ตอนที่176

“ก็ยังได้อยู่” พอเห็นท่าทีของทีนาร์แบบนี้ในใจติ รยารู้สึกได้หน้าแต่ก็ทำเป็นแสดงหน้านิ่งๆ

ที่นาร์ “ฉันจำได้ว่าโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอยัง ดีอยู่นะ!”

ติรยาเป็นแฟนคลับยี่ห้อผลไม้ ทุกครั้งที่ออกรุ่น ใหม่ก็จะตามซื้อตลอด

เขามองไปที่ทีนาร์ “พอใช้ไปนานๆก็รู้สึกไม่สวย เลยเปลี่ยน”

“ถ้าครั้งหน้าเธอไม่ใช้ก็เอามาให้ฉันใช้สิ” ที่นาร์ ยิ้มแล้วพูดล้อเล่น

ติรยา “อือ”

ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน ปาณีก็เดินเข้ามาจาก ข้างนอก เธอสะพายกระเป๋าไม่ต่างจากปกติแต่รองเท้าคู่

ใหม่ของเธอแย่งซีนมาก

ติรยาก็มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องแบรนด์นิดนึง รองเท้าที่ปาณีใส่อยู่ตอนนี้เป็นรองเท้าคู่ที่เธออยากซื้อ แต่ก็อดใจไม่ซื้อ

ตอนนี้รองเท้าคู่นี้ปาณีกำลังใส่มันอยู่! !

ตาย!

ความรู้สึกที่โดนคนอื่นแย่งของที่ชอบไปทำให้ติร ยาเกิดความไม่สบายขึ้นมา
ปาณีมองโมรีที่พึ่งตื่นจึงยิ้มทักทายแล้วกลับที่ ของตัวเองวางกระเป๋าลงพอดีกับที่ธามนิธิโทรเข้ามา

ธามนิธิถามในโทรศัพท์ “ถึงหรือยัง?”

“ถึงแล้ว ” ปาณีตอบ

จากบ้านวิสิทธิ์เวชมาโรงเรียนมันไกลนิดนึง ตั้งแต่ออกจากบ้านมาก็ใช้เวลาสองชั่วโมง

ตอนปาณีคุยโทรศัพท์อยู่ สายตาของติรยสก์ สะดุดกับโทรศัพท์ของปราณี รุ่นเดียวกันยี่ห้อเดียวกัน!

ปาณีกับธามนิธิจบไปแล้วไม่ใช่หรือไง?

งั้นเธอเอาตังมาจากไหน?

ดูจากรายได้ของเธอไม่น่าซื้อรองเท้าได้แล้วจะ

ซื้อโทรศัพท์ได้งั้นหรอ!

หรือว่าเวทัสให้?

แค่แวบเดียวก็รู้สึกปาณีหน้าด้านมากจริงๆ!

นี่หลอกให้เวทัสซื้อของให้เธองั้นหรอ

ปาณีวางสายก็ได้ยินที่นารทัก “ปาณีเธอเปลี่ยน โทรศัพม์แล้วหรอ?”

ก่อนหน้านี้ปาณีใช้เครื่องเก่าที่ใช้มาสองปีแล้ว พอมาเทียบกับติรยาแล้วก็เป็นสองโลกเลยทันทีบวกกับ ปกติเธอใส่ธรรมดาทำให้ที่นาร์รู้สึกบ้านของปาณีไม่ได้ ร่ำรวย

แต่เธอกลับซื้อยี่ห้อผลไม้ได้…
อคติที่มีต่อปาณีก็ค่อยๆเปลี่ยน

พอเห็นที่นาร์ชมปาณีติรยสก็รู้สึกเหมือนโดนตบ หน้าแล้วพูดประชด “ถ้าเธออ่อยผู้ชายเก่งเหมือนเขา เธอก็มีสิทธิได้นะ!”

ปาณีมองกริยาพอได้ยินที่เธอพูดแบบนี้มันก็ไม่ น่าฟังแต่ปาณีไม่ได้โกรธแค่รู้สึกตลก

นี่ติรยาคิดว่าฉันแย่งซีนงั้นหรอ? ไม่ดีใจสินะ?

ต้องรู้ว่าปกติติรยาอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะทำเป็นใสๆ คนดีนี่รีบแสดงธาตุแท้ตัวเองออกมาแล้วหรือไง?

โมรีลุกจากเตียงมองที่ติรยา “พูดแบบนี้มันไม่เกิน ไปหรือไง! เธอไม่ได้เห็นกับตาแล้วมาพูดมั่วได้ไง”

ก่อนหน้านี้โดนทีนาร์ใส่ร้ายไปครั้งนึง ตอนนี้โมรี เกลียดคำพูดแบบนี้มาก

ติรยานิ่งไปแป๊บแล้วมองที่โมรีไม่คิดว่าปกติดูนิ่งๆ เฉยๆอย่างโมรีจะช่วยปาณี

ทั้งสองคนนี้ดูเป็นแนวเดียวกันจริงๆเห็นแล้วหมั่น

ไส้

ติรยา “ฉันกับปาณีเป็นเพื่อนตอนมัธยมศึกษา ตอนปลาย เขาเป็นคนยังไงฉันรู้ดีกว่าเธอ”

“งั้นเธอก็ลองพูดดูสิว่าฉันเป็นคนยังไง?” ปาณียก คิ้วพูดต่อติรยา

เขาคงรู้ดีว่านิสัยสันดานเธอเป็นยังไงแต่ควรเป็น ติรยามากกว่าที่ควรมีจิตสำนึกในตัวเอง