ตอนที่718

เธออดทนไว้ไม่ให้ตัวเองหลุดออกมาต่อหน้าธามนิธิรับเสื้อมา จากธามนิธิแล้วถือถุงไว้เตรียมเอากลับไป

เธอมองธามนิธิแล้วถามอย่างเป็นห่วง “ปาณีเป็นยังไงบ้าง ครับ?”

“ไม่เป็นไรแล้วอยู่ในห้องชลิตอยู่เป็นเพื่อนอยู่

ธามนิธิก็เป็นคนรักภาพลักษณ์ตัวเองนึกถึงเรื่องที่ตัวเองทำ เมื่อคืนก็รู้สึกอึดอัด

อยากให้เวลาย้อนกลับไปจริงๆ

ไมยาตย์บอก “งั้นเดียวผมไปทักทายเขาก่อนนะครับ”

เธอถือถุงที่ใส่ชุดนอนของธามนิธิแล้วเดินตามไปห้องผู้ป่วย

ปาณีอิงหมอนไว้แล้วฟังชลิตเล่าเรื่องรามนิธิพอเห็นธามนิธิอีก ครั้งก็รู้สึกมีความดีใจที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้

“สวัสดีปาณี” ไวยาตย์ทักทายปาณี

“สวัสดีไวยาตย์”

ในความจําของปาณีไวยาตย์ก็เหมือนตื่นเช้ากว่าไก้นอนเช้า

กว่าหมา

ก็เลยเห็นไวยาตย์มาอยู่ในโรงพยาบาลเช้าๆแบบนี้เธอก็ไม่รู้สีกแปลกใจ

ไวยาตย์ทักทายกับปาณีเสร็จก็ออกไปเลยชลิตก็ไปด้วย

มีแต่ธามนิธิที่ยังอยู่

ปาณีแอบมองธามนิธิที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วราวกับเปลี่ยน คนละคนทั้งตัวมีแสงออร่าที่ทำให้คนละสายตาไม่ได้แพร่ออกมา นิ่งเฉยแต่ดูห่างเหินดูหรูหราแถมสง่า

นึกถึงที่ชลิตบอกว่าคุณอาทำเรื่องน่าอายเพราะตัวเองปาก

อดยิ้มไม่ได้

ธามนิธิถาม “ยิ้มอะไร?”

เขาออกไปแป๊บเดียวเธอก็มีความสุขขนาดนี้สายตาราวกับใส่ พระอาทิตย์ไว้

นี่ชลิตไปคุยอะไรกับเธอถึงทำให้เธอยิ้มได้ขนาดนี้?

ปาณีพูดเสียงเบาๆ “คุณหมอชลิตบอกหมอเวรเมื่อคืนเกือบ ร้องไห้เพราะคุณอา

ปาณีนิกถาพออกว่าตอนนั้นธามนิธิจะน่ากลัวขนาดไหนกัน

ธามนิธิขมวดคิ้วมีความรู้สึกอยากไปต่อยชลิตขึ้นมา

พูดอะไรไม่ดีทำไมต้องมาพูดเรื่องนี้

เห็นเขาถึงหน้าไม่พูดปาณีก็พูด “ฉันไม่เคยรู้เลยนะว่าคุณอาจะ ตื่นเต้นขนาดนี้เพื่อฉัน”
น้ำเสียงตอนพูดก็ดูเหมือนได้ใจเหมือนแค่อดหัวเราะไว้ ปกติเขาดูนิ่งๆถึงแม้หวงเธอปาณีก็รู้สึกเขาหวงเธอแบบหวง สัตว์เลี้ยง

แต่ไม่คิดว่าเขาจะวกระโวยกระวายเพราะเธอ

เพราะในสายตาเธอคุณอาของเธอทำได้ทุกอย่างเป็นผู้ชายที่ นิ่งตลอด

ธามนิธิบอก “คนอย่างชลิตพูดอะไรก็ชอบพูดเว่อร์ๆเขาพูด

อะไรเธอก็เชื่อ?”

“งั้นตอนเช้าคุณอาจะใส่ชุดนอนทำไม? ขนาดชุดนอนคุณอา ยังไม่ได้เปลี่ยนก็ส่งฉันมาที่โรงพยาบาล?

ที่จริงเวลาเปลี่ยนมันก็แค่แป๊บเดียวเอง

แต่เมื่อคืนเขาเห็นเธอปวดขนาดนี้ก็เลยนึกอะไรไม่ออก

คำพูดของปาณีทำเอาธามนิธิอึดอัดและสีหน้าก็ยิ่งอยู่ยิ่งเย็น ชา “ฉันกลับไปแล้วไป

ไม่รู้ว่าเพราะใครบางคนแต่สุดท้ายต้องมาโดนเธอล้อแบบนี้

เขาก็เป็นคนมีอารมณ์นะ?

“ไปตอนนี้เลยหรอ?” พี่ยังไม่ได้มาเลย!

ธามนิธิได้ยินเสียงเธอแต่ไม่สนใจที่เธออ้อนก็เดินออกไป แล้วไปกับไวยาตย์เลย
ไม่นานนวิภาก็มาแล้วเอาโจ๊กจืดมาให้ปาณี “ได้ยินธามนิธิ บอกเธอหิวฉันเลยเอาโจ๊กมาให้เธอกิน” กระเพาะเธอไม่สบายเลยต้องกินโจ๊ก

“ขอบคุณพี่นะคะ” ปาณีกินไปนิดหน่อยก็กินไม่ลงแล้ว อันนี้………อืดเกินไปจริงๆ