ตอนที่795

เธอเข้าไปที่บ้านตระกูลผอบทิพย์ ปีวราเห็นเธอเข้าก็ยิ้มให้และ เอ่ย “ปาณี”

ปีวรานั้นเป็นกันเองอย่างยิ่ง

ปาณีมองเธอ “สวัสดีค่ะคุณป้า

“รีบนั่งเถอะจ้ะ” ปีวราเอ่ย “ท่านทินพลของเราเอาแต่พูดถึง เธอไม่ขาดปาก พอได้ยินว่าเธอมาที่นี่ เขาก็เลยให้คนไปรับเธอ มา บอกว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องได้กินข้าวกับเธอสักมื้อ

ปาณีเอ่ยตอบอย่างทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง “ท่านออกจะเกรงใจ เกินไปแล้วค่ะ”

ปาณีรู้ดีว่าที่จอมพลนรเทพนั้นดีกับเธอล้วนเป็นเพราะเห็นแก่ หน้าของคุณอา

ปีวรานั่งลงเป็นเพื่อนปาณีและจ้องมองเธอ ได้ยินว่าก่อนหน้า นี้เธอไปเมืองสิงห์มา ได้เจอพลอยของเราไหมจ๊ะ? เธอเป็นยังไง บ้าง?”

“เธอไม่เลวเลยค่ะ”ปาณีอดพูดแทนทัดธนสักสองสามประโยค ไม่ได้ “คุณทัดธนทั้งรักทั้งหลงเธอยิ่งกว่าชีวิต จนหนูเห็นแล้วยัง อดอิจฉาไม่ด้”

ปาณีมองดูปีวราและนึกไปถึงเมื่อคืนที่เมธชนีนเล่าให้เธอฟังถึงสาเหตุการเลิกกันระหว่างพลอยและทัดธน ถ้าหากพวกเขาไม่เลิกกัน พลอยก็อาจจะไม่ล้มป่วยลงก็ได้?

ในใจของคุณน้าปีวราคงจะต้องรู้สึกผิดเป็นอย่างมากแน่ ถึงยังไงนั่นก็คือลูกสาวแท้ๆของเธอเอง

ได้ฟังปาณีพูดถึงความเป็นอยู่ของพลอย ปีวราก็ยิ้มออก และ รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

ในตอนแรกที่พลอยนั้นดึงดันจะอยู่กับทัดธนให้ได้และถูก คนในครอบครัวต่อต้าน ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนเลยว่าคนที่เป็น ความสุขไปจนบั้นปลายในชีวิตของพลอยสุดท้ายแล้วก็คือทัดธน หลังจากที่เธอป่วย ก็เป็นเขาที่ยินยอมจะแต่งงานกับเธอ แบบนี้ ก็ดีแล้วหล่ะ

ปาณีพูดคุยกับปีวราอยู่ชั่วครู่ เมธชนั้นก็กลับมาพอดี พอเขา เห็นปาณีที่นั่งอยู่บนโซฟาก็เอ่ยทักมาย “ยัยหนูมาแล้วหรือ

ปีวรากรอบตารอบหนึ่ง “เด็กคนนี้นี่ พูดจาอะไรน่ะ? ถ้าสามนิธิ ได้ยินเข้าคงเกลียดแกตายแน่

เมธชนันขมวดคิ้ว “พ่อห

“พ่อแกน่ะหรือ?”วรามองเขาอย่างเคร่งเครียด “แกไม่รู้ หรอกว่าพ่อของแกนะ แทบจะถูกแกทำให้โมโหจนลมจับอยู่ แล้ว”

ปาณีมองดูเมธซนั้น ไม่เข้าใจว่าเขาไปก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก
เมธชนันนั่งลงด้านหนึ่ง และเอ่ยกับปีวรา “พ่ออายุปูนนี้แล้ว มัวแต่อารมณ์เสีย ไม่กลัวว่าจะเสียสุขภาพหรือไง”

“งั้นแกก็ทําเรื่องให้เขาโมโหให้น้อยลงหน่อย” วราถอน หายใจ “กว่าเขาจะเห็นความสำคัญของแกขึ้นมาก็ไม่ง่ายเลย แกก็ยังไปทำให้มันสะดุดอีก”

คิดถึงเมื่อไม่กี่ปีก่อน จอมพลนรเทพปฏิบัติต่อลูกชายคนนี้ ด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยจะพอใจในตัวเขานัก

เธอนั้นเป็นคนกลางระหว่างสามีกับลูกชายจึงปวดหัวไปด้วย เช่นกัน ยังดีที่สองปีมานี้เมธชนันนั้นทำตัวได้เรื่องได้ราวเป็น อย่างยิ่ง ไม่ได้ก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก

พวกเขาคุยกันอยู่พักหนึ่งก็ถึงเวลาทานข้าวพอดี จอมพล นรเทพนั้นลงมาชั้นล่างแล้วเป็นที่เรียบร้อย

ปาณีมองเขา “คุณลุงทินพล”

จอมพลนรเทพยิ้มให้กับปาณีอย่างมีเมตตา “ปาณี ไม่เจอกัน ตั้งนาน รีบนั่งลงเร็ว”

ปาณีพยกหน้า รอจนจอมพลนรเทพนั่งลงแล้วเธอถึงจะนั่งลง ตามมา

“พ่อ”เขารวบรวมความกล้าขึ้นมาทักทายพ่อของเขา

เพิ่งจะพูดจบ ก็รู้สึกได้ทันใดว่าบรรยากาศภายในห้องนั่นเย็นยะเยือกขึ้นมา