ตอนที่885กระวนกระวายใจสุดๆ

เห็นศิวรรจน์ยืนหน้าจ๋อยอยู่ตรงหน้าตัวเองแบบนี้ ปาณีก็รีบพูด ต่อไปทันที ” ฉันขอโทษนะคะ ! ”

ศิวรรจน์มองดูหญิงสาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ก่อนจะกัดฟันฝืนยิ้ม พูดออกไปว่า ” ฉันนี่มันแย่มากเลยหรือไง ? ฉันออกจะปฏิบัติ กับเธอด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน เธอไม่รู้สึกเลยเหรอ ? ”

” เอ่อ ? ” ปาณีได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความ ประหลาดใจ ” คุณพูดว่าอะไรนะ ? ”

ศิวรรจน์เห็นที่เธอไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ก็ถึงกับส่ายหัว ” ไม่ได้ พูดอะไร ! แต่ปาณี เธอแน่ใจเหรอว่าจะยังอยู่กับเขานะ ? เธอ ไม่กลัวว่าเขาจะทิ้งเธออีกรึไง ถึงตอนนั้นก็คงไม่มีใครมาอยู่เคียง ข้างเธอ คอยปลอบใจเธออีกแล้วนะ ”

ปาณีเงยหน้าขึ้นมองศิวรรจน์ เธอมองหน้าเขาตาไม่กระพริบ จากนั้นจึงพูดกับเขาด้วยแววตาที่มุ่งมั่นอย่างแรงกล้า ” มันจะไม่ เป็นอย่างนั้นหรอก ! ถ้าเกิดมันเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริงๆล่ะก็ ฉัน ก็จะดูแลลูกของฉันเองตามลำพัง !

เมื่อศิวรรจน์ได้ยินที่เธอพูด ถึงขนาดวางแผนสำรองเอาไว้ เรียบร้อย เขาก็อดไม่ได้ที่จะเปรยยิ้มออกมา จากนั้นก็ยื่นมือออก ไปลูบผมเธอเบาๆ ” ถ้าเธอต้องถูกใครข่มเหงรังแกขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ เธอมาหาฉันได้เลย ! ฉันจะแก้แค้นให้เธอเอง ! ถึงแม้ว่า เขาจะดูแข็งแรงบึกบึนกว่าฉัน แต่คนอย่างศิวรรจน์ก็ไม่ใช่คนอ่อนปวกเปียกหรอกนะจะบอกให้ ! ”

“ฮิฮิฮิ ” เสียงหลุดจําดังออกมาจากปากของปาณี หญิงสาว หัวเราะจนงอหาย พร้อมกับชี้นิ้วไปทางศิวรรจน์ ” คุณเอาชนะ คุณอาไม่ได้แน่นอน ! เขาน่ะชายชาติทหารเชียวนะ……..

เมื่อได้เห็นเธอเคลือบแคลงในพละกำลังของตัวเองแบบนั้น ศิวรรจน์ถึงกับทนไม่ได้ รีบคว้ามือเธอไปลูบๆตรงหน้าอกของตัว เขาเอง ” นี่เธอกำลังดูถูกฉันอยู่เหรอ ? นี่ ไม่เชื่อเธอลองจับดู เลย ลองลูบๆดู ดูกล้ามอกของฉันซะก่อนเห็นมั้ย ! ถ้าเขากับฉัน ขึ้นชกกันล่ะก็ ใครแพ้ใครชนะนี่ก็พูดยากล่ะนะ ! ”

ปาณีถูกบังคับให้สัมผัสหน้าอกของเขา แล้วทันใดนั้นหน้าเธอ ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรือด้วยความเขินอาย ” คุณศิวรรจน์ ! ” เธอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา

ศิวรรจน์เห็นท่าทางเหนียมอายของหญิงสาว ก็อดไม่ไหวที่จะ หัวเราะก๊ากออกมา อย่างน้อยๆก็เพื่อปกปิดความเศร้าโศกของ เขาเอง ขณะที่ปาณีกำลังเผลอๆอยู่นั้น ศิวรรจน์ก็ขโมยจูบไปที่ หน้าผากของเธอหนึ่งที โดยที่ปาณียังไม่ทันได้ตั้งตัว

หลังจากแผนขโมยจูบของเขาสำเร็จลง เขาก็หันไปโบกมือให้ ปาณีด้วยท่าทางอันสง่าผ่าเผย ” ไปล่ะนะ ไม่ต้องส่งล่ะ ! ฉันไป ก่อนนะ อีกอย่าง ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็ติดต่อมาหาฉันนะ มือ ถือของเธอมีเบอร์ติดต่อฉันอยู่ เป็นเบอร์ส่วนตัวของฉันเอง !

