ตอนที่781

ธามนิธิเดินเข้ามา และนั่งลงบนขอบเตียง

เขาใส่แค่เสื้อเชิ้ต กระดุมสองเม็ดบนไม่ได้ติดไว้ เผยให้เห็น กระดูกไหปลาร้าอันเซ็กซี่ของเขา

ผู้ชายคนนี้ แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กๆยังเต็มไปด้วยความ ประณีต เขาจ้องมองปาณี ใบหน้ามีความเป็นห่วงอย่างยิ่ง

เดิมทีที่พาเธอมาที่นี่ ก็เป็นเพราะอยากจะอยู่เป็นเพื่อนเธอให้ ได้มากขึ้นอีกหน่อย แต่กลับนึกไม่ถึงว่าแค่วันแรกก็ทำให้เธอ โกรธเข้าเสียแล้ว

เขาก้มหน้าลง หน้าผากแนบสนิทกับเธอ “อย่าโกรธเลยนะ” ขนตาของปาณีที่กำลังหลับอยู่สั่นระริก เมื่อเข้าใกล้ถึงมอง

เห็นได้ว่า ขนตาของเธอนั้นเปียกชื้น เธอต้องร้องไห้มาก่อนแน่

คำพูดอันแสนอ่อนโยนของเขา กลับยิ่งทำให้น้ำตาของเธอ

ไหลลงมา

ธามนิธิโอบล้อมเธอไว้ก่อนจะจูบซับน้ำตาเธออย่างระมัดระวัง เขาเอ่ย “เป็นสามีที่ไม่ดีเอง พรุ่งนี้ฉันจะอยู่บ้านเป็นเพื่อนเธอ เธอ ยกโทษให้ฉันในครั้งนี้ได้ไหม?”

“ไม่”ปาณีมองเขา “ฉันไม่อยากยกโทษให้คุณ

เธอรู้ ว่าทุกครั้งตนเองนั้นไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย ถูกเขาเกลี้ยกล่อมเข้าหน่อยก็ยอมยกโทษให้เขาแล้ว

แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าระหว่างตนเองกับเขานั้นเหมือนมีอะไรมา ขวางเอาไว้ ความเคารพตนเองอันแรงกล้าของเธอทำให้เธอยืน หยัดต่อไปและปฏิเสธที่จะยกโทษให้เขา

ธามนิธิตกตะลึงไปชั่วครู่ เขามองดูเธอ ไม่คาดคิดมาก่อนว่า

เธอจะปฏิเสธเขา

เขารู้ว่าตอนนี้พูดไปก็ไร้ประโยชน์ จึงเอ่ยตอบ “รีบนอนเถอะ”

ปาณีกอดหมอนเอาไว้ไม่ยอมกอดเขาอีก

ที่ต้องรู้ก็คือ เมื่อก่อนนั้นไม่ว่าทั้งสองจะทะเลาะกันแค่ไหน แต่ ยามอยู่บนเตียง เธอก็มักจะเอนตัวจึงลงในอ้อมแขนของเขา เสมอ

แต่ว่าวันนี้ เธออยู่ห่างจากเขาอย่างยิ่ง และไม่ยินยอมเข้าใกล้

เขาเลยสักนิด

ธามนิธิเปลี่ยนเป็นชุดนอนและล้มตัวลงบนเตียง ก่อนจะมองดู ระยะห่างของที่ว่างระหว่างเขาและเธอ

นึกถึงว่าปาณียังคงโกรธเขาอยู่ เขาก็นอนไม่หลับไปตลอดทั้ง

คน

เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่ปาณีตื่นขึ้นมา ก็มองเห็นว่าธามนิธิกำลัง ทําอาหารอยู่ในครัว
เธอมองดูเวลา นี่เป็นเวลาเข้างานแล้ว เธอเอ่ยถาม “คุณไม่ไปทำงานหรือคะ?”

เขาผูกผ้ากันเปื้อน และกำลังทอดอาหารอยู่ในห้องครัว “ไม่ใช่บอกไปแล้วหรือ ว่าวันนี้จะอยู่บ้านเป็นเพื่อนเธอ

ดวงตาของปาณีเข้มขึ้น เขาไม่เอ่ยอธิบายเรื่องของตรยากับ เธอเลยสักนิด รวมถึงเรื่องของเขากับผู้หญิงคนนั้นด้วย ทำแค่ เพียงขอโทษก็เท่านั้น แค่นี้ก็ใช้ได้แล้วหรือ

เขาคิดว่าเธอเกลี้ยกล่อมง่ายหรือยังไง?

ปาณีเอ่ย “คุณไปทำงานเถอะค่ะ คุณยุ่งขนาดนี้ ไม่ต้องมาเสีย แรงไปกับฉัน ฉันออกไปเดินเล่นคนเดียวก็พอ

“หลังทานอาหารเช้าเสร็จ ฉันออกไปเป็นเพื่อนเธอ”เขามองดู

ปาณีที่กำลังเก็บของเตรียมตัวออกจากบ้าน

ปาณีเอ่ยปฏิเสธ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันออกไปทานข้างนอกได้

มือของเธอวางอยู่บนประตู ในขณะที่กำลังจะเปิดประตู ธา มนิธิก็เรียกเธอขึ้นมา “ปาณี”

……เดินทีเธออยากเดินไปแต่กลับทำไม่สำเร็จ ฝีเท้าของเธอ กลับหยุดลงและฟังคำพูดของเขาจนจบ

เขาเดินเข้ามาและเอ่ย “คืนนี้ฉันนัดเพื่อนไว้ พวกเราไปทาน ข้าวด้วยกัน ดีไหม?”

“ไม่เป็นไรค่ะ”ปาณีเอ่ย “เพื่อนของคุณ ฉันไม่รู้จัก
เธอเปิดประตูและกำลังจะเดินออกไป มือของธามนิธิกกต ประตูเอาไว้ก่อนจะปิดมันลงมาอย่างแน่นหนา

เธอเงยหน้ามองดูเขาและพบว่าดวงตาของธามนิธินั้นจริงจัง เป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งยังเต็มไปด้วยความรู้สึกล้ำลึกที่คนไม่อาจม องดูเข้าใจ “เมื่อคืนฉันไม่ได้นอนทั้งคืน

…”เธอนิ่งงันไปครู่หนึ่ง

ดังนั้น เป็นเพราะเธอหรือไง?

ธามนิธิเอ่ยเสียงต่ำ “เอาแต่คิดถึงปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เป็นเพราะอยากให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน ให้ เธออยู่ข้างๆกายฉัน ฉันเห็นเธอเป็นภรรยาของฉัน เป็นคนที่ฉัน รักมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ เธอกำลังคิดที่จะขีดเส้นกั้นกับฉันขึ้น มางั้นหรือ?”