ตอนที่841

ปาณิชะงักแล้วถามต่อ “ตรยาตอนนี้เธอสบายดีไหม?”

ติรยาชะงักต่อและไม่ได้หันกลับแถมยังพูดเหมือนประชด “ฉัน จะไปมีอะไรสบายไม่สบาย? แต่ว่าเป็นดารามันก็ดีกว่าคนขาย รองเท้าอย่างน้อยก็ไม่ต้องไปคุกเข่าต่อหน้าคนอื่น

ติรยาหันหลังให้เธอตลอดแล้วเดินไปหน้าประตูมีผู้ช่วยค่อย ช่วยแล้วเดินออกไปนอกหอ

สายตาปามองแผ่นหลังคนนั้นอย่างสับสนแล้วบอกว่า “โชค ดีนะ!”

พูดจบก็เก็บของตัวเองต่อ

ปาณีที่กำลังเก็บของอยู่ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเลยหันไปดูที่แท้ ก็เป็นทนา กลับมานั่นเอง

ตั้งแต่บทสนทนาของครั้งที่แล้วปาณีก็ไม่เคยอยู่กับที่นาร์สอง ต่อสองอีกเลยและทีนาร์ก็ดูออกได้ชัดว่าซึมเศร้ามากตั้งที่บ้าน ของตรยาล้มละลายและโมรีก็ไม่ค่อยกลับมาเลนทำให้ปกติใน หอมีแต่เธอคนเดียว

ก็เลยตอนนี้เห็นปาณีก็รู้สึกแปลกใจที่นาร์คิดไปสักแป๊บแล้ว ค่อยถาม “ปาณีเธอกลับมาเอาของหรอ?
ปาณีไม่คิดว่าทีนาร์จะคุยกับเธอด้วยถึงแม้ตกใจแต่ก็พนัก หน้าตอบกลับอย่างมีมารยาท “กลับมาเอาหนังสือ!”

ทนา ตอบ อ่อ’ เสร็จก็ถามต่อ “ใช่เมื่อกี้เธอเห็นตรยาไหม? เธอไม่เห็นสายตาเชิดของเขาดูแล้วรู้สึกไม่สบาย! ก็แค่เป็น ดาราไม่ใช่หรือไง? จําเป็นต้องมีผู้ช่วยและบอดี้การ์ดเยอะขนาด นั้นไหม? เขานี่ตอแหลเก่งมากเลย!”

ปาณีอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้แต่ไม่ได้ตอบอะไร

ทีนาร์เห็นท่าทีแบบนี้ก็ยิ่งมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วพูดต่อ “ปาณีเธอ ไม่รู้ว่าตรยามาพูดเรื่องเธอกับฉันยังไง? บอกว่าเธอมันแรกเลย ไปอ่อยคนหล่ออย่างเวทีสและยัง

ปาณีทนไม่ไหว “พอเถอะ!”

ทีนาร์ชะงักแล้วคิดว่าปาณีไม่เชื่อเลยพูดต่อ “เธอไม่เชื่อ? คนในห้องเรียกมาเป็นพยานได้หมดไม่เชื่อเธอก็ลองไปถามพวก เขาดูว่าติรยาเคยพูดแบบนี้ให้พวกเขาไหม…..

ปาณีมองทีนาร์อย่างผิดหวังและไม่สนใจเธอเดินตรงไปที่

ประตู

ยังไม่รอเธอเปิดประตูก็เห็นติรยาที่ยืนอยู่ข้างประตูและทีนาร์ที่ เอาแต่รีบแก้ตัวอธิบายให้ปาณีก็อยู่หลังเธอเลยไม่เห็นตรยาแถม ยังบ่นต่ออีก “ติรยาเคยพูดแรงกว่านี้อีกนะแต่แค่ฉันยังไม่ได้บอก เธอเองปาณีเธอ…….”

อยู่ๆติรยาก็เดินผ่านปาณีแล้วเดินตรงไปที่หน้าทีนาร์และตบหน้าเขา

ทีนาร์ที่โดนตบก็องปาณีก็อึ้ง

ติรยากรอกตามองทีนาร์ “นินทาคนอื่นลับหลัง? เธอยังมี ความเป็นธรรมอยู่ไหม? บอกไว้ก่อนนะที่ฉันตบคือตบแทนปาณี เธอก็เคยทำเรื่องเลวๆ ใส่เขาตั้งเยอะแยะทำไมเธอไม่บอก?”

พูดจบก็เดินที่เตียงตัวเองแล้วเอาโทรศัพท์ออกไป

ทีนาร์ที่พึ่งรู้สึกตัวทันก็รีบพุ่งเข้าไปหาติรยาจะไปดึงเสื้อเธอแต่ น่าเสียดายยังไม่ทันได้ทำบอดี้การ์ดก็เดินมามองแรงใส่เขา

ทีนาร์นั่งลงไปกับพื้น “พวกเธอรังแกฉัน ฉันไปตามนั่นแหละ ช่างมันเถอะ! คือ………

ติรยาได้ยินก็มองทีนาร์อย่างเย็นชาแล้วเดินไปต่อ

ปาณีที่ยืนอยู่ข้างๆก็อึดอัดสุดท้ายก็ถอดหายใจแล้วเดินไป

ช่วยพยุงทีนาร์ “พอเถอะนาร์ไม่ต้องร้องแล้ว

ทีนา รีบชี้ไปทางของตรยาแล้วตะโกน “ทำไม? เป็นคนเลว แล้วยังทําป้ายคนดีหรือไง? ปาณีเธอก็เป็นแค่คนเลว เท่านั้น……..

