ตอนที่ 110

คุณพระช่วย!

หลังจากที่ได้ยินตมิสาพูดว่า พี่เขยของธามนิธิ เป็นเจ้าของวิลล่าแล้ว ทำให้เธอตกตะลึงไปเลยทีเดียว

เมื่อก่อนที่จะให้ปาณีแต่งงานกับจริม นั่นเป็น เพราะว่าจริมมีบ้านสองหลัง

แต่บ้านสองหลังนั้นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย

ตอนนี้ไม่เป็นกัน ถ้าหากปาณีคบกับธามนิธิ ไม่แน่ ว่าเธออาจจะได้วิลล่าหลังหนึ่งด้วย!

พอคิดถึงจุดนี้ เธอดีใจเป็นอย่างมาก และไม่ สนใจด้วยว่าทำแบบนี้จะขายหน้าไหม

ไวยาตย์ก็ไม่ได้โง่ พอจะเดาเหตุผลที่ทำให้ฝนสิริ เปลี่ยนไปได้ เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าเธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

ถ้าพูดตามหลักแล้วเธอไม่น่าจะมีไหวพริบขนาด นี้นี่!

เขาห้ามฝนสิริที่เตรียมตัวจะไปเอาทะเบียนบ้าน ไว้ “ไม่ต้องแล้ว ตอนนี้ผมไม่ใช้ทะเบียนบ้านแล้วครับ”

“ทำไมล่ะ” ฝนสิริพูดว่า “แม้ว่าปาณีเรียนต่อจะไม่ ต้องใช้ อีกหน่อยแต่งงานก็ต้องใช้อยู่ดี ใช่ไหมล่ะคะ?”

“.คุณไม่กลัวว่าพวกผมจะลักพาตัวลูกสาวคุณ แล้วหรอครับ?”
“เมื่อก่อนฉันคิดว่าพวกคุณเป็นคนเลว พูดจาไม่ น่าฟัง เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมดค่ะ คุณรอก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันไปเอาให้” ฝนสิริพูดอย่างเอาอกเอาใจ รอยิ้มบน ใบหน้าก็หวานมาก

ไวยาตย์ทำหน้าเครียด พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เมื่อกี้ตอนผมอยากได้ คุณก็ไม่ให้ ตอนนี้ถึงคุณอยาก ให้ ผมก็ไม่เอา”

สีหน้าของฝนสิริอึดอัดเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม แม้ว่าไวยาตย์จะปฏิบัติกับเธอแบบนี้ เธอก็ไม่ได้โกรธ เลย “น้องชาย อย่าโกรธเลยนะคะ ฉันไม่รู้เรื่องเอง ปาณี ของพวกเราอยู่บ้านคุณ ยังต้องให้คุณช่วยดูแลเธออีก”

นึกถึงสิ่งที่เธอฉีกหน้าคนในบ้านวิสิทธิ์เวชตอน ทานข้าวด้วยกัน ฝนสิริเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปอย่างมาก หวังว่าจะไม่กระทบทัศนคติที่คนในบ้านวิสิทธิ์เวชมีต่อ ปาณีนะ

ไวยาตย์มองผู้หญิงที่เปลี่ยนสีหน้าไวกว่าการ พลิกหนังสือด้วยความเย็นชา ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี ฝนสิริรับหยิบมือถือโทรหาพ่อของปาณี ให้เขา

เอาทะเบียนบ้านมาให้

พ่อของปาณีเอามาให้อย่างรวดเร็ว ไวยาตย์มอง แวบหนึ่ง ไม่เอาก็คือไม่เอา เขากลับไปทันที

เขาก็โมโหเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้ดูถูก เหยียดหยามคุณธามนิธิมากขนาดนั้น เขาไม่มีทาง ปล่อยเธอไปง่ายๆเด็ดขาด
วันนี้ปาณีออกไปทำงาน นึกถึงเรื่องที่ไวยาตย์จะ ไปเอาทะเบียนบ้านที่บ้าน ในใจเป็นกังวลอย่างมาก

แม่นิสัยเสียขนาดนั้น ขนาดอยู่ต่อหน้าคนในบ้าน วิสิทธิ์เวชยังพูดจาขนาดนั้น คงทำให้ไวยาตย์ลำบากใจ ไม่น้อยเหมือนกันสินะ?

มีแม่ที่เป็นแบบนี้ ปาณีก็รู้สึกเหนื่อยใจมากเหมือน

กัน

จึงอยากเลิกงานไวๆ เพื่อไปถามดูว่าสถานการณ์ จะเป็นยังไงบ้าง

แต่ว่า ยังไม่ทันเลิกงาน นภันต์ก็โทรมาหาปาณี

“พี่

“มีอะไร?” สองสามวันนี้ปาณีรับสายเยอะมาก อารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย มักรู้สึกว่านภันต์ก็เป็นคนที่แม่สั่ง ให้มาเกลี้ยกล่อมเธอเหมือนกัน

ประเด็นคือ ถ้าหากฝนสิริเป็นห่วงเธอจริงๆก็ แล้วไป แต่นี่ดันมาขัดขวางเธอเพื่อให้เธอไปแต่งงานกับ

จริม

นภันต์พูดว่า “พี่อยู่ไหน เดี๋ยวผมไปหาพี่”

“ทำไม? จะพาแม่มาอีกรึไง?” เดาได้เลยว่าหาก ฝนสิริเจอเธอก็จะร้องไห้โวยวายยกใหญ่ ดีไม่ดีอาจลาก เธอกลับบ้านอีกด้วย

แค่คิดปาณีก็รู้สึกรำคาญแล้ว
“ไม่ใช่ แม่ให้ผมเอาทะเบียนบ้านไปให้พี่ พี่จะไป เรียนต่อไม่ใช่ทำไง? ก็ต้องใช้ทะเบียนบ้านอยู่แล้วไม่ใช่ หรอ?” นภันต์พูด “ผมคนเดียว แม่ไม่ได้มาด้วย พี่วางใจ ได้ ครั้งนี้ผมไม่หลอกพี่แน่นอน”

แต่เดิมวันนี้เขากำลังเล่นเกมกับเพื่อนอยู่ แต่ถูก ฝนสิริลากตัวออกมา เพื่อให้เขาเอาทะเบียนบ้านไปให้ ปาณี

นภันต์ก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน แม่ที่อยากจะห้าม ปาณีแต่งงานแทบไม่ทัน ทำไมจู่ๆถึงดีกับปาณีขนาดนี้ ล่ะ?

ตอนที่นภันต์มาถึง ไม่เพียงแต่นำทะเบียนบ้านมา ให้เท่านั้น แต่ยังมีอาหารขึ้นชื่อของบ้านเกิดตัวเองอีกที่ ใส่มาเต็มถุง ยื่นไปให้ปาณี “อะ”