ตอนที่806

ยังเป็นธามนิธิที่โทรเข้ามา ปาณีรับสาย “คุณอา “เธออยากแต่งงานกับเวทส?”

“ฟ้าดินเป็นพยาน ปาณีรู้สึกมาโดยตลอดว่าคุณอาเป็นคน ที่มีเหตุผล แต่ในตอนนี้ เธอคิดว่าเธอสมควรจะต้องดึงความคิด นี้กลับมา

นี่เขาไปเริ่มฟังจากช่วงไหนกัน เธออยากแต่งงานกับเวทัส?

เธอเอ่ยเสียงอ่อน “ไม่มีนะคะ” “ไม่มี?”ธามนิธิคล้ายพ้นลมหายใจออกมาครั้งหนึ่ง บ่งบอกถึง

ความประชดประชันอย่างเต็มเปี่ยม

ปาณีมีท่าทีเจียมเจี้ยมอย่างยิ่ง เมื่อคุณไม่ได้ยินหรือคะ? ฉัน

อยากไปแต่งงานกับเขาตรงไหนกัน? “แน่นอน ฉันได้ยินชัดเต็มสองรูหู”

ปาณีนั่งลงอย่างเสียไม่ได้ เธอเอ่ยอธิบายให้กับชายหนุ่มที่ กำลังซึ่งเป็นลมบ้าหมู “คุณก็รู้ดีนี่คะว่าฉันคิดแหย่ให้เขาโกรธ ใครใช้ให้เขามาหาเรื่องฉันหล่ะ ถ้ารู้ว่าเขาจะน่ารังเกียจขนาดนี้ อีกทั้งยังเป็นหลานชายของคุณ ทีแรกฉันไม่แต่งให้คุณแล้ว แบบ นี้จะได้ไม่ต้องเจอเขาบ่อยๆ แทบจะทำฉันบ้าตายอยู่แล้ว”
เติมธามนิธิคิดจะอบรมเธอสักสองสามประโยค ผลคือพอฟัง

ไป นี่เธอกำลังพูดอะไรอยู่? แม้กระทั่งเสียใจที่แต่งงานกับเขายังเอ่ยออกมาได้

“เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไร? ฉันได้ยินไม่ชัด เธอพูดอีกทีสิ

ใครใช้ให้เขามาหาเรื่องฉัน”

“หลังจากนั้น”

“ถ้ารู้ว่าเขาจะน่ารังเกียจขนาดนี้ อีกทั้งยังเป็นหลานชายของ

คุณ…

“ยังมีอีก?”

“ทีแรกฉันแต่งกับคุณถือเป็นเรื่องที่ถูกต้องที่สุด สามีของฉัน

คือคนที่ดีที่สุดแล้ว ปาณีพูดอย่างภาคภูมิใจ

ปาณีถึงจะซุกซนแต่เธอก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ดังนั้นจึง พยายามอย่างสุดชีวิต

เธอเอ่ยกับธามนิธิ “ถ้าหากไม่มีอะไรแล้ว เราเข้านอนกันเถอะ ค่ะ ถูกเขารบกวนเข้าให้ ความคิดของฉันมันยุ่งเหยิงหมดแล้ว”

งานก็ใกล้จะเสร็จแล้ว ตอนนี้เธออยากเข้านอน พรุ่งนี้เธอยัง

ต้องไปที่บริษัท

ธามนิธิเอ่ย “ไปนอนเถอะ”
ปาณีกลับไม่ได้วางสายลง เธอชาร์จโทรศัพท์ไว้ ก่อนจะวาง มันลงที่ด้านหนึ่ง

ธามนิธิทํางานเสร็จแล้ว เขาเอ่ยพูดกับเธออยู่สองสาม ประโยค พอเห็นว่าเธอไม่ตอบกลับมาจึงค่อยวางสายลง

ธามนิธิกลับมากลางดึกของวันศุกร์ ส่วนเวทัสที่จัดการเรื่อง ของทีมแข่งเสร็จและบินกลับไปในตอนบ่ายของวันนั้นพอดี ทำให้เขารอดไปได้อีกครั้ง

ไม่งั้นด้วยนิสัยของธามนิธิแล้ว เขาอาจจะต้องได้รับบทเรียน อยู่ยกหนึ่งแน่

ธามนิธิกลับมาเป็นเวลาดึกมาก ปาณีนั้นเข้านอนไปเรียบร้อย

แล้ว

เขาเปิดประตูเข้าไป มองเห็นเธอนอนเล่นอยู่บนเตียงและ กำลังกอดหมอนที่เขาซื้อให้เธอเมื่อก่อนหน้าเอาไว้อยู่ ก่อนจะ เรียกเขาขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสนิทสนม “สามี”

ธามนิธิที่เดิมกำลังเตรียมตัวไปอาบน้ำ ก็เปลี่ยนเป็นนั่งลงที่ ขอบเตียง ตัดใจเดินต่อไปไม่ได้แม้แต่เพียงครึ่งก้าว

แต่ได้ยินเธอเอ่ยเรียกสามีสองคำ เขาก็รู้สึกว่ามีความหวาน ล้ำพุ่งขึ้นมาในหัวใจ

ดวงตาย้อมไปด้วยความอบอุ่น

เช้าตรู่ ปาณีถูกธามนิธิกอดเอาไว้อยู่ในอ้อมอก เธอลืมตาขึ้น มาแอย่างช้าๆ
เธอมองดูผู้ชายข้างๆกาย มือของเขาวางอยู่บนเอวของเธอ ดวงตาปิดสนิทยังคงนอนหลับอยู่

ท่าทางการนอนของเธออกจะน่าอนาถใจอยู่บ้าง ไม่เหมือนธา มนิธิที่มักจะนอนนิ่งๆ

ปาณีรู้สึกว่าทุกครั้งที่มองดูคุณอานอนหลับแบบนี้ ตนเองนั้น แทบจะอยากเอาหน้าแทรกแผ่นดิน

เธอเคลื่อนไหวเบาๆและยืดตัวให้ตรง ยึดขาทั้งสองข้างที่อยู่ บนตัวเขากลับมาอย่างระมัดระวังเนื่องจากกลับว่าจะปลุกเขาตื่น

ธามนิธินอนไปอีกครู่หนึ่งถึงค่อยตื่นขึ้นมา และเผชิญกับ สายตาราวกับเจ้าแมวน้อยคู่หนึ่ง มุมปากหยิบยกขึ้นมาอย่างไม่รู้ ตัว “ตื่นแล้วหรือ?”

ปาณีเอ่ย “คุณกลับมาเมื่อคืนหรือคะ ทำไมไม่ปลุกฉัน?”

ธามนิธิมองเธอก่อนจะเอ่ยพูดอย่างจริงจัง “เรียกแล้ว ปลุกไม่ ตื่น เธอไม่รู้หรือว่าพอหลับแล้วเธอเป็นยังไง

….ปาณีเต็มไปด้วยความสงสัย “ฉันหลับลึกขนาดนั้นเลย หรือคะ? ไม่ใช่หรอกมั้ง!