ตอนที่158

ไวยาตย์เชิญพวกเธอขึ้นชั้นบนด้วยลิฟต์ไปเจ อกกับธามนิธิ ตอนแรกปาณีว่าจะลงไปชั้นล่างแต่ก็กลับ ขึ้นชั้นบนต่อก็มาเจอกับไวยาตย์และพวกอาจารย์ธีรนัย กำลังเดินเข้าห้องสมุด

นี่คุณอางอนจนต้องมาหาเรื่องแบบนี้เลยหรอ?

ปาณีรีบตามไป ยืนอยู่ที่หน้าห้องแป๊บนึ่งพอดีกับ ที่น้าลำมุงกำลังจะเสริฟน้ำชา ปาณรเจอน้าลำมุง “คุณ น้าคะเดียวฉันช่วยเสริฟค่ะ?”

ปาณีเป็นคนเข้าใจและสมเหตุสมผล หากมีแขก มาหาธามนิธิเธอก็ไม่เคยเข้าไปรบกวนเลย

ถ้าเธอเข้าไปแบบไม่ได้รับอนุญาตคุณอาคงจะ โกรธเธอก็เลยต้องหาข้ออ้างเพื่อที่จะเข้าไป?

น้าลำมุงเกิดความสงสัย ได้หรอคะ?”

ปาณี “ได้ค่ะ”

เมื่อก่อนตอนที่อยู่เมืองชลธีเธอก็เคยเป็นพี่เลี้ยง

มาก่อน อย่ามองว่าปาณีอายุน้อยนะเพราะเธอทำงาน

พาร์ทไทม์บ่อยๆเลยได้เรียนรู้อะไรมากมาย เคยเสริฟอาหารในโรงแรมมาก่อน นี่แค่เสริฟน้ำ

ชาไม่ได้ยากขนาดนั้นหรอก

ปาณีถือน้ำชาไว้แล้วค่อยเคาะประตูเดินเข้าไป
ไวยาตย์ยืนอยู่ข้างๆเห็นปาณีเอาน้ำชามาเสริฟก็ ไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้พึ่งตื่นก็ไม่อยู่นิ่งๆจะมายุ่งอะไร ด้วย?

นี่เป็นงานของน้าลำมุงแต่เธอกลับแยกมาทำเอง ถ้าเกิดคุณธามนิธิไม่ชอบขึ้นมาล่ะทำไง?

ปาณีถือน้ำชาแล้วเดินเข้ามา เห็นธามนิธินั่งอยู่ ตรงนั้นและอาจารย์ที่ไวยาตย์เป็นคนพาเข้ามาก็นั่งอยู่ที่ โซฟาเหมือนเขากำลังคุยอะไรกันอยู่ ใบหน้าของธามนิธิ นิ่งไม่เหมือนกำลังสั่งสอนคน

ถึงจะเป็นอย่างนี้ปาณีก็ยังระแวงอยู่ดี

ก่อนธามนิธิจะสั่งสอนคน เขาก็ไม่เคยแสดง สีหน้าอะไรให้เห็น

เธอเอาน้ำชาไปเสริฟมองไปที่ธามนิธิก็พบว่าธา มนิธิกำลังมองเธอมาเหมือนกัน

พอเห็นเธอมาพวกเขาก็ไม่ได้คุยกันต่อ ทีแรก ปาณีอยากแอบฟังอะไรสักหน่อยแต่นี่ไม่ได้ยินอะไรเลย

ไวยาตย์มองไปที่ปาณี รู้สึกว่าเธอวันนี้แปลกๆ กลัวเธอสร้างปัญหา ใจก็ระแวงขึ้นมา ภาวนาแค่ให้เธอ เสริฟเสร็จก็ออกไปเร็วๆ

แต่กลับได้ยินปาณีเปิดปากพูดกับธามนิธิ “คุณอา คะ มีธุระจะคุยด้วยค่ะ”

เธอหาคุณธามนิธิมีเรื่องอะไร?

ไม่เห็นว่ามีแขกอยู่หรือไง?
อดใจไม่ไหวที่อยากลากเธอออกจากห้องนี้

เร็วๆ..

“มีธุระอะไรไว้ค่อยคุยกัน” ธามนิธิทำหน้าเข้ม

“เธอออกไปก่อน”

เห็นธามนิธิทำสีหน้าแบบนี้ ปาณีก็ยิ่งกังวลไป ใหญ่ว่าเขาจะมีปัญหาอะไรกับอาจารย์ธีรนัย “เป็นเรื่อง สำคัญจริงๆ รบกวนเวลาคุยแป๊บเดียว”

พอเห็นสายตาอ้อนวอนของเธอ ธามนิธิก็ใจอ่อน

ขึ้นมา

เขาบอก “ก็ได้”

ธามนิธิเห็นสีหน้าตื่นเต้นของปาณี “ทำไมเกิด อะไรขึ้น?”

เพราะข้างตัวไม่มีใครอยู่ ความกล้าของปาณีก็มี มากขึ้น “คุณเรียกอาจารย์ธีรนับมาทำไมคะ? ไม่ใช่จะ สร้างปัญหาให้เขาใช่ไหมคะ?”

อยู่ต่อหน้าพวกเขาปาณีไม่กล้าถาม

ธามนิธิฟังปาณีแล้วชะงักไปแป๊บนึง มองไปที่เธอ ใบหน้าก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมา “ทำไม่ไม่ได้หรือไง?”

ใครให้เธอชมว่าเขาหล่อล่ะ?

ในใจคุณอานี้คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพวกนี้นะ!

ปาณี “คุณอาคะ ฉันก็แค่พูดไปเรื่อย ปล่อย อาจารย์ธีรนัยไปเถอะ! อีกอย่างเขานิสัยก็ดีอยู่นะ”
“เธอยังช่วยแก้ตัวให้เขาอีกงั้นหรอ?” ธามนิธิยก

คิ้ว