ตอนที่792

เธอหยิบ ใบเสร็จมาจากมือของตรีวิทย์ และเดินไปที่จุดชำระเงิน

เมธซนั้นเดินตามเธอมาอยู่ด้านหลัง ปาณีเอ่ย “นายว่า ครั้ง หน้าถ้าคนอื่นมารังแกฉัน ฉันควรจะอดกลั้นเอาไว้ถึงจะโอเคใช่ ไหม? หรือว่า ก็เป็นฉันที่ผิดอยู่ดี”

เมธชนั้นไม่ได้เอ่ยพูดอะไร เขามองดูปาณีจ่ายค่ารักษาและ เดินกลับมา ท่าทางเธอคล้ายกับใกล้จะร้องไห้เต็มทน เขารู้ว่า เธอนั้นรู้สึกรู้สึกเจ็บช้ำอย่างยิ่ง

“เขารังแกเธอยังไง

“ช่างเถอะ ฉันไม่อยากพูดกับนายแล้ว”

“ทำไมถึงไม่พูดกับฉัน?”เมธชนันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ธา มนิธิไม่อยู่ที่นี่ ในฐานะที่เป็นพี่น้องของเขา เธอเจ็บใจที่ไม่ได้รับ ความยุติธรรม ฉันก็ต้องช่วยเธอแน่นอน! ไม่งั้นกลับไปเขา เกลียดฉันตายแน่

ปาณีก้มหน้าลง “เธอบอกว่าฉันเป็นเพื่อนนอน บอกว่าที่ฉันดัง ขึ้นมาได้ก็เพราะฉันไปนอนกับตรีวิทย์แล้ว ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ทำ แต่เธอด่าฉันว่าเป็นผู้หญิงขายตัว”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังอายุไม่ทันยี่สิบอย่างเธอ ตอนถูกคนชี้หน้า ด่าว่าเป็นเพื่อนนอน ด่าว่าเป็นผู้หญิงขายตัว ในใจจะต้องรู้สึก อย่างไร?
เมธชนันฟังปาเล่า นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายอำมหิตขึ้น มา แม้กระทั่งปาณียังรับรู้ได้ถึงความเย็นชานั้น

เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาและเดินออกไปทันที ปาณีมองดูแผ่น หลังของเขา ก่อนจะเดินตามเขาไป

ชมนาดอยู่ในห้องพยาบาล โดยมีผู้หญิงเหล่านั้นกำลังเอ่ย ปลอบเธออยู่ “ชมนาด เธอไม่ต้องเสียใจไป ยัยแอนเดรียคนนั้น ทำเกินไปแล้วจริงๆ เพียงแต่เธออายุยังน้อย ทำอะไรหุนหัน เธอ ใจเย็นๆเถอะนะ”

“ใช่! เด็กสมัยนี้ถูกตามใจคนเคยตัว แต่ละคนไม่รู้จักว่าอะไร ควรทําไม่ควรทํา เหมือนกับสมองพังไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น คิด ว่าพอตนเอง โกรธขึ้นมาก็ไม่มีอะไรอยู่ในสายตา”

ในขณะที่พวกนั้นกำลังพูดจาปากเก่งกันอยู่ ทันใดนั้นประตู ห้องก็ถูกคนถีบให้เปิดขึ้น

เมธชนันตอนนี้กำลังยืนอยู่ที่หน้าประตู พอมองเห็นคนหล่อ ตรงหน้า ทุกคนก็หยุดลงมากระทันทัน และอดไม่ได้ที่จะมีท่าที ระมัดระวังต่อหน้าเขาขึ้นมา

เมธชนันเดินเข้ามา ด้านหลังตามมาด้วยหญิงวัยกลางคนคน หนึ่งที่เขาเป็นคนโทรเรียกมา

เขามองดูชมนาดที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ก่อนจะตรงวิ่งเข้าไปหาเธอ “เธอเป็นคนด่าปา ?”

บรรยากาศรอบตัวเขาดูสูงส่งราวกับอยู่เหนือสรรพสิ่ง ทำเอา ชมนาดตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือดลง ปาณียืนอยู่ด้านนอกประตูและกำลังมองดูฉากตรงหน้า ขนาด

คนที่รู้จักกับเมธชนันมาอย่างยาวนานอย่างเธอ ก็อดที่จะรู้สึกว่า

เมธชนัน ในตอนนี้ดูน่ากลัวอยู่ไม่น้อย

ชมนาดเอ่ย “ฉันไม่ได้ทำ

เธอไม่มีทางยอมรับอย่างแน่นอน

“ไม่ได้ทํา?” สานตาของเมธชนั้นเย็นชาอย่างยิ่ง เขาหัวเราะ เยาะแล้วก้าวหลบออกไป ในขณะที่หญิงวัยกลางคนที่เพิ่งจะตาม เขาเข้ามาก็เข้าไปคว้าผมของชมนาดไว้ทันที และดึงเธอลงมา จากเตียง

ฉากตรงหน้านี้ทำเอาคนเหล่านี้ที่กำลังมองดูเรื่องน่าตื่นเต้น อยู่เป็นที่ตะลึงไป ถึงพวกเขาทั้งหมดจะเป็นเพื่อนร่วมงานของ ชมนาด แต่ท่าทีของเมธชนันตอนนี้นั้นน่ากลัวมากเกินไปจริงๆ พวกเขาจึงไม่กล้าที่จยื่นมือเข้าไปช่วย

ชมนาดถูกหญิงวัยกลางคนกดลงไว้กับพื้น ก่อนจะถูกตบเข้าที่ แก้มไปหลายรอบ เมธชนันจ้องดูชมนาดและเอ่ยถาม “เธอบอก ว่าใครเป็นผู้หญิงขายตัว? ใครเป็นเพื่อนนอน?”

ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิง เขาก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ เมื่อก่อนเมธชนันนั้นเป็นหัวโจกสุดเหี้ยมที่คุ้นเคยกับเรื่องทะเลาวิวาทอย่างยิ่ง เขาจึงไม่เคยเกรงกลัวอะไรทั้งนั้น

ปาณีที่ยืนอยู่หน้าประตูและกำลังมองดูฉากตรงหน้า เธอแทบ

จะไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น ก่อนหน้านี้ที่เธอลงมือตบหน้าชมนาดไป เมื่อเทียบกับที่คน

ของเขาลงมือแล้ว เรียกได้ว่าเบาเสียยิ่งกว่าอะไร

หญิงวัยกลางคนตบหน้าชมนาดเสร็จแล้วก็ลุกยืนขึ้นมา

ชมนาดนั้นล้มลงอยู่กับพื้น รู้สึกได้เพิ่งแค่ที่หูของเธอกำลังมี เสียงอื้ออึงออกมา

เมธชนันมองดูเธอ “ถ้ายังมีครั้งหน้าที่พวกเธอยังกล้ารังแกแอ นเดรียอีก ก็จะต้องลงเอยแบบนี้”

คนที่หน้าย่ำแย่ที่สุดก็คือเพื่อนของแอนเดรียคนนั้นที่พอมอง เห็นฉากตรงหน้า ทั้งร่างก็ตกใจจนแทบสิ้นสติ