ตอนที่738

“เธอไปพูดกับคุณอาเอง” ปาณีไม่อยากไปยุ่งเรื่องของพวกเขา และเธอก็ไม่มีสิทธิ์

คุณเกลียดนลิน มีสุวรรณ์มากเธอไม่อยากไปทำให้คุณอาไม่ สบายใจ

และอีกอย่างเธอจะช่วยนลิน มีสุวรรณ์ทำไม? ช่วยคนที่เคย

ดูถูกเธอและคุณอางั้นหรอ?

“ปาณี” นลิน มีสุวรรณ์มองเธอ “หรือจะต้องให้ฉันตายเธอถึง จะมีความสุข? พวกเธอต้องบังคับให้ฉันไปสุดทางแบบนี้เลย หรอ?”

พูดถึงตรงนี้นลิน มีสุวรรณ์น้ำตาก็ไหลลงมาราวกับโดนเอา เปรียบมาก

ปาณีมองเขาที่เป็นแบบนี้ก็รู้สึกถึงนลิน มีสุวรรณ์ตายเธอก็คง ไม่มีความสุข

ชีวิตเป็นของที่มีค่าที่สุดในโลกนี้ปาณีไม่อยากเห็นใครตายสัก

คน

แต่เธอไม่ได้โง่จนถึงขั้นที่ฟังคำพูดพวกนี้แล้วไปช่วยนลิน มีสุ

วรรณ์

เธอมองนลิน มีสุวรรณ์ “ฉันให้เธอไม่ตายหรือไง? ไม่ใช่สักหน่อย!”

“แต่ว่าตอนนี้ฉันทรมานมากเลยนะ” นลิน มีสุวรรณ์พูดอย่าง เศร้า “เธอรู้ไหมว่าใช้ชีวิตกับคนที่ไม่รักมันทรมานขนาดไหน? “อาจารย์นลินเคยชอบใครจริงจังตอนไหน?” ปาณียิ้ม “เธอ

เป็นคนที่หวังผลดีก่อนไม่ใช่หรือไง? ยังไง ในใจเธอก็ไม่เคยชอบ

ใครอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?

เวลาแบบนี้มาพูดเรื่องความรัก? ฟังแล้วตลอกจริงๆ

นลิน มีสุวรรณ์มองปาณีแล้วยกยิ้ม “ฉันรู้แล้ว”

ยิ้มของเธอดูซับซ้อนปาณีเลยไม่ได้สนใจ

คุยกับนลิน มีสุวรรณ์เสร็จปาณีก็ไปแล้ว

โมรีเห็นปาณีแล้วเป็นห่วง “ไม่เป็นไรใช่ไหม? เขามาหาเรื่อง เธอหรอ?”

รู้สึกว่านลิน มีสุวรรณ์ไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่

ปาณีบอก “ไม่ใช่”

ตอนบ่ายปาณีก็ไปที่พักของทีมแข่งพร้อมโมรีแล้วฝากเอาของ

ให้นภันต์แล้วค่อยกลับบ้าน

เธอก้มลงเปลี่ยนรองเท้าหน้าประตูธามนิธิก็เข้ามาจากด้าน นอกยืนอยู่หลังเธอ “ปาณี”

ปาณีเอารองเท้าเก็บเข้าไปในตู้แล้วมองเขา “วันนี้คุณอากลับ เช้า?”
ธามนิธิบอก “กลับมาเอาของเดียวกลางคืนจะออกไปอีกเธอ กินข้าวที่บ้านคนเดียวนะวันนี้อยู่เป็นเพื่อนไม่ได้

“อือ” ปาณีรู้ว่าเขางานยุ่ง “ที่จริงคุณอาไม่ต้องสนใจฉันก็ได้ ธามนิธิเอามือวางที่กำแพงแล้วกั้นเธอไว้ “ฉันก็ไม่อยากสนใจ เธอแต่ว่า……..ตอนที่ฉันทำงานทุกวันเธอก็มาวิ่งไปมาที่หน้าฉัน จะไม่ให้สนใจอยากยากเลย

“ฉันไปสิ่งไปมาหน้าคุณอาตอนไหน?” ปาณีรู้สึกตลก ธามนิธิยกคิ้ว “สงสัยเพราะคิดถึงเธอเกินไปเลยมีภาพ หลอน?”

เขามากอดเธอแล้วหอมแก้มเธอหนึ่งที่ “ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วนะ”

ปาณีโดนเขาหอมทีก็แก้มแดงหมด “อือ” เขายื่นมือมาเอากระเป๋าเธอแล้วช่วยเธอเอาขึ้นไปชั้นบน

ปาณีเข้าไปล้างมือในห้องครัววันนี้น้ามุงลางานเธอเลยต้อง ทํากินเองแป๊บเดียวธามนิธิก็ลงมาแล้ว

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมองปาณีที่ทำอาหารอยู่ “วันนี้น้าไม่อยู่ หรอ?”

“คุณน้าลางาน”

ธามนิธิมากอดเธอจากด้านหลัง “จะออกไปกินที่ข้างนอกไหม?”

เห็นเธอทําอาหารคนเดียวกินข้าวคนเดียวเขาก็รู้สึกเป็นห่วงเธอ

แต่วันนี้เขามีนัดกับคนอื่น

ปากบอก “ไม่ต้องแป๊บเดียวก็ทำเสร็จแล้วอีกอย่างถ้าฉันไป กินข้าวข้างนอกคนเดียวก็ยุ่งยากอีก

เธอยกหัวขึ้นมองเขาแล้วหอมแก้มเขา “คุณอารับๆไปฉันอยู่ คนเดียวได้ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”