ตอนที่ 17

“เธอชอบ.น้าชายของฉัน?

”

คำพูดที่ไร้เยื่อใยของปาณีถึงกับทำให้เวทัสยืน

อึ้ง

ปาณีพูดอย่างเย็นชาว่า”ใช่ฉันชอบเขา!”

แม้ว่าในความเป็นจริงเธอมองคุณอาคนนี้เป็น เพียงคนในครอบครัวแต่เมื่อเธอแต่งงานกับเขาแล้วเธอ จะไม่มีวันทำเรื่องที่จะทำให้เขาเสียใจเด็ดขาด

ส่วนเวทัสนั้นตั้งแต่วันที่เธอกลับจากบ้านของติร ยาเธอก็ตัดสินใจว่าจะไม่ชอบเขาอีก

การยอมรับตรงๆของปาณีทำให้เวทัสรู้สึกเจ็บ

ปวด

เธอบอกว่าเธอชอบน้าชายเขา…

งั้นก็แสดงว่าคนที่เธอชอบไม่ใช่เขา?!

นึกถึงติรยาเคยบอกเขาว่าคนที่ปาณีชอบไม่ใช่ เขาที่ยอมคบกับเขาก็เป็นเพราะว่าบ้านเขารวยและเขา

เป็นเดือนโรงเรียน

แต่ลับหลังเขาปาณีคบกับคนอื่นตั้งนานแล้ว

เพราะฉะนั้นผู้ชายคนนั้นก็เป็นน้าชายของฉันเอง

หรอ?
แม้เวทัสจะเลิกกับปาณีแล้วแต่ในใจของเขาก็เคย ชอบปาณีจริงๆ

แต่ตอนนี้มารู้ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักเขาเลยทุก อย่างที่เธอให้คือความรู้สึกจอมปลอมใจของเขาเจ็บปวด อย่างห้ามไม่ได้

“พวกเธอคบกันตั้งแต่ตอนไหน”

เขาถามออกไปอย่างเย็นชา

ปาณีรู้สึกโมโหที่เขาถามด้วยน้ำเสียงแบบนี้เลย จงใจพูดออกไปว่า”เราคบกันตั้งนานแล้ว!คบกันตั้งแต่ โรงเรียนยังไม่ปิดเทอมอีก!เพราะฉะนั้นฉันเลยหลบหน้า เธอมาตลอดไงเพราะเขาไง!”

ไม่ว่าเธอจะพูดยังไงเวทัสก็ไม่เชื่อเธออยู่แล้ว!

ถ้าจะเข้าใจผิดก็ให้เขาเข้าใจผิดจนถึงขีดสุดไป เลย!

“ปาณี!”

เวทัสไม่คิดว่าหลังจากที่ปาณีนอกใจเขาแล้วเธอ ยังกล้าขึ้นเสียงกับเขาเหมือนคนไม่ผิดอีก

มือของเขากำหมัดไว้แน่นมองเห็นดวงตาของ

ปาณีที่เต็มไปด้วยความโกธรเข้าจึงไม่พูดอะไรอีกเปิด ประตูออกไปเสียงดัง ผู้จัดการเห็นเวทัสลากปาณีเข้าไปในห้องแต่งตัว กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้นจึงรออยู่หน้าประตูตลอด

เมื่อเห็นเวทัสเดินออกมาด้วยความโมโหจึงรีบเข้าไปถามว่า”คุณชายไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”

เวทัสพูดเสียงดัง”ฉันไม่อยากเจอคนคนนี้อีก!”

พูดจบก็เดินจากไปเลย

ผู้จัดการได้แต่เช็ดเหงื่อแล้วเดินไปยังห้องแต่ง ตัวเห็นปาณียืนอยู่

นึกถึงสีหน้าของเวทัสเมื่อครู่เขาจึงพูดอย่างเลี่ยง ไม่ได้ว่า”เธอไปได้แล้ว”

แม้ปาณีจะรู้ว่าเธอทำให้เวทัสไม่พอใจอาจจะ ทำให้ตัวเองไม่สามารถทำงานที่นี่ได้อีกแต่เธอไม่คิด เลยว่าจะโดนไล่ออกไวขนาดนี้

มือของเธอกำหมัดไว้แน่น

“เวทัส!”

ตั้งแต่ติรยารู้ว่าปาณีทำงานที่นี่เธอจึงหาวิธีมา แกล้งเธอบ่อยๆ

วันนี้เธอก็มาที่นี่เหมือนเดิมแต่เจอกับเวทัสเข้า

“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ….”เธอเห็นเวทัสที่ สวมชุดของทางโรงแรมจึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ธุรกิจของครอบครัวฉันมาเรียนรู้งานที่นี่สักพัก”

“อ๋อ!เก่งจังเลยนะ!”ตาของติรยาเป็นประกายทันที แต่ในใจของเธอตอนนี้กลับคิดว่าปาณีก็ทำงานที่ นี่ทั้งสองคน….จะเจอกันหรือเปล่า?
เธอรู้ว่าเวทัสยังลืมปาณีไม่ได้ถ้าทั้งสองคนเจอ กันทุกวันแล้ววันหนึ่งถ่านไฟเก่าลุกขึ้นมาจะทำยังไง ความพยายามของเธอที่ผ่านมาก็ศูนย์เปล่าน่ะสิ?

เวทัสยิ้มเขาดึงแขนของติรยาพูดว่า”ฉันยุ่งจะตาย

ละมีอะไรค่อยคุยกันหลังเลิกงาน เขาจะรีบไปดูสีหน้าของปาณีที่เพิ่งถูกไล่ออกคง

สนุกน่าดู!