ตอนที่794

“อืม”เมธชนันเอ่ยย้ำเตือน “มีเรื่องอะไรก็โทรหาฉัน ไม่ต้อง เกรงใจฉันขนาดนั้น ฉันกับธามนิธิเทียบกับพี่น้องของตัวเองแล้ว ยังสนิทยิ่งกว่า”

ประโยคหลังที่เขาเอ่ยออกมา ทำเอาปาณชะงักไปชั่วขณะ และ อดที่จะมองเขาอย่างเต็มสองตาขึ้นมาไม่ได้

เทียบกับพี่น้องของตัวเองแล้วยังสนิทยิ่งกว่า?

ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้วทำไมในตอนแรกถึงทำเรื่องที่ผิดต่อคุณ อาได้ลง?

ปาณีรู้สึกว่านี่ออกจะน่าหัวเราะเยาะอยู่บ้าง

หลังจากลงมาจากรถของเมธชนัน ปาณีก็เดินเข้าโรงแรมและ ไปยังห้องของตนเอง พี่สาวร่วมห้องของเธอที่กำลังอ่านหนังสือ นิยายอยู่เห็นปาณีเดินเข้ามาจึงเอ่ย “พวกเธอกลับมากันแล้ว หรือ?”

“อืม”ปาณีนั่งลงและจ้องมองเธอ “พี่ไม่ไปทานข้าวหรือคะ?”

“ไม่ได้ไป”เธอยิ้มให้กับปาณี “ฉันลดน้ำหนัก”

ปาณีถือโอกาสนี้เข้าไปอาบน้ำก่อน

ตอนที่ออกมา เธอเห็นโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนเตียงกระพริบขึ้นมา พี่สาวเอ่ยกับเธอ “เมื่อกี้เพิ่งจะมีสายโทรมาหาเธอสองสาย ผมของปาณียังไม่ทันได้ซับแห้งดี เธอนั่งลงและเห็นว่าเป็นคุณ อาที่โทรมา

เธอต่อสายกลับไปหาเขาก่อน “คุณอา

เดิมทีแค่คิดอยากจะออกไปทานข้าวข้างนอก กลับต้องมา

ประสบพบเจอเรื่องพวกนี้ ปาณีรู้สึกปวดหัวอยู่บ้าง

เธอหวังเหลือเกินว่าเขาจะอยู่ข้างกายเธอตรงนี้

น้ำเสียงอันอบอุ่นของธามนิธิผ่านมาตามสาย “กลับโรงแรม แล้วหรือยัง?”

“ถึงแล้วค่ะ ฉันเพิ่งจะอาบนพเสร็จ”ปาณีนั่งขัดสมาธิ “คุณหล่ะ

คะ?”

“ถึงบ้านแล้ว”

เพิ่งจะได้ยินมาว่าเธอก่อเรื่องเข้าให้ เดิมที่ธามนิธิคิดอยากจะ ถาม แต่กลับไม่ได้พูดออกมา

เขาอยู่ห่างจากเธอขนาดนี้ ต่อให้ถามขึ้นมาก็คล้ายว่าจะไม่ สามารถช่วยอะไรเธอได้

ปาณีเอ่ย “วันนี้ตอนที่ฉันออกไปทานข้าว บังเอิญเจอเมธชนั้น เข้า และบังเอิญเจอเรื่องยุ่งยากเล็กน้อย เขาเลยช่วยเหลือฉันไว้ ตอนนี้ฉันติดค้างบุญคุณเขาอยู่

หากเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเมธชนัน ปาณีนั้นไม่เคยปิดบังธามนิธิมาก่อน

ธามนิธิตอบรับ “ฉันได้ยินมาแล้ว เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นอะไรค่ะ เดิมทีก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พอมาคิดๆดูภาย หลัง เป็นฉันเองที่หุนหันเกินไป

เห็นๆอยู่ว่าคุณอาเคยพูดกับเธอแล้ว ให้เธออย่าไปทะเลาะกับ ใคร แต่วันนี้เธอกลับอดทนไม่ไหวเข้าให้อีกครั้ง ธามนิธิไม่ได้ตอบกลับ

นิ่งเงียบอยู่นาน ทำให้ปาณีรู้สึกไม่คุ้นเคยอยู่บ้าง “คุณยังฟัง อยู่ไหมคะ?”

“ยังอยู่”ธามนิธิเอ่ยปลอบใจ “เธออย่าคิดมากเกินไป พักผ่อน ให้ดีๆ นอน ให้เช้าหน่อย”

“อืม”กิจกรรมเริ่มพรุ่งนี้ตอนเที่ยง ถึงเวลานั้นปาณียังคงต้อง ตื่นเช้า เธอเอ่ยกับธามนิธิ “ถ้าหากคุณอยู่ด้วยก็คงจะดี

เสียงหัวเราะต่ำๆผ่านสายออกมา “เพียงแค่วันเดียว เธอก็

คิดถึงฉันแล้ว?”

หลังจากคุยโทรศัพท์กับธามนิธิเสร็จ ปาณีก็ขึ้นไปเตียง พี่สาว ที่อยู่ข้างๆมองดูเธอและเอ่ย “แฟนเธอหรือ?”

“สามีฉันค่ะ”

“เธอยังเด็กขนาดนี้แต่งงานแล้วหรือเนี่ย?”
ปาณีพยักหน้า “ตกใจมากใช่ไหมคะ?”

“ทําเอาป้าแก่อย่างฉันอิจฉาจะตายแล้ว”

ปาณีหัวเราะ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง หลังจากคุยโทรศัพท์กับธามนิธิเสร็จ จิตใจของเธอก็รู้สึกเบา ขึ้นมาไม่น้อย

กิจกรรมของเช้าวันที่สอง ปาณีไม่เห็นชมนาด เมื่อวานเธอขาย หน้าไปขนาดนั้น คาดว่าวันนี้คงจะมาร่วมกิจกรรมไม่ได้

ยังไงก็ตาม ปาณียังคงเป็นกังวลอยู่ลึกๆ นึกถึงเรื่องที่ตนเอง ฉุดกระชากชมนาดเมื่อวานแล้วถูกเพื่อนของเธอถ่ายคลิปวิดีโอ เอาไว้ ถ้าหากถูกส่งต่อไปบนอินเตอร์เน็ต คงจะต้องเกิดเป็นกระ แสขึ้นมาแน่

เธอ โทรศัพท์หาธีระ และให้ธีระคอยช่วยจับตาดูเอาไว้

กิจกรรมสิ้นสุดลงตอนบ่าย คนของบ้านตระกูลผอบทิพย์มาหา เธอ เป็นจอมพลนรเทพที่เรียกมาให้มารับปาณีไปทานข้าวที่บ้าน ตระกูลผอบทิพย์

ถึงแม้จะไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีนักต่อเมธชนั้น แต่จอมพลนรเทพ นั้นดีมาก อีกทั้งยังเป็นคนที่ธามนิธิให้ความเคารพมากที่สุด ปาณีจึงหมดข้ออ้างในการปฏิเสธ