ตอนที่863 ถูกตี

เณศราเดินตามแม่ของตนมายังบ้านวิสิทธิ์เวชได้ยินเสียงฐิติพร และน้าล่ามุงกำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุข ผาณิดารีบเดิน เข้าไปอย่างรวดเร็วและเอ่ยถามอย่างยิ้มแย้ม “มีอะไรกันเนี่ย? มีเรื่องดีอะไร รีบบอกให้ฉันฟังบ้าง ฉันก็อยากยินดีด้วย? ”

เณศราเดินหัวเราะเข้าไป และพูดอย่างมีจริตจก้าน “นั่นสิคะ เณศก็อยากฟังด้วยเหมือนกัน มีข่าวดีอะไรกันคะเนี่ย คุณป้าถึง ได้อารมณ์ดีขนาดนี้! ราวกับว่าอายุเด็กลงสักสิบปี!”

ฐิติพรหัวเราะขึ้นมาอย่างไม่ขาดปาก มองดูผาณิดาและเณศรา ก่อนจะเอ่ยชม “เธอสอนมาดี! เห็นยัยเณศปากหวานแบบนี้ ไม่รู้ ว่าคุณชายบ้านไหนจะได้เธอกลับไปบ้า

ผาณิดาเอ่ยตำหนิ “เธอดีแล้วที่ไหนกัน! ทำตัวอย่างกับลิง! อ้อ ใช่ เธอยังไม่บอกเลย ว่าสรุปแล้วมีเรื่องน่ายินดีอะไร?”

ฐิติพรหัวเราะและเอ่ย “คือว่า ดูเหมือนปาณีกำลังจะมีแล้ว หน่ะ!”

ผาณิดาอุทานอย่างเซอร์ไพรส์ “จริงหรือ? ดีจริงๆ! ฉันรอ เด็กคนนี้มาตลอด นี่ก็เป็นเวลานานแล้ว มาก็ดีแล้ว พวกข่าวลือ เกี่ยวกับธามนิธิพวกนั้นจะได้เป็นแค่ลมปาก!

ฐิติพรพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ใช่! พวกคนใจดำพวกนั้น เอาแต่พูดว่าธามนิธิมีปัญหา แบบนี้ถือเป็นการยืนยันว่าพวกเราผาณิดาพูดคุยหัวเราะหลังนั้นรีบเดินออกอย่างรีบร้อย เธอหยิบมือถือมา และกดสาย โทรไป

โทรศัพท์ถูกอย่างรวดเร็ว เณศราเอ่ย “นลินสรุปเธอ ไปเที่ยวอยู่ไหนกันแน่ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีกอะไรเธอนะ ปาณีท้องแล้วตอนนี้กำลังจะกลายเป็น นายหญิงของบ้านวิสิทธิ์อย่างสมบูรณ์แล้ว”

สายมีเสียงตกใจลอยออกมา อะไรนะ นี่เธอ หรือ

เณศราพยักหน้า เอ่ยเสียง“ตอนนี้แม่บ้านวิสิทธิ์

เวช แม่ของธามนิธิเอาแต่หัวเราะไม่

โกหกรึเปล่าหล่ะ?”

พูดจบ นิ่งไปและเอ่ย เธอรีบกลับมาหน่อยจะกว่าหลังนั้นเธอได้ยินเสียงแม่ของเอ่ยเรียกเสียงดัง ศรา! ไป

เณศราตอบกลับ กำลังค่ะแม่”

เธอรีบเอ่ยกับคนในสายอย่างรีบร้อน “เอาเถอะ ฉันคุยกับ เธอแล้ว ฉันเรื่องจ้องรีบวาง ไม่ว่าจะยังไง รอว่าอีกที

จากนั้นเธอก็เข้าในห้องด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะลงอย่างเรียบร้อยและนั่งฟังผาณิดากับฐิติพรพูดคุยกันไปมา บรรยากาศ เป็นไปอย่างกลมกลืนกันอย่างยิ่ง

ในขณะที่หน้าโรงหนัง ธามนิธิกำลังมองปาณีที่อยู่ข้างๆ ท่าที ไม่สบอารมณ์นัก เขาอดลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนไปมาไม่ได้ และ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เป็นอะไร? ทำไมถึงท่าทางไม่พอใจอย่างนี้ หรือว่าพวกเราจะกลับกันดี?

