ตอนที่798

ธามนิธิพูดจบก็หันไปมองปาณี สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน อย่างยิ่ง

สายตาของปาณีตกไปอยู่บนริมฝีปากของเขาอย่างไม่รู้ตัว รูป ปากของธามนิธินั้นน่ามองอย่างยิ่ง ทำเอาคนที่มองอดคิดที่จะ เข้าไปจูบไม่ได้

ปาณีแค่มองเห็นเขาก็รู้ได้อย่างชัดเจนว่าตอนที่ตนเองนอน หลับเป็นคุณอาที่แอบขโมยจูบเธอ

เพียงแต่….เมธ นั้นคงไม่ได้อยู่ด้วยในตอนนั้นหรอกนะ?

ถ้าเขาอยู่ด้วย คงประดับประเดิดอย่างยิ่ง ธามนิธิหันไปมองเมธชนัน “นายยังมีเรื่องอะไรหรือไง?

“ไม่มี ฉันไม่รบกวนพวกนายแล้ว”เมธชนั้นพูดไปพร้อมๆกับ เดินออกจากห้องไป อีกทั้งยังปิดประตูให้ด้วย

เขาเพิ่งจะมาถึง เพราะมีธุระกับธามนิธิเล็กน้อย แน่นอนว่าไม่ ได้เห็นธามนิธิจูบปาณีแต่อย่างใด

ในห้องคนลดน้อยลงไปแล้วหนึ่ง ทำให้ห้องดูสงบขึ้นมาไม่ น้อย ปาณีจ้องมองธามนิธิ “คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

“สักพักแล้ว”ธามนิธินั่งลงข้างๆเธอและพูดอย่างอ่อนโยน “ดู ท่าหมูน้อยของบ้านเรา จะนอนหลับได้ไม่เลวเลยทีเดียว”
“คุณแอบขโมยจูบฉันหรือคะ?”ปาณีมองดูคนชุดขาวตรง หน้าที่หล่อเหลาเกินคำบรรยาย

ธามนิธิเอ่ยอย่างยิ้มๆ “เธอรู้ตัวหรอกหรือ! ดูท่าเธอแกล้งนอน หลับก็เพราะตั้งใจจะให้ฉันจูบเธอหล่ะ?”

“นี่มันไม่ยุติธรรม!

ปาณีเอ่ยค้าน “ไม่ใช่สักหน่อย ฉันยังไม่ตื่นจริงๆนะคะ”

ตอนที่เธอเอ่ยพูด ธามนิธินั้นจ้องมองเธออยู่ตลอด ปาณีพูดอย่างอับอาย “คุณมองฉันทำไมคะ? ยังมี คุณยุ่ง

ขนาดนี้ ทำไมจู่ๆถึงมาได้?” “รู้ว่าเธออยู่ที่นี่แล้วเจอปัญหาเข้าให้ ก็เลยมาดูสักหน่อย ธา

มนิธิมองดูเฮ นึกถึงเธอที่ต้องได้รับความเศร้าเสียใจ “ฉันไม่

วางใจ”

ปาณีเอ๋ย “ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เป็นเพราะความสัมพันธ์ของคุณ อา พวกเขาดูแลฉันดีมาก

บ้านตระกูลผอบทิพย์ดีกับเธอเป็นอย่างมาก หากเปลี่ยนเป็น เมื่อก่อนแล้วหล่ะก็ ปาณีไม่กล้าแม้แต่จะคิด

ธามนิธิพยักหน้า พอมาเห็นเธอด้วยตาของตนเอง เขาก็รู้สึก

วางใจลงมาก

“ลุกขึ้นเถอะ”

ปาณีรีบลุกขึ้นจากเตียงและเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะตามธามนิธิลงไปชั้นล่าง และพบว่าพลอยนั้นกลับมาแล้ว “ปาณี”พลอยมองเธออย่างดีใจ ก่อนจะวิ่งมาตรงหน้าเธอ

ปาณีเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย “พลอยไม่ใช่อยู่เมืองสิงห์หรอกหรือ คะ? มาที่นี่ได้ยังไงกัน?”

ธามนิธิเอ่ย “ฉันเป็นคนพาเธอมาเอง”

ปาณีกุมมือของพลอยเอาไว้และนั่งลงในมุมหนึ่ง ทั้งคู่ดูคล้าย กับพี่น้องกันอย่างยิ่ง

มา

เมธซนั้นมองดูน้องสาวของบ้านทั้งสองคน ก่อนจะหัวเราะขึ้น เป็นเพราะธามนิธิมาที่นี่ พวกเขาว่างไม่มีธุระอะไร จึงไปตก

ปลาทริมทะเลสาบด้านหลัง ปาณีกับพลอยก็ตามไปด้วยเช่น

เดียวกัน

ธามนิธิกับเมธชนันนั่งอยู่ที่นั่น ด้านหนึ่งตกปลา ด้านหนึ่งก็พูด คุยกันไป

ส่วนปาณีกับพลอยนั้นนั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่เพื่อหลบแดด ได้ยิน ธามนิธิกับเมธชนั้นเอ่ยพูดคุยกัน “เรื่อง ในครั้งนี้ ขอบใจนาย มาก! หากไม่ใช่เพราะนาย ปาณีของพวกเราคงจะต้องเสียใจ มากแน่ อีกทั้งเธอยังเป็นคนที่ดื้อมาก เจอเรื่องอะไรก็ไม่ยอมบอก ให้ฉันฟัง”