ตอนที่ 21

เธอวางของทั้งหมดลงนั่งถอนหายใจอยู่ข้างๆธา มนิธิมองไปยังร่างอันเหน็ดเหนื่อยของเธอเหตุผลที่บอก ว่าจะไปซื้อของช่างเหมาะกับธรรมชาติของความตะกละ ของเธอจริงๆ

หลังจากพักแล้วสักครู่ปาณีบอกกับแม่บ้านที่อยู่ ในครัวว่า”น้าคะคืนนี้หนูจะทำกับข้าวเองค่ะน้าพักผ่อน เลยนะคะ!”

“คุณหนูจะทำเองหรอคะ?”แม่บ้านมองปาณีด้วย ความสงสัย

ปาณีทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ”หนูทำกับข้าวอร่อย จะตาย!ใช่ไหมคะคุณไวยาตย์?”

“ครับ”ก่อนที่ปาณีจะเข้าไปทำงานที่คฤหาสน์ไว ยาตย์ได้ทดสอบฝีมือการทำกับข้าวของเธอก่อนแล้ว หลังผ่านการทดสอบจึงรับเธอเข้าทำงาน

หลังจากได้รับคำยอมรับจากไวยาตย์แม่บ้านจึง วางใจขึ้นมาเล็กน้อย

และแน่นอนในคืนนี้ขณะที่ปาณีกำลังทำกับข้าว แม่บ้านก็อดไม่ได้ที่จะมองเธออยู่ข้างๆอย่างเป็นห่วง หากมีอะไรที่ปาณีทำไม่ได้เขาจะได้เข้าไปช่วยทัน

ถึงยังไงปาณีก็เป็นเด็กอายุ18เด็กอายุ18จะไปทำอะไรได้?

แม้แม่บ้านคนนี้ถือได้ว่าเป็นแม่ครัวคนหนึ่งใน บ้านวิสิทธิ์เวชแต่ลูกสาววัย20ปีของเธอยังหุงข้าวไม่ เป็นเลย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เห็นท่าทีอันคล่องแคล่ว ของปาณีแล้วแม่บ้านถึงกับตกใจเล็กน้อย

ปาณีจัดการทุกเรื่องในครัวได้อย่างเป็นระเบียบ เรียบร้อยไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย

“คุณอาทานข้าวได้แล้วค่ะ”ธามนิธิได้ยินเสียง เรียกของปาณีขณะที่กำลังจ้องหน้าจอคอมอยู่

เขาวางงานค้างไว้และเดินไปที่โต๊ะอาหารเขา เห็นปาณีได้ทำกับข้าวไว้เต็มโต๊ะแม่บ้านที่ยืนอยู่ข้างๆก็ ชื่นชมปาณีไม่หยุดว่า”คุณหนูปาณีเก่งมากเลยค่ะกับข้าว พวกนี้คุณหนูทำเองหมดเลยนะคะ”

เธออยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวชมาตั้งหลายปีแต่ไม่เคย คิดเลยว่าธามนิธิจะแต่งงานกับผู้หญิงที่มีคุณสมบัติเช่น นี้

เพราะในปัจจุบันครอบครัวที่มีลูกสาวคนเดียวมีจำ นานมากเด็กอายุเท่าเธอที่ทำกับข้าวได้ก็ยิ่งน้อยเข้าไป อีก

ปาณีหยิบถ้วยและตะเกียบมา4ชุด”น้าคะมากิน ด้วยกันสิคะ!”
แม้แม่บ้านคนนี้จะเป็นคนใช้แต่อายุของเธอก็ใกล้ เคียงกับแม่ของปาณีปาณีจึงพูดคุยกับเธออย่างมี มารยาท

แม่บ้านตอบว่า”ไม่..ไม่ต้องค่ะพวกคุณทานเลย

ค่ะ!”

“นั่งลงสิคะ!”ปาณีพูด”ทานกันหลายคนคึกคักดี ค่ะใช่ไหมคะคุณอา?”

ปาณีมองไปยังธามนิธิหวังว่าจะได้รับคำตกลง

จากเขา

ธามนิธิตอบว่า”อืม”

เธอชอบอะไรก็ให้เธอทำแบบนั้น

แม่บ้านมองไปยังธามนิธิอย่างไม่อยากเชื่อว่าเขา จะตกลงเธอเป็นคนใช้เชียวนะ!

บ้านวิสิทธิ์เวชไม่มีธรรมเนียมที่จะให้คนใช้มากิน ข้าวร่วมโต๊ะกับเจ้านายได้

ไวยาตย์จึงบอกว่า”ในเมื่อคุณนายก็พูดแล้วป้าก็ มานั่งทานข้าวด้วยกันเลยครับ!เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านวิสิทธิ์ เวชมีแค่พวกเราไม่กี่คน”

เมื่อแม่บ้านได้ยินไวยาตย์พูดเช่นนั้นจึงมานั่งทาน ข้าวด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ทานข้าวพร้อมกับธามนิธิ เขาเป็นคนไม่ค่อยยิ้มและตอนนี้ก็ต้องนั่งใกล้กับเขา ขนาดนี้เธอจึงรู้สึกกดดัน
ปาณีกลับนั่งกินอย่างสบายใจไม่มีความเกรงกลัว ธามนิธิใดๆยังช่วยคีบกับข้าวให้ธามนิธิอีก”คุณอาลอง อันนี้สิคะอร่อยมากๆ”

ทั้งที่เธอเคยทำกับข้าวให้เขากินตั้งแต่แรกแล้ว แต่เขากลับจำไม่ได้เลยปาณีสัญญาเลยว่าต้องปรับ เปลี่ยนความคิดที่เขามีต่อเธอใหม่ให้ได้

ธามนิธิลองชิมดูปรากฏว่ารสชาติดีจริงๆด้วย”อั้ม”

อร่อย!

ปาณีที่ได้รับคำชมจากธามนิธิยิ้มจนแทบจะมอง ไม่เห็นตาเลยที่เดียวใช่ไหมล่ะ!หนูเป็นคนมีพรสวรรค์ ด้านการทำอาหารจริงๆทำกับข้าวอร่อยตั้งแต่เด็กทุกครั้ง ที่มีคนไปที่บ้านก็จะชมว่าหนูทำกับข้าวอร่อยคุณว่าหนู ไปเป็นแม่ครัวเลยดีไหมคะ?”

สิ่งที่ทำให้เธออวดตัวเองได้ก็คงมีแต่ฝีมือการทำ กับข้าวนี่แหละ

ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมองไปยังปาณีที่ยิ้มแฉ่งยุ่งอยู่ ในครัวตั้งสองชั่วโมงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ

เขายื่นมือออกไปจับมือของเธอไว้แล้วลูบฝ่ามือ ของเธอ