ตอนที่ 131

ปาณีรีบลุกขึ้นมา “เวทัส เธอบ้าไปแล้วใช่ไหม”

เวทัสมองไปที่ปาณี นัยน์ตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วย ความขรึม “ฉันไม่ได้บ้าแล้วก็รู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่”

ที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อเธอทั้งนั้น

ธามนิธิมองไปที่เวทัสราวกับว่าไม่เข้าใจความ หมายในสิ่งที่เขาพูด “สนับสนุน?”

เวทัสพูดด้วยความจริงใจ “เมื่อก่อนตอนอยู่ โรงเรียน ปาณีก็เป็นแฟนผมแต่ว่าพวกเราทะเลาะกัน เพื่อประชดผมเขาเลยมาอยู่กับคุณน้าชาย”

ปาณีฟังสิ่งที่เวทัสพูดแล้วหมดคำพูดจริงๆ

เขาเอาความมั่นใจจากไหนมาตัดสินว่าที่ตนเอง อยู่กับคุณอาก็เพื่อประชดเขา?

“เวทัสนี่เธอคิดว่าตัวเองสำคัญขนาดนั้นเลยเห

รอ?”

เวทัสมองไปที่ปาณีแล้วพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพื่อ ประชดฉันแล้วเธอทำไมไม่ไปอยู่กับคนอื่นทำไมต้องมา อยู่กับน้าชายของฉัน? เธอทำแบบนี้ก็เพื่อดึงดูดความ สนใจจากฉันไม่ใช่หรือไง?”

ปาณีเกือบหัวเราะออกเสียง “ตอนที่ฉันรู้จักกับ คุณอา ฉันยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นน้าของเธอสักหน่อย และที่สำคัญคือตอนนี้เราไม่มีอะไรมาเกี่ยวข้องกันแล้ว”
ของที่เป็นของตัวเองคนอื่นแยกไม่ได้!

แต่ถ้าแยกไปแล้ว สิ่งนั้นก็จะไม่ใช่ของตัวเองอีก ปาณีรู้ตั้งแต่แรกแล้วและได้ตัดขาดความคิดถึงที่

มีต่อเขา

แต่ตอนนี้เขากลับมาทำเหมือนยังมันตัดไม่ขาด

ตลกจริงๆ!

ความเย็นชาของปาณีทำให้เวทัสมีนัยน์ตาเศร้า ไปชั่ววูบ

ถึงตอนนี้แล้ว เธอยังไม่ยอมรับความรู้สึกที่มีต่อ เขางั้นเหรอ?

เขามองไปที่ปาณี “ความสัมพันธ์ที่เคยมีต่อกัน เธอบอกจะลืมก็ลืมได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? คำพูดที่ เคยสัญญากันไว้เธอลืมไปหมดเลยหรือไง?

สัญญาที่พวกเขาเคยพูดไว้ยังทำไม่สำเร็จเลย ตอนนี้เขาอยากอยู่กับเธอเพื่อทำคำสัญญานั้นให้

สำเร็จ

“เวทัส” ปาณีไม่อยากจะเชื่อเขาหน้าด้านขนาดนี้

ได้ยังไงกัน

ตอนบอกเลิกกันเขาไม่เห็นคิดเรื่องพวกนี้ แต่ ตอนนี้เขากลับมาพูดเรื่องพวกนี้ มันจะตลกมากไปแล้ว

นะ?

ที่แท้แล้วเขาก็อยู่ฝั่งเดียวกับติรยา ต้องไล่ฉันออกจากที่นี่ถึงจะมีความสุขใช่ไหม?

ทันใดนั้น ธามนิธิที่นั่งมองเขาทั้งคู่ก็ได้ออกเสียง ไอเล็กน้อยทำให้ปาณีและเวทัสเงียบลงไป

ตอนนี้ปาณีรู้สึกหงุดหงิดและอาย ไม่กล้าแม้แต่ ยกหัวขึ้นไปมองหน้าคุณอา

เวทัสพูดกับธามนิธิว่า “ผมชอบปาณีจริงๆ อยาก อยู่กับปาณี อยากจะขอคุณน้าให้พวกเราได้สมหวังอยู่ ด้วยกันเถอะ”

ธามนิธิก็แค่ต้องการเจ้าสาวคนหนึ่ง คนนั้นจะเป็น ใครมันก็ไม่สำคัญ แต่ว่าสำหรับเขา โลกทั้งใบนี้มีแค่ ปาณีคนเดียว

ธามนิธิมองไปที่เวทัสแล้วยิ้มเล็กน้อย “นายก็ เรียกผมว่าน้าแล้วยังมาขอกับผมขนาดนี้ ผมจะกล้า ปฏิเสธลงได้ไง”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน

ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เขาตกลง แล้วเหรอ?

อนุญาตให้เธออยู่กับเวทัส?

ก็ใช่ ระหว่างเธอกับเขามันก็มีแค่ข้อตกลงที่ตั้งไว้ เธอจะเป็นเจ้าสาวให้เขาแล้วเขาให้ค่าเรียนให้เธอ แต่ตอนนี้เวทัสพูดขนาดนี้แล้ว เธอจะให้เขาไม่

นับญาติตัวเองเพื่อช่วยเธอได้ไง!

นัยน์ตาของเวทัสเต็มไปด้วยความสุข “ขอบคุณคุณน้านะครับ ผมรู้ว่าคุณน้าห่วงผมที่สุด”

ธามนิธิมองไปที่ปาณีผู้ที่ไม่พูดสักคำแล้วมัวแต่ ก้ม หัว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า เธอถาม ปาณีไปว่า “ปาณีเธอ ยอมให้โอกาสแล้วกลับไปอยู่กับ เวทัสอีกรอบไหม”

ปาณีไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้ได้สงบนิ่งขนาด

นี้