ

ปราณี “โชคดีจังเลย”

ไวยาตย์ที่อยู่ข้างๆพอได้ยินปาณีพูดแบบนี้ก็ หัวเราะออกมา “ก็รู้ว่าที่มีดอกไม้เพลิงเลยจองร้าน อาหารที่นี่ไง”

“ใช่หรอคะ?” ปาณีมองไปที่ไวยาตย์

ไวยาตย์กำลังจะตอบก็พบว่าธามนิธิกำลังจ้องตัว เองอยู่

เธอกลัวจะตายอยู่แล้วเลยไม่ตอบกลับไปสักคำ ใช่สิ คุยกันดีๆเธอจะไปพูดแทรกทำไม?

ปาณีโตขนาดนี้พึ่งเคยเห็นดอกไม้เพลิงอลังการ ขนาดนี้เหมือนทั้งเมืองก็กำลังปล่อยดอกไม้เพลิงเช่น กัน

ระหว่างนั่งรถกลับบ้านยังรู้สึกเหมือนเสียงดอกไม้ เพลิงดังอยู่ในหู
ธามนิธิมองปาณี “สุขสันต์วันเกิดนะ”

“ขอบคุณคุณอานะคะ” ปาณีซบลงไปที่ไหล่ของ เขาแล้วดูหน้าด้านข้างเขา “ขอบคุณที่จำวันเกิดหนูได้ ด้วย”

“จำวันเกิดของอีกฝ่ายได้มันเป็นมารยาทที่ควรมี ไม่ใช่หรือไง?”