ปาณีปล่อยเขาแล้วไปถือกระเป๋าตัวเองเดินออกไป

ทนา ไม่คิดว่าปาณีจะทำแบบนี้ชะงักไปสักแป๊บแล้วรีบเรียก “ปาณีเธออย่าพึ่งไปสิ”

ปาณีไม่ได้สนใจเธอแล้วเดินออกจากหอไปเลย
เดินมาถึงข้างล่างหอเธอเห็นมีรถคันหนึ่งจอดอยู่ที่ข้างทางและ พอเห็นเธอกระจกคันนั้นก็ลดลงมาหน้าสวยสง่าของตรยาก ปรากฏออกมา

ปาณิชะงักไปสักแบบแล้วเดินไปต่อ

แต่ก็โดนตรยาเรียกไว้อีกครั้ง

ปาณีหันไปมองคนที่ใส่เสื้อเดรสรัดรูปและมีผ้าคลุมไว้อย่าง คนแปลกหน้า “ติรยาเธอเรียกฉันนี่มีเรื่องอะไร?”

ติรยาเห็นที่เธอตั้งใจตีตัวออกห่างก็ยิ้มแห้งๆ “ฉันอยากคุยกับ เธอสักหน่อยได้ไหม?”

ปาณีไม่มีท่าทีอะไรแล้วเดินไปที่ข้างทาง

ติรยาชะงักไปสักแป๊บแล้วเดินตามไป

ปาณีเดินไปถึงกลางสวนสาธารณะเห็นไม่มีคนเลยหยุดเดิน แล้วหันกลับมาถามติรยา “เธออยากพูดอะไร? ก็พูดตรงนี้แหละ

ติรยาเห็นปาณีที่ตรงเข้ามาประเด็นแบบนี้ก็ยิ้ม “ฉันอิจฉาเธอ มากเลยนะ!”

ปาณีมองเขาอย่างนิ่งเฉยไม่ได้ตอบอะไร

ตรยาพูดต่อ “ดาราดูเหมือนสวยสง่าแต่ใครๆก็รู้ว่าในวงการ มันซับซ้อนขนาดไหนที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ก็เพราะเป็นผลกรรมที่ ขายตัวเองทั้งนั้น”

ปาณีขมวดคิ้วแล้วบอก “ที่จริงเธอไม่เลือกเดินทางนี้ก็ได้……
ติรยายิ้มแล้วเขย่าหัว “ไม่เลือก? แล้วให้ฉันรอรับเงินเดือน น้อยๆต่อไปงั้นหรอต้องไปเผชิญหน้ากับแขกที่ไม่มีมารยาทฉัน ท่าไม่ลง! ไม่ใช่ทุกคนที่ชีวิตจะดีเหมือนเธอนะปาณี แต่ยังไงฉัน ก็ขอบคุณเธอที่ยอมให้คุณสามนิธิช่วยฉันไม่อย่างนั้นฉันจะเข้า วงการมันคงจะยาก”

ปาณีกลับตัดบทเขา “ที่ช่วยเธอคุณอาเป็นคนตัดสินใจเองก็ เลยเธอไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉันเพราะฉันไม่ได้เสนอตัวช่วย เลย”

พูดจบปาณีก็เดินกลับไปทางเดิมก็เห็นผู้ช่วยของตรยามองมา ทางนี้ตลอด

ติรยาไม่คิดว่าผลมันจะเป็นแบบนี้พอเธอได้สติแล้วเดินออกมา ก็ไม่เห็นปาณีแล้ว

แล้วผู้ช่วยเธอก็รีบมาหาเธอ “ตรยาจะสายแล้วพวกเราต้องไป

ขึ้นรายการอีกนะ”

ติรยาหันไปมองหอที่อยู่ข้างหลังแล้วพูดกับตัวเอง “ฉันติรยา จะกลับมาที่นี่อีกครั้งอย่างเริ่ด!”

จากนั้นก็หันตัวกลับไปขึ้นรถ

ปาณีเดินออกมาที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วดูเวลาเลยตัดสินใจ เดินกลับบ้าน

นึกถึงสภาพในหอเมื่อกี้เธอก็ยิ้มแห้งๆแล้วเขย่าหัวจากนั้นก็ เดินกลับช้าๆ
อยู่ๆก็มีคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจับแขนเธอแล้ววิ่งไปต่อ

ปาณียกหัวขึ้นอย่างตกใจก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของจำรัส

มาอยู่ใกล้หน้าตัวเองทันใดนั้นก็รู้สึกอารมณ์ขึ้นและสะบัดมือเขา ออก จำรัสคนบ้า! ปล่อยมือฉันเดียวนี้นะ!” แต่จำรัสกลับจับมือเธอไม่ปล่อยไม่ว่าปาณีจะดิ้นรนยังไงเขาก็

ไม่ปล่อยมือแล้ววิ่งไปตรงๆ

อุตมาถึงในสวนสาธารณะจำรัสถึงยอมปล่อยมือ

ปากรอกตาใส่เขาแล้วพูด “จำรัสเธอจะทำอะไร? แล้วเธอ พาฉันมาที่นี่เพื่ออะไร?”