ตอนที่ 215

“แน่นอนสิคะ”

กระเป๋าของปาณีวางอยู่ข้างๆ เธอหยิบกระเป๋ามา และหยิบเงินรางวัลออกมาให้เขาดู “คุณดูสิ หนูไม่ได้

โกหกคุณจริงๆนะ!”

มีความรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก

ก่อนหน้านี้คุณอามัวแต่พูดว่าเธอร้องเพลงไม่ เพราะ เธอยังสงสัยตัวเองอยู่เลย ดีที่ครั้งนี้ได้รางวัล แม้จะไม่มีประโยชน์อะไร แต่ก็รู้สึกมีความสุขนิดหน่อย

แม้จะเป็นกิจกรรมเล็กๆ แต่พอได้ยินส่าปาณีได้ที่ 1 ธามนิธิก็เกิดความภาคภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก

ภรรยาของผมเก่งจริงๆ!

เขามองไปยังใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยิ้มพูด ว่า “ทำได้ดีมาก”

ไม่คิดว่าปาณีจะแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ถามว่า “คุณอา เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะคะ หนูฟังไม่ค่อยชัด คุณ พูดอีกรอบได้ไหมคะ”

ว่าเธอมาสองครั้งติด ให้เขาชมตัวเองครั้งหนึ่งนี่ไม่ ง่ายจริงๆ เธอจะปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไปง่ายๆได้ยัง ไง
ธามนิธิมองไปยังท่าทางของเธอ ดึงเธอเข้ามาก อดอย่างง่ายดาย เขาหอมแก้มลงบนหน้าผากของเธอ อย่างกับประทับตรา “ปาณีร้องเพลงเพราะที่สุดเลย แบบนี้ได้ยัง?”

ปาณีพิงอยู่บนตัวเขา จงใจถามว่า “ถ้าอย่างนั้น ก่อนหน้านี้ใครว่าหนูร้องเพลงไม่เพราะล่ะคะ?”

เธอจดจำทุกคำพูดของเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน

ธามนิธิขมวดคิ้ว “ฉันเคยพูดหรอ?”

เขาพูดคำพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง!

ไม่มีทาง!

ปาณี “คุณเคยบอกเองแท้ๆ!”

ก็ครั้งก่อนที่กลับมาเขาเป็นคนพูดเอง นี่เพิ่งกลับ มาไม่กี่วัน เขาก็ลืมไปแล้ว

หรือว่า เขากำลังแกล้งโง่!

ธามนิธิยื่นแขนออกไป กอดเธอไว้ในอ้อมแขน “ฉันจะพูดคำพูดแบบนั้นได้ยังไง? ปาณีของเราร้อง เพลงเพราะขนาดนี้ คนที่พูดแบบนี้ หูของเขาต้องมี ปัญหาแน่ๆ”

“….” ปาณีหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ มีคนที่ ว่าตัวเองอย่างนี้หรอเนี่ย?

ช่างเถอะ!

เห็นคุณอาพูดอย่างนี้แล้ว ปาณีก็ไม่ถือสาอะไรเขาอีก

“สวัสดีครับคุณอาธามนิธิ” ตอนบ่าย ปาณีเดินตาม หลังธามนิธิ เพิ่งก้าวเข้าไปในห้องรับแขกของบ้านวิ สิทธิ์เวช ก็ได้ยินเสียงทักทายของชยรพ”

ตอนนี้ชยรพกับเวทัสเป็นทีมเดียวกัน ตัวติดกัน ตลอดเวลา ดังนั้น การปรากฏตัวในบ้านวิสิทธิ์ เวช บ่อยๆก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

ธามนิธิมองเขาแวบหนึ่ง สีหน้าซับซ้อนมาก เขายัง จำเรื่องที่ชยรพช่วยเหลือปาณีตอนอยู่มหาลัยได้

แม้จะรู้สึกขอบคุณชยรพเล็กน้อย แต่ว่า ก่อนหน้า นี้ตัวเองก็เคยเตือนเขาแล้วว่าให้อยู่ห่างจากปาณี

หน่อย

แต่เขากลับวนเวียนอยู่รอบตัวปาณี เด็กคนนี้ ใจ กล้าจริงๆ!

ชยรพที่ยืนอยู่ข้างๆ รู้สึกกระวนกระวายใจเล็ก น้อยเมื่อถูกธามนิธิจ้องหน้า

สายตาของธามนิธิน่ากลัวมากจริงๆ เพียงแค่มอง ไปก็ทำให้ขนหัวลุกได้

ชยรพหัวเราะ พูดอย่างประจบสอพลอว่า “คุณอา ธามนิธิวางใจได้ครับ สำหรับผมในตอนนี้ ผมไม่มีความ คิดใดๆที่จะล่วงเกินปาณีเลยครับ เธอเป็นถึงภรรยา

ของคุณเลยนะครับ ถึงผมจะไม่รู้เรื่องอีกแค่ไหน ก็คงไม่กล้าคิดไม่ซื่อกับเธออีกแล้วครับ”

” รู้ก็ดี

เห็นเขายังรู้กาลเทศะ สายตาของธามนิธิจึงดูไม่ เย็นชามากขนาดนั้น

ปาณีมองไปยังท่าทางของชยรพ อดไม่ได้ที่จะ หัวเราะ ไม่น่าล่ะช่วงนี้ชยรพถึงดูแปลกๆ ที่แท้ก็เคยถูก คุณอาสั่งสอนนั่นเอง!

ไวยาตย์เข็นธามนิธิเข้าไปในห้องรับแขก ฐิติพร กับจันวิภาก็อยู่ด้วย

“ปาณี มานั่งนี่สิ” ฐิติพรกวักมือเรียกปาณี ท่าทาง เอ็นดูเธอเป็นอย่างมาก

ปาณีเดินเข้าไปอย่างมีมารยาท “แม่คะ พี่คะ”

ฐิติพรจับมือของเธอไว้ เหมือนแม่แท้ๆของเธอ “ได้ ข้าวว่าประกวดร้องเพลงในมหาลัยได้ที่ 1 หรอลูก?”