หลังจากพูดจบ เขาหันมามองใบหน้าสวยละมุนแดงระเรื่อของ ปาณีอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความเสียใจและเสียดายในเวลาเดียวกัน จากนั้นจึงหันหลังเดินจากไป อย่างทนงองอาจ

ที่จริงแล้วศิวรรจน์ก็ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าใดนัก แต่จะทำ อย่างไรได้ ในเมื่อผู้หญิงที่ตัวเองชอบกำลังตั้งท้องลูกของผู้ชาย อีกคนหนึ่งอยู่ ! และยังคงมีใจให้ผู้ชายคนนั้นอยู่ด้วย ! แต่ ระดับหนุ่มฮอตติดอันท็อปเท็นของวงการอย่างศิวรรจน์ทั้งคน จะ เดินจากใครไปทั้งทีมันก็ต้องท็อปฟอร์มกันสักหน่อย !

ถึงแม้ว่าไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ แต่เขาจะยังคอยเฝ้าดูเธอเงียบๆ อยู่ห่างๆ หญิงสาวตัวเล็กๆน่ารักนามว่าปาณี เธอคือคนที่ทำให้ วัยหนุ่มอันสดใสของเขาได้รู้จักกับความรักที่สวยงาม

หลังจากส่งศิวโรจน์กลับไปแล้ว ปาณีถึงกับถอนหายใจอย่าง โล่งอก ศิวรรจน์ช่างเป็นคนหนุ่มที่เลือดร้อนแล้วยังมุทะลุดุดันอีก จนเธอเองก็มิอาจจะควบคุมหรือยับยั้งคนอย่างเขาได้ โชคยังดีที่ เขายังยอมรับฟังเธออยู่บ้าง

จังหวะที่ปาณีกำลังจะหันหลังกลับไป เธอก็ได้ชนเข้ากับ ร่างกายอันกํายำร่างหนึ่งเข้าให้ จากนั้นเอวของเธอก็ถูกมือ

ใหญ่ๆมาโอบรัดเอาไว้ คุณอา เอ่อ …… ” ปาณีมองคนตรงหน้าด้วยสายตาอันตก ตะลึง

ใบหน้าของธามนิธิเต็มไปด้วยความเย็นชาไร้อารมณ์ สายตา อันแสนโกรธเกรี้ยวของเขาจับจ้องอยู่ที่หน้าผากของเธอ จากนั้น เขาก็ยื่นมือออกไปพร้อมทั้งออกแรงๆไปตรงหน้าผากของเธอถูไปมาจนหน้าผากของปาณีเริ่มจะเปลี่ยนเป็นแดง แต่ก็ยังไม่ ยอมหยุด !

ปาณีรู้สึกโมโหจนสุดขีด จึงแผดเสียงออกไปว่า ” ธามนิธิ !

หยุดเดี๋ยวนี้นะ ! ”

ทันทีที่เธอพูดจบ ก็พลันสบตาเข้ากับแววตาอันแสนเจ็บปวด รวดร้าวผสมกับความกราดเกรี้ยว ที่กำลังมองจ้องเขม็งมาที่เธอ

ปาณีเห็นอาการของธามนิธิที่แสดงออกมา ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก ขบขัน ในท่าทางของเขา ซึ่งทำให้ความขุ่นเคืองใจก่อนหน้านี้ ของเธอ พลันสลายหายไปจนหมดสิ้น ” นี่คุณทำอะไรของคุณ เนี่ย ? เล่นซะจนหน้าผากฉันเจ็บไปหมดแล้ว ! ”

ธามนิธิทำตัวเหมือนเด็กน้อยก็ไม่ปาน งอนตุ๊บปองไม่พูดไม่จา ปาณีเห็นแบบนั้นก็เริ่มชักสีหน้าใส่เขาบ้าง ” ถ้าไม่พูดก็ตาม ใจ ฉันไปก่อนล่ะ !

