ตอนที่811

“ฉันไม่เชื่อ”

ธามนิธิ ว่าเธอกำลังดึงเข้าใจแล้ว เขาเอ่ยปลอบเธอ “ฉันจะ โกหกเธอไปเพื่ออะไร? ฉันแค่ให้คนไปช่วยแนะนำเธอกับบริษัท เด็กฝึกสําหรับเข้าวงการบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้ทำอย่างอื่นอีก หลัง จากนั้นเธอจะดังหรือไม่ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน เรื่องของตระกูล พิมพ์สารเธอก็รู้ดี ตอนแรกพวกเขาขายที่ไปยืนหนึ่ง หลังจากนั้น ก็ถูกบ้านมีสุวรรณ์จับตามอง โดยตลอดและกลายเป็นที่รองรับ ความโกรธของชลธีไป แม่ของเธอตอนนี้กำลังนอนป่วยอยู่ที่โรง พยาบาลและต้องการเงินอย่างยิ่ง ทุกวันวิ่งวุ่นไปทำงานทุกที่ ดัง นั้นฉันก็เลยช่วยเธอสักหน่อย

เพียงแต่เรื่องที่ติรยาดังขึ้นมา เรื่องนี้นั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับธา มนิธิเลยจริงๆ

ปาณีจ้องมองเขา “อืม”

สายตายังคงเต็มไปด้วยความสงสัย

ธามนิธิกลัวว่าเธอจะคิดมากจึงเอ่ย “อะไรกัน แม้กระทั่งสามี เธอก็ไม่เชื่องั้นหรือ? ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่อย่างวงการบันเทิงนั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะใสสะอาดเท่าไหร่ คนนอกก็แค่นอกเห็นถึงฉากหน้า อันสดใสสวยงามเท่านั้น เบื้องหลังเป็นยังไงไม่มีใครรู้ เธอว่า ไหม?”
ปาณีก็รู้เช่นกันว่าวงการบันเทิงนั้นช่างซับซ้อน แต่เรื่องนี้ก็ ทําให้เธอไม่สบายใจอยู่นิดหน่อย เธอมองดูเขา “ฉันไม่สน! ฉัน รู้สึกว่าคุณจะต้องชดเชยให้ฉัน!”

“ชดเชยยังไง ธามนิธิเอ่ยถาม

“พาฉันไปทานอาหารอร่อยๆ”

“ได้สิ งั้นฉันให้เธอกินฉัน กินจนไปเลยไม่ทันระวังเพียงนิด เดียว ตาลุงธามนิธิเจ้าเก่าวกไปยังหัวข้อทำลายสุขภาพเข้าแล้ว

เรียบร้อย

ปา กรอกตาใส่เขา “ตาบ้า”

ธามนิธิกอดเธอเอาไว้ คางของเขาวางอยู่บนไหล่ของเธอ ก่อน จะเอ่ยอย่างแสนรักและอ่อนใจ “ปาณีของเราตอนนี้ชอบกิน น้ำส้มเสียกระไร!”

ปาณีเอ่ยอย่างคนที่ไม่ได้รับความยุติธรรม “คุณให้ติรยาเข้าสู่ วงการบันเทิง ทำไมไม่ให้ฉันเข้าวางการบันเทิงบ้างล่ะคะ ฉันก็ อยากดังบ้าง! เมื่อก่อนฉันยังคิดอยากจะเป็นนักร้องอยู่เลยนะ!”

ธามนิธิจองเธอ ก่อนจะก้มหน้าลงจูบบนใบหน้าเธอ เธอ อยากเข้าวงการบันเทิงหรือ? นี่เป็นไปไม่ได้”

“ทำไมกัน?”ปาณีมองเขา “คุณลำเอียง!”

“วงการบันเทิงนั้นวุ่นวาย ไม่เหมาะกับเธอ เธอทำอะไรเขาก็ สนับสนุนทั้งนั้น มีแค่เรื่องนี้ ที่เขาปฏิเสธไม่เห็นด้วย
ยิ่งไปกว่านั้นเขาคิดว่าที่ตนเองนั้นให้ตรยาเข้าสู่วงการบันเทิง ก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่

ปาณีรู้สึกว่าพอคุยเรื่องนี้กับเขา ตาลุงคนนี้ก็มักจะเปิดฉาก อบรมเธออย่างไม่จบไม่สิ้น เธอจึงรีบทำการเปลี่ยนหัวข้อคุย “เย็นนี้กินอะไรดีคะ?”

“กินเธอ”

“ปาณีเอ่ย “ฉันถามจริงจังนะคะ เย็นนี้คุณไม่ทานข้าวหรือ ไง? จะทานที่บ้านหรือว่าออกไปทานข้างนอกดีคะ?”

“ทานข้างนอก”ธามนิธิเอ่ย “เรียกนภันต์มาด้วย”

ปาณีเอ่ย “ฉันโทรหาเขาสักครู่

หลังจากตรยาวางสายธามนิธิลง ผู้จัดการก็เดินเข้ามาและพูด กับเธอ “เย็นนี้มีปาร์ตี้มื้อค่ำ เธอเตรียมตัวด้วยล่ะ”

นึกถึงปาร์ตี้มื้อค่ำ สีหน้าของตรยาก็แข็งกระด้างขึ้นมา “ใคร กันคะ?”

“เพื่อนของบอส”ผู้จัดการมองเธอ “เธอเป็นยังไงบ้าง สุขภาพ ดีขึ้นมาบ้างไหม?”

อาทิตย์ที่แล้วเธอไปเป็นเพื่อนดื่มจนกระทั่งอาเจียนออกมา และต้องเข้าโรงพยาบาลไป ตอนนี้ให้เธอไปเป็นเพื่อนทานข้าว อีก ผู้จัดการจึงรู้สึกปวดใจอยู่บ้าง
แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น สถานที่แบบนี้ ถ้าไม่พยายามให้มาก หน่อย ใครจะสนใจเธอ?

ติรยาไม่ได้เอ่ยอะไร ผู้จัดการเดินเข้ามาใกล้เธอ ก่อนจะใช้น้ำ เสียงนุ่มนวลเอ่ยกับเธอ “ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยสำหรับเธอ ก็แค่ ทานข้าวมื้อเดียวเท่านั้น พวกเรารีบกลับให้เร็วหน่อย

ถึงแม้ผู้จัดการจะพูดแบบนี้ แต่พอตอนแยกย้าย ตรยาก็ยัง รู้สึกเหมือนท้องของตนเองจะอาเจียนขึ้นมา

เธอยืนอยู่หน้ากระจกตรงอ่างล่างมือ มองดูท่าทางจนตรอก ของตนเองและกัดฟันขึ้น ก่อนจะบังคับให้ตนเองฝืนต่อไป