ตอนที่706

นี่เขาเอาเงินให้เธอ

เขาคิดว่าเธอมาขายงั้นหรอ?

เมธซนัน “แล้วเธอรู้สึกว่าเธอเป็นอะไร?”

ครั้งที่แล้วเธอเป็นคนขอให้เขาเอาเธอเอง

แล้วตอนนี้คือยังไง?

จะให้เขารับผิดชอบ?

สายตาเย็นชาของเมธชนั้นทำให้ใจของนลิน มีสุวรรณ์เย็น

เฉียบ

เธอมาหาเขาที่นี่เพราะพบว่าตัวเองรักเขา

แต่เขากลับเอาเงินมาเหยียดหยามเธอเห็นเธอเป็นผู้หญิงมา

ขาย

เธอไม่ขาดเงิน!

เธอแค่อยากอยู่กับเขาเพราะรักเขา

แค่แป๊บเดียวศักดิ์ศรีที่หยิ่งยโสก็ทำให้นลิน มีสุวรรณ์ผลักเขา ออกแล้วลงรถคนดียว

วินาทีที่ลงจากรถน้ำตาเธอก็ไหลลงมา
เมื่อก่อนเธออยู่กับธามนิธิมักจะบอกว่าตัวเองรักธามนิธิ แต่ตอนนั้นเธอไม่รู้จักคำว่ารักด้วยซ้ำ

เพราะว่าบอกรักได้ง่ายดายแบบนี้ตอนนี้เลยกรรมตามสนอง : ถึงแม้เธอบอกว่าเป็นเรื่องจริงว่าเธอพบว่าตัวเองรักเมธชนันแต่ เมธชนันก็จะเห็นเธอเป็นแค่คนขี้โกหก

มนสายตาเขาเธอก็แค่อยากออกมาจากปิยพร เลยตั้งใจมา ทําดีกับเขา

เมธฃนั้นเห็นแผ่นหลังเธอก็ไม่ได้สนใจแล้วขับรถไปเลน

นลิน มีสุวรรณ์กลับไปที่แม่บุญธรรมจึงเข้าไปก็เห็นปิยพนธ์นั่ง อยู่บนโซฟาและแม่บุญธรรมกำลังคุยกับเขา

เห็นนลิน มีสุวรรณ์เดินเข้ามาเขาก็ยืนขึ้น “อ่าวนดินกลับมา

แล้วหรอ”

* นลิน มีสุวรรณ์รู้สึกไม่สบายทั้งตัวเธอไม่คิดว่าปิยพันธ์ ” จะหามาถึงที่นี่แถมแม่บุญธรรมยังต้อนรับเขาในถานะสามีเธอ เกรงใจมากๆ

น้ำเสียงของนลิน มีสุวรรณ์ซ่อนความโมโหอยู่ “เธอมาได้ยัง ไง?”

ประเด็นคือเขาหาที่นี่เจอได้ยังไง?

ปิยพนธ์ยิ้ม “ฉันมากับคุณธามนิธิแล้วเขาส่งฉันมาที่นี่ เขาหาไม่เจอว่าแม่บุญธรรมของนลิน มีสุวรรณ์อยู่ไหนแต่ธามนิธิหาเจอ

เพราะอันนี้เลยทำให้ในใจของปิยพนธ์กดไลค์ให้ธามนิธิ

เมื่อก่อนรู้สึกว่ายามนิธิเป็นคนเย็นชาแต่ไม่คิดว่าเป็นคน กระตือรือร้นแบบนี้

ได้ยินว่าเป็นธามนิธิก็ทำเอานลิน มีสุวรรณเกือบเป็นลมเห็น

เขาแบบนั้นสงสัยเขาคงตะไม่ยอมปล่อยเธอ ปาณีและจันวิภาออกไปเดินช้อปข้างนอกเกือบทั้งบ่ายใกล้ตึก

ถึงค่อยกลับไปบ้านแสงศรีเรือง

พึ่งเข้าบ้านพร้อมจันวิภาก็เห็นคุณอานั่งคุยกับนพรุจในห้อง รับแขก

“คุณอาคะ” ปาณีเดินไปหา “ทำไมอยู่ๆคุณอาก็มาแบบนี้ไม่

บอกกันสักคําเลย?”

เขาใส่เสื้อสูทที่มีลายละเอียดงานแฮนด์เมทหน้าตาหล่อคมนั่ง อยู่ตรงนั้นราวกับตัวละครที่ออกมาจากในหนัง

เขาเห็นปาณีพึ่งกลับมาจากข้างนอกเพราะไปเดินช็อปเธอก็ เลยใส่รองเท้าส้นเพราะเดินไม่ไหวเลยซื้อตามข้างทางแล้วใส่ เห็นตายิ้มของปาณีก็รู้สึกตัวเองก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ธามนิธิบอก “ก็มารับเธอไง”

“บอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าคุณอาไม่ต้องมารับฉันวิ่งไปมามัน เหนื่อยเดียวกลางคืนพวกเราก็กลับไปแล้ว” ปาณีนั่งลงข้างเขาแล้วมองนพรุจ “สวัสดีค่ะพี่เขย

นพรุจพยักหน้า

จนวิภาเห็นธามนิธิก็ยิ้ม “นี่คือไม่ไว้ใจฉัน? ถึงกับขั้นต้องมารับ เอง”

ธามนิธิ “ไม่ใช่หรือไง ใครจะไปรู้ว่าพี่สาวจะพาปาณีไปทำอะไร ชั่วๆหรือเปล่า?”

เขาเถียงกับจันวิภาจนชินแล้วทั้งสองพี่น้องก็เป็นแบบนี้ประจำ ปาณีอยู่ข้างๆช่วยพี่สาวพูด “พี่ดีกับฉันมากเลย! ไม่พาไปทำ ชั่วหรอกและอีกอย่างฉันก็เป็นเด็กดีเชื่อฟัง