แต่ยังเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกรั้งตัวเอาไว้อีก ปาณีหันขวับกลับ ไปอย่างหงุดหงิด ก็ได้เห็นว่าเป็นธามนิธิที่มารั้งเธอเอาไว้ เขา ลังเลอยู่นานกว่าจะยอมปริปากพูดเสียงอ่อยๆออกมา ” ปาณี อย่าไปเลยนะ! อย่าทิ้งฉันไปอีกเลยนะ………

พูดจบก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และยังคงพูดความ ในใจกับเธอต่อไป ” อย่าจากฉันไปอีกนะปาณี ! ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรหุนหันพลันแล่นแบบนั้น ฉันไม่ควรละเลยเธอ ฉัน ไม่ควรทิ้งเธอไว้แบบนั้น ! ปาณี ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไปเลย
ปาณีซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา จนถูกกระดูกจากร่างกาย เขาทิ่มเอาจนรู้สึกเจ็บ จากนั้นเธอจึงพยายามออกแรงดิ้นให้หลุด พ้นจากตรงจุดที่ทำให้เธอเจ็บตัว แต่ก็กลับถูกยามนิธิกอดรัดเธอ จนแน่นขึ้นไปอีก จนเธอขยับตัวไปไหนไม่ได้

ปาณีอดไม่ได้ที่จะกรอกตาบนอย่างเซ็งๆอยู่หลายรอบ ระหว่างที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ทว่าสามนิธิกลับไม่รู้ด้วยกับเธอ สักนิด เขารู้แค่เพียงว่าตอนนี้กำลังอยู่ในสถานการณ์ที่กำลังเข้า ด้ายเข้าเข็มในความเสี่ยงที่จะต้องสูญเสียเธอไป ” ปาณี ฉันผิด ไปแล้วจริงๆ ฉันไม่ควรคิดเองเออเอง ไม่ควรตัดสินใจเรื่องหย่า โดยพลการ ไม่ควรที่จะ……….

” พอได้แล้วค่ะ !” ปาณียกมือขึ้นไปปิดปากเขาไว้ ให้เขา หยุดพูดโทษตัวเองสักที จากนั้นจึงพูดกับเขาด้วยเสียงอ่อนนุ่มว่า “จริงๆแล้วฉันเองก็ผิด! ฉันก็ไม่ควรโมโหใส่คุณไม่ควรไม่รับ โทรศัพท์คุณ ไม่ควรมีเรื่องราวที่ต้องปิดบังคุณ 11

เมื่อธามนิธิได้ฟังเธอพูดจนจบ เขาก็ยังคงอยู่ในอาการมึนงง เพราะเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าปาณีไม่เพียงแต่ไม่โทษเขา แต่ กลับตำหนิตัวเธอเองเสียด้วยซ้ำ !

เมื่อหวนคิดไปถึงวันที่เขาสูญเสียเธอไป ธามนิธิก็อดไม่ได้ที่จะ กระชับกอดเธอเอาไว้แน่นอีกครั้ง มือของเขาออกแรงโอบรัดเธอ หนักหน่วงขึ้น ด้วยเกรงว่าเธอจะหนีจากเขาไปไกลแสนไกล และ เขาจะไม่มีวันหาเธอเจออีก ……

เมื่อนึกถึงช่วงที่เธอหนีจากเขาไป เขาก็อดสงสัยไม่ได้ ” ช่วงนี้เธอพักอยู่ที่ไหนเหรอ ? ฉันตามหาเธอจนทั่วเมืองชยุต ก็ไม่ เห็นจะเจอร่องรอยของเธอ

ฉันพักอยู่ที่อพาร์ทเมนท์ของนภันต์ !” ปาณีไม่ลังเลที่จะ 11 บอกความจริงกับเขา ” คุณก็รู้ดีว่าแม่ของฉันเป็นคนยังไง ฉัน ไม่มีวันที่จะกลับไปเมืองชลธีแน่นอน ส่วนในเมืองชยุตคนที่จะ ยอมให้ฉันอยู่ด้วย โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ก็เห็นจะมีแต่นายนภันต์ เท่านั้นแหละค่ะ !

ธามนิธินิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ” ..