พูดจบก็ทำท่าจะเดินกลับไปทางเดิม

ปาณีมองแผ่นหลังของเขาด้วยท่าทางเสียดาย ก่อนจะตะโกน ออกมา “คุณอา ฉันผิดไปแล้ว! พวกเราไปดูหนังกันเถอะค่ะ?”

ธามนิธิหัวเราะน้อยๆ แต่ยามที่หมุนตัวกลับมา เขาทำท่าที เคร่งเครียดดังเดิม ก่อนจะถามอย่างสงสัย “เธอเตรียมตัวดีแล้ว จริงหรือ? ถ้าหากเธอไม่อยากดูหนังจริงๆ พวกเราเปลี่ยนสถานที่ ก็ได้ ฉันแค่อยากให้เธออารมณ์ดี ในเมื่อนานๆทีเราถึงจะได้มี โอกาสเดทกันสักครั้ง ใช่ไหม?”

มองดูคุณอาที่คิดแทนตัวเอง แต่คนกลับยังมานั่งคิดเรื่องนั้น นั่นนี่มากมากอยู่ ปาณีส่ายหน้าอย่างรู้สึกผิด “ไม่ได้ ฉันอยากดู หนังเหมือนกัน พวกเราไปกันเถอะค่ะ”

พูดไป เธอก็คล้องแขนของเขาเอาไว้อย่างเป็นธรรมชาติ และ เอ่ยเสียงเบา “ความจริง นี่เป็นครั้งที่สองที่ฉันมาโรงหนัง เป็น เพราะตั๋วหนังมันแพงเกินไปจริงๆ ฉันต้องทำงานเก็บเงินเอา ไว้…”

พูดจบ ก็รู้สึกได้ถึงว่ามืออันอบอุ่นจากคนข้างๆกำมือเธอเอาไว้แน่น ทําเอาเธอหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ “คุณอา คุณไม่ได้ กำลังเห็นใจฉันอยู่ใช่ไหมคะ?”

ธามนิธิพยักหน้าลงอย่างแทบจะไม่ทันได้สังเกตเห็น ก่อนจะ ยิ้มและพาเธอไปที่จุดขายตั๋ว และเดินไปซื้อตัว เธอรอฉันอยู่ตรง นี้ ฉันไปซื้อตั๋วก่อน”

ปาณีมองดูแผ่นหลังของเขาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะส่ายหน้าอย่าง อ่อนใจ “ฉันไม่เห็นจะสงสารตัวเองเลยสักนิด! บางทีอาจะเป็น เพราะครึ่งชีวิตที่ผ่านมาลำบากมามาก ตอนนี้ถึงค่อยมาเจอคน ดีๆอย่างคุณอา อย่างที่คนเค้าพูดละน้า ความโชคร้ายมีความ โชคดี ในความโชคดีมีความโชคร้ายอยู่ !!

หลังจากนั้นเธอที่กำลังรอคุณอาซื้อตั๋วอยู่อย่างไม่มีอะไรทำ จึง หันไปมองรอบๆ และบังเอิญเห็นชมนาดและเพื่อนผู้หญิงอีก จำนวนหนึ่งกำลังเดินมาทางนี้อย่างพอดี ปฏิกิริยาแรกของเธอ คือคิดอยากจะหลบหลีกออกไป แต่ทุกอย่างดูจะไม่เป็นไปสักนิด เธอพูดชมนาดเรียกเอาไว้เสียก่อน

“แหม ปาณี จะวิ่งไปไหนจ้ะ? ตอนอยู่ที่ปักกิ่ง เธอไม่ใช่ออกจะ ใหญ่โตหรือไง เธอมีผู้ชายมีเงินมีเส้นมีสายเป็นคนหนุนหลังให้ กับเธอ ก็เลยกล้าตีฉัน? บัญชีนี้พวกเรายังชำระกันไม่หมดนี่? เธอ คิดหนีหรือไง?”ชมนาดเดินเข้ามาหาเธอ ในขณะที่เพื่อนของเธอ ล้อมตัวปาณีเอาไว้ที่มุมหนึ่ง

ถึงแม้จะเสียเปรียบ แต่ปาณีกลับไม่ได้กลัวแต่อย่างใด เธอ เงยหน้าขึ้นและมองไปยังชมนาดที่ท่าทางอวดดีอย่างยิ่ง และพูดออกมาเสียงเย็น “ทำไม? ฉันวิ่งหนีอะไร? ชมนาด เธอมาที่เมือง ชยุตได้ยังไง? อ้อยังมี ครั้งที่แล้วคนที่เธอไม่ใช่ฉันสักหน่อย ทำไมฉันเห็นเธอแล้วจะต้องวิ่งหนีด้วยหล่ะ?”

