ตอนที่ 118

เวทัสไม่พลาดสายตาที่ แปลกประหลาดของ ปาณี มุมปากของเขาอดยกขึ้นมาไม่ได้

ติรยาองไปที่ปาณี พูดด้วยความ

กระตือรือร้น”ปาณี เริ่มจะเปิดเทอมแล้ว ตอนเปิดเทอม

เราไปสมัครเรียนด้วยกันนะ”

ปาณีพูดว่า”ไม่ต้อง”

ไปสมัครเรียนกับนังนี้เนี่ยนะ ? นอกจากเธอ สมองเพี้ยนไปแล้ว

ถึงแม้ปาณียังคงเย็นช้า แต่ติรยายังไม่ยอม แพ้”ปาณี เรื่องก่อนหน้านี้ฉันรู้ว่าเป็นฉันผิด ด้วยความ มิตรภาพของเราในเมื่อก่อน เธอให้อภัยให้ฉันนะ ได้ ไหม”

เหมือนว่าเธอแค่ไม่ได้ตั้งใจทำผิดไป ไม่ได้ตั้งใจ ไปทำร้ายปาณี

เมื่อก่อนตอนที่ปาณีกับติรยายังเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็เชื่อใจเธอเสมอ คิดว่าติรยาเป็นคนดี แต่ตอนนี้

เธอยกมุมปาก”อยากให้ฉันให้อภัยเธอหรอ ได้สิ รอให้เธอโกนผมออกมาให้หมด แสดงความจริงใจ ฉันก็ จะให้อภัยเธอ”

ที่เธอพูดแบบนี้ก็จงใจกลั่นแกล้งติรยา เพราะรู้อยู่ แล้วว่าติรยาไม่ได้ไปบวชจริงๆ เธอมองดูปาณี และพูดอย่างอึดอัด”ปาณี…”

“อย่าเรียกแนแบบนั้น เราไม่ได้สนิทกัน ” ปาณี ไม่อยากคุยเรื่องไร้สาระกับเธออีก เดินจากไปอย่างเย็น

ช้า

ธามนิธิเหลือบไปที่ติรยากับเวทัสแวบเดียว พูด

กับไวยาตย์ “เราก็ไปเถอะ”

เวทัสมองไปยังแผ่นหลังของปาณี รู้สึกว่าตนเอง โดนพิษที่ชื่อปาณีลึกมาก ถึงแม้เธอจะพูดด้วยความเย็น ชา แต่เขาก็ยังคงรู้สึกเธอเท่ห์มาก

ช่วงนี้เขายิ่งรู้สึกเสียใจที่บอกเลิกกับปาณีไปแล้ว

ติรยามองดูสภาพปาณีที่จองหอง ก็รู้สึกมโหมาก อดไม่ได้ที่จะตำหนิปาณี”นายดูเขาสิ ตั้งใจไม่อยากให้ อภัยฉัน”

แต่เวทัสกลับไม่ได้หลอกง่ายเหมือนปกติ เขา เลิกคิ้มและพูดอย่างเย็นชา”เธอพูดเองไม่ใช่หรอว่าเขา

ง้อง่าย”

คำพูดของเขา ทำให้ติรยาไม่กล้าตำหนิปาณีอีก

ปาณีตามธามนิธิเดินเข้าห้องอาหารส่วนตัว คนที่ เลี้ยงข้าวธามนิธิอยู่ในนั้นแล้ว เป็นผู้ชายอ้วนๆ ข้างกาย เขามีผู้ช่วยที่ผอมๆสูงๆ พอมองเห็นธามนิธิ ชายอ้วนคน นั้นก็รีบเดินเข้ามา โค้งตัวไปจับมือกับธามนิธิ “สวัสดีครับ ท่านธาม”

เคยได้ยินชื่อของธามนิธิมานานแล้ว คนรอบข้างล้วนรู้เขา แต่คนที่ไม่คุ้นเคยมักจะเรียกเขาว่าท่านธาม ไม่ใช่เพราะเขาอายุมาก แต่เป็นเพราะฐานะของ

เขา

ไม่มีใครนึกออกเลยว่าเขากลับหนุ่มขนาดนี้ ธามนิธิพูดว่า”เรียกชื่อกัน พอ ไม่ต้องเกรงมาก”

“ไม่หรอกครับ”ชายอ้วนนั้นพูดว่า”ผมควรเรียก ตามนั้นครับ”

ได้กินข้าวกับธามนิธิ เขารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

ไวยาตย์เข็นธามนิธิไปข้างๆโต๊ะอาหาร ปาณีก็นั่ง ลงที่ข้างๆเขา

การแต่งกายของปาณีดูธรรมดามาก ชายอัสนคน นั้นก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจ

วันนี้เลี้ยงธามนิธิมากินข้าว เขายังตั้งใจเอาผู้ หญิงสวยๆมาเป็นเพื่อนให้ธามนิธิเป็นเฉพาะ

ก่อนมา ชายอ้วนก็กำชับไว้แล้วต้องเอาใจธามนิธิ ดีๆ ฉะนั้นผู้หญิงนั้นก็พูดด้วยมารยาท “สวัสดีค่ะท่านธาม”

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ดูเหมือนเป็นนักศึกษา การ แต่งกายก็แฟชั่นด้วย

ปาณีนั่งข้างๆอย่างเงียบๆ มองดูสาวสวยที่ชาย อ้วนส่งให้ธามนิธิ รู้สึกอิจฉาคุณอาขึ้นมา

แค่ออกมากินข้าวมือเดียว ก็มีคนส่งสาวสวยมาให้ ซะแล้วธามนิธิมองดูผู้หญิงคนนั้นแวลเดียว แล้วไม่เคย มองอีก ราวกับว่าเธอไม่ได้มีตัวตนอยู่