ปาณีเห็นเขานิ่งเงียบไม่ยอมพูดจาตอบโต้ เธอจึงพยายามที่จะ ผละตัวออกจากเขาเพื่อที่จะได้มองหน้าเขาให้ชัดๆ แต่ก็ถูกเขา ดึงตัวกลับไปกอดไว้แน่นอีกครั้ง

แต่ปาณีก็ดูจะเพลิดเพลินกับอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของเขา ซึ่งเธอห่างเหินมานาน

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอจึงค่อยๆผละตัวเองออกจากธามนิธิ แล้ว หันมาเผชิญหน้ากับใครบางคนที่ดูท่าทางไม่ค่อยจะเบิกบานใจ สักเท่าไหร่ ปาณีชี้นิ้วไปทางด้านหลังของเขา

เมื่อธามนิธิหันกลับไปมองก็เห็นหมอชลิตพร้อมกับพยาบาล อีกกลุ่มหนึ่ง กำลังยืนอมยิ้ม แอบหัวเราะคิกคักอยู่ตรงนั้น ธา มนิธิถึงกับหน้าแดงอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

ชลิตเผยอยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่ได้เห็นทั้งคู่กลับมาคืนดี กัน จากนั้นเขาก็แกล้งทำที่ตะโกนออกไปหาสองคนนั้น “ท่าน

ประธานธามนิธิ ! ที่นี่มันโรงพยาบาลนะครับคุณ เอาไว้ช่วยคนเจ็บคนป่วย ! คุณเล่นมาพลอดรักกันประเจิดประเจ้อแบบนี้ ไม่รู้ สึกละอายแก่ใจบ้างเลยรึยังไง ! ผมว่ามันดูไม่ค่อยเหมาะนะ ครับท่าน ! ”

เมื่อหมอชลิตพูดจบ ธามนิธิก็หันไปจ้องเขาอย่างเอาเป็น เอาตายก่อนจะประคองปาณีเดินไปที่ประตู

เดินมาได้สักครึ่งทาง จู่ๆเขาก็หยุดกึก แล้วก็หันไปมองที่ท้อง น้อยๆที่ยังคงเรียบแบนของปาณี ” ท้องของเธอ ! ”

ปาณีก็ก้มลงไปมองที่ท้องของเธอด้วย “ท้องฉันทำไมเหรอคะ

? ”

ธามนิธิชี้ไปที่ท้องของเธออย่างกระวนกระวายใจ ก่อนจะ พูดจาละล่ำละลัก ” เมื่อครู่นี้ตอนฉันกอดเธอ ฉันกอดเธอซะแน่น เลย ลูกในท้องจะเป็นอะไรมั้ย ? ”

พอนึกมาถึงตรงนี้ ธามนิธิรีบหันกลับไปหาชลิตที่ยังเห็นหลัง ไวๆ เขารีบตะโกนออกไป ” ชลิต ! นายมานี่หน่อย !

หมอชลิตกำลังจะเดินกลับไปเพื่อเตรียมตัวไปตรวจคนไข้รา

ยอื่นๆ เขายังไม่ทันจะได้หันกลับไปมองเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกผู้ชาย

ใจร้อนคนหนึ่งลากตัวเข้าไปยืนอยู่ข้างๆปาณีเสียแล้ว และชาย

คนนั้นก็รีบพูดจาอย่างร้อนรน ” เมื่อกี้ตอนฉันกอดเธอ ฉันออก

แรงเยอะไปหน่อย นายมาดูหน่อยว่า ปาณีกระทบกระเทือนตรง

ไหนหรือเปล่า ?

ปาณีได้แต่ยืนหน้าแดงระเรือด้วยความอายอยู่ตรงนั้น หญิง สาวได้แต่ยืนมองคุณอาที่กำลังอยู่ในอาการกระวนกระวายใจสุดๆอยู่เงียบๆ

ชลิตได้ยินดังนั้น ก็หลุดข่าก๊ากออกมาเลย ” ฮ่าๆๆๆ ! ธา มนิธิ นี่นายล้อฉันเล่นรึเปล่าเนี่ย ? นายพูดอะไรอ่ะโคตรตลกเลย นี่มันหลุดออกมาจากปากนายจริงๆเหรอเนี่ย lol ? “