ชมนาดหัวเราะเสียงเย็นออกมา และมองคนที่อยู่รอบๆตัว แต่ ไม่กล้าเข้ามา ทันใดนั้นเธอก็เชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิและพูดกับ ผู้หญิงเหล่านั้นเสียงดัง “พี่สาวทั้งหลาย ช่วยสั่งสอนผู้หญิงที่ไม่รู้ จักสูงจักคนนี้ให้ฉันสักหน่อย! ฉันจะบอกอะไรให้ ครั้งนี้ต วิทย์ช่วยเธอไม่ได้หรอก ต่อให้เป็นชู้รักของเธอก็ช่วยเธอไม่ได้!”

พูดจบ ผู้หญิงกลุ่มนั้นก็ล้อมเข้าใกล้ปาณีเข้ามา ปาณีรู้สึกได้ ถึงความอันตราย จึงเดินถอยหลังไปอย่างไม่หยุด แต่เธอไม่รู้มา ก่อนว่ามีถังดับเพลิงวางอยู่ด้านหลัง จนกระทั่งความเจ็บปวดแผ่ ซ่านขึ้นมาจนสีหน้าของเธอบิดเบี้ยวเป็นก้อนเดียวกัน

ชมนาดกับยังไม่รามือ เธอยกมือขึ้นอย่างเลือดเย็น ก่อนจะ กวาดมือลงมาอย่างเกรี้ยวดกราด ” ในเมื่อเธอให้ผู้หญิงคนนั้น มาตบฉัน? วันนี้ฉันจะต้องสั่งสอนเธอให้ได้สักที ให้เธอได้ลิ้ม ลองรสชาติการถูกตบตีเข้าให้เสียบ้าง ”

พูดยังไม่ทันจบ เสียง “เอี๊ยะ”ก็ดังขึ้น พร้อมๆกับใบหน้าของ ปาณีที่ถูกตบจนหันไปอีกข้าง

อย่างไม่ทันได้ระวังตัว ปาณีที่ถูกตบยังอยู่ในสภาพมึนงง เมื่อ กี้นี้ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไป ตอนนี้เธอขมวดคิ้วแน่น ด้วยความเจ็บที่เกิดจากแผ่นหลังและถูกตบเข้าให้เต็มๆที่หน้า ฉาดหนึ่ง
ปาณีคิดอยากตอบโต้ แต่กลับถูกคนฝั่งนั้นยึดกุมเอาไว้จนไม่ สามารถหลุดพ้นออกมาได้

ในเมื่อหมดทางเลือก ปาณีจึงทําแค่เพียงหลับตาลงด้วยความ อดทนและคิดในใจ “อย่างมากก็แค่โดนตบอีกสักที? เทียบกับ ที่ชมนาดถูกคนของเมธชนันขึ้นคล่อมตบเข้าให้แล้วยังเบากว่า เยอะ!

ปลอบใจตัวเองได้เช่นนั้น แต่ปาณีกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บ ปวดบนใบหน้าเข้าสักที เธอลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่า มือของชมนาดถูกใครบางคนจับเอาไว้และค้างอยู่กลางอากาศ

ปาณีเอ่ยเสียงพึมพา “คุณอา…..

ธามนิธิเหลือบมองเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราดรอบหนึ่ง ก่อน จะหันไปเผชิญหน้ากับชมนาดที่ร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่ เขา เอ่ยเสียงเยียบเย็น “เธอมาภรรยาฉันทำไม?

ชมนาดตาโตขึ้นมาทันที ไม่ต้องเจ็บปวดที่ข้อมืออีกต่อไป เธอ มองปาณีที่อยู่ตรงหน้าและธามนิธิด้วยความตกใจ ก่อนจะเอ่ย ปากถามอย่างลังเล “เธอ เธอเป็นภรรยาคุณ?”

ธามนิธิส่งเสียง หึ ออกมาอย่างเย็นชา กทอเป็นการยอมรับ อย่างหนึ่ง

ชมนาดถึงค่อยมีปฏิกิริยากลับมา ก่อนจะพูดไปหัวเราะไป “เข้าใจผิด ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด! ฉันยังเข้าใจว่าเธอไป ยั่วยวนตรีวิทย์ซะอีก….