ตอนที่ 217

ผู้ชายปกติจะไม่ชอบผู้หญิงแต่งหน้าเข้ม พวกเขา ชอบผู้หญิงที่แต่งหน้าโทนไม่ได้แต่ง

แต่ว่า… มองดูการแต่งหน้าโทนเข้มของปาณี แล้ว ธามนิธิกลับรู้สึกสวยมาก! สง่ามาก!

ลุคแบบนี้ หากเปลี่ยนคนที่ไม่เหมาะกับการแต่ง หน้าโทนนี้อาจกลายเป็นสภาพหลังรถคว่ำได้ แต่ สำหรับปาณีแล้ว เหลือเพียงแต่ความสวยงาม

ปาถือดไม่ได้ที่จะไปเสียงหนึ่ง “คุณอย่าดูเลยค่ะ ไม่มีอะไรน่าดูหรอก”

พูดจบก็แย่งมือถือมา กลับถูกธามนิธิห้ามไว้ “อย่า ซนสิ”

ท่าทีของเขา จริงจังเหมือนตอนที่เขาทำงานอยู่ แล้วมีคนไปรบกวน

ปาณีมองไปยังธามนิธิ “ก็คุณเคยดูแล้วไม่ใช่หรอ คะ?”

ตอนที่ชยรพส่งให้เขา เขาก็ดูแล้วรอบหนึ่ง เวลานี้ ยังจะดูอีกยังดูไม่พอรึไง?

สายตาของธามนิธิจ้องมองคลิปวีดีโอตลอด ถ้า หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ถึงจะได้รางวัลชนะเลิศการร้อง เพลงระดับโลก เขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
แต่ว่า นี่เป็นเมียเขานะ!

เขาบอกกับปาณีว่า “เธอง่วงก็นอนเลยนะ ไม่ต้อง สนใจฉัน”

ปาณีนอนลงข้างๆ เล่นมือถือไปสักพัก ไม่ง่ายเลย ที่เธอจะได้เล่นมือถือเหมือนวันนี้โดยที่ธามนิธิไม่บ่น สักคำ อาจจะเป็นเพราะว่าตัวเขาเองก็กำลังเล่นมือถือ

อยู่

หลังจากที่เธออัพเดท Weibo ของตัวเองจนเสร็จ ก็มองไปยังธามนิธิอีกครั้ง จนเธอเกือบจะเป็นลม

เขา ยังดูวีดีโอที่เธอร้องเพลงอยู่อีกหรอเนี่ย?

“คุณอา คุณยังไม่นอนอีกหรอคะ?” ปาณีวางมือ ถือลง มองเขาอย่างจดจ่อ

คิ้วของเจาเข้มมาก จมูกก็โด่ง ริมฝีปากที่ประกบ กันอย่างสวยงาม.

ปาณีมองไปสักพัก รู้สึกว่าตัวเองจะหื่นเกินไปแล้ว

ทำไมถึงมีคนหล่อขนาดนี้ได้นะ?

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นคู่ครองที่เธอจะแต่งงานอีก

ด้วย

พอคิดถึงจุดนี้ ทำให้ปาณียิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น
ธามนิธิถอดหูฟังออก ไม่ได้ยินเลยว่าปาณีพูด อะไรไป

ปาณียื่นมือไปดึงแขนเสื้อของเขา “นอนกันเถอะ” เขามองปาณีแวบหนึ่ง “เธอนอนก่อนเลย”

ท่าทางอย่างขอไปที่มาก!

ปาณีจ้องมองเขา รู้สึกว่าคุณอาเปลี่ยนไป ปกติ เขาไม่เคยเล่นมือถือเลย ยิ่งไปกว่านั้น เขามักจะเป็น ห่วงเธอ เหมือนตอนนี้ที่ไหนกัน จ้องแต่มือถือ ไม่สนใจ เธอเลย?

“ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้อีกหนูจะไปนอนบนโซฟา แล้วนะ”

ความสนใจของธามนิธิเพิ่งจะถูกดึงกลับมา “มี เตียงดีๆไม่นอน ไปนอนบนโซฟาทำไม?”

“ก็คุณไม่สนใจหนูเลย” ปาณีพูด “ดังนั้นหนูนอน คนเดียวดีกว่า”

หลังพูดจบ เธอก็จะลงจากเตียง

ธามนิธิดึงแขนเธอไว้ “มานอนในอ้อมแขนมา”

“ไม่เอา หนูโกรธแล้ว”

“เร็วสิ” น้ำเสียงที่เข้มขรึมของเขา

ปาณีมองเขาแวบหนึ่ง ถึงจะคลานเข้าไปในอ้อม แขนของเขา ถูกเขากอดไว้อย่างนี้ รู้สึกปลอดภัยอย่าง บอกไม่ถูก ริมฝีปากของเธอจึงอมยิ้มสักที
ธามนิธิกอดเขาไว้ หอมแก้มเขาเบาๆ “นอนสิ นอน ในอ้อมกอดของฉัน”

“หนูอยากคุยกับคุณ” ปาณีนอนหนุนแขนเขาไว้

มือก็จับแขนของเขาไว้

น้ำเสียงของธามนิธิอบอุ่นมา “คุยอะไรล่ะ?”

“คุณรู้ไหมคะ? การแข่งขันในครั้งนี้ แต่เดิมติรยา น่าจะได้ที่หนึ่ง”

“แล้วยังไงต่อ?”

“ทั้งๆที่เขาเต้นรำได้ดีมาก ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงถึง ไปติดสินบนคณะกรรมการ จากนั้นคะแนนของเขาก็ ถือเป็นโมฆะไป หนูเลยได้ที่หนึ่งมา” ปาณีก็ประหลาด ใจเช่นกัน

ถ้าหากติรยาไม่ทำเรื่องพวกนี้ เขาก็ได้ที่ 1 ไปแล้ว

ธามนิธิมองปาณีแวบหนึ่ง พูดว่า “ความเชื่อมั่นใน ตัวเองก็เป็นความสามารถชนิดหนึ่ง เขาไม่มั่นใจในตัว เอง แบบนี้ก็สมควรแล้ว”