ตอนที่688

นลิน มีสุวรรณ์เบื่อหน่าย จ่ใจวางหมอนลง เปิดประตูและเดิน ออกไป

ป้ามองเธอ เอ่ยอย่างอ่อนโยนและจริงใจ “คุณชลธีบอกว่าให้

คุณลงไปกล่าวลาครอบครัวท่านประธานธีรวัฒน์ค่ะ”

พวกเขาจะได้รับใบรับรอง ในสัปดาห์หน้า และตอนนี้ข่าวการ แต่งงานของพวกเขาได้รับการตีพิมพ์แล้ว

ตอนนี้นลิน มีสุวรรณ์เป็นลูกสะใภ้ของตระกูลนากันเลิศแล้ว อย่างไม่ต้องสงสัย

ชลธีถูกธามนิธิกดดัน จึงได้ตัดสินใจให้นลิน มีสุวรรณ์

แต่งงานออกไป

นลิน มีสุวรรณ์พูด “ฉันไม่อยากไป

เธอรู้สึกเบื่อที่ต้องไปเจอปิยพนธ์

ป้ากําลังพูดอะไรต่อ แต่ปิยพนธ์ขึ้นมาเสียก่อน “นลิน” นลิน มีสุวรรณ์มองเขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนคนนี้จะเป็น สามีของเธอ

ถ้าหากเทียบกับมาตรฐานภายในใจของเธอแล้วมันช่างห่าง

ไกลเกินไป

ปิยพนธ์เดินเข้ามาด้วยความกระตือรือร้น พูดกับป้าว่า “คุณลงไปก่อนเถอะ”

ป้าพยักหน้าแล้วรีบจากไป ทิ้งพื้นที่ไว้สำหรับทั้งสองคน

ปิยพนธ์มองไปทีนลิน มีสุวรรณ์อย่างอ่อนโยน “คุณสวยจัง”

คําชมของเขาทําให้นลิน มีสุวรรณ์ขนลุก ต่อหน้าคนอื่นนั้น นลิน มีสุวรรณ์มีบุคลิกที่อ่อนโยนเสมอ

เธอไม่กล้าพูดเสียงดังกับปิยพันธ์

แค่พูดเลี่ยงว่า “ฉันเหนื่อยค่ะ”

ปิยพนธ์เดินเข้ามาจับมือของเธอ “พวกเราหมั้นกันแล้ว วันนี้ คุณกลับไปกับผมเป็นไงครับ”

นลิน มีสุวรรณ์ค่อย ๆ ซักมือออกมา “ฉันไม่อยากไปค่ะ”

หลังจากถูกปิยพนธ์สัมผัสเธอก็รู้สึกขยะแขยงมาก

ให้เธอกลับไปกับเขาเนี่ยนะ

เธอยอมไปตายเสียดีกว่า

ปิยพนธ์ค่อนข้างผิดหวัง “ทำไมล่ะ หลังจากได้รับใบรับรอง แล้วคุณก็ต้องย้ายไปที่นั่น ดังนั้นไปทำความคุ้นเคยก่อนก็ได้”

“ฉันบอกว่าฉันไม่ไป” นลิน มีสุวรรณ์ตวาดออกมาอย่าง หงุดหงิด

แต่เดิมเธอก็ได้รับความทุกข์ใจจากเมธชนันอยู่แล้ว ต้องมา เจอคนโง่ตรงหน้าอีก ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น
ปิยพนธัชะงักไปชั่วครู่ ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะทำท่าทางเย็นชา แบบนี้

นลิน มีสุวรรณ์ตัวแข็งทื่อ เพิ่งตระหนักได้ว่าตัวเองเสียจริตไป เธอมองปิยพนธ์พลางรีบเปลี่ยนท่าที “วันนี้ฉันเหนื่อยมากจริง ๆ ค่ะ เพราะฉะนั้นวันนี้คุณกลับไปก่อนนะคะ”

ปิยพนธ์มองนลิน มีสุวรรณ์ นึกถึงงานหมั้นวันนี้ เธออาจจะ เหนื่อยแล้ว จึงยิ้มออกมา “งั้นก็ได้! เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาหาคุณใหม่ คุณอยากทานอะไรไหมครับ เดี๋ยวผมเอามาให้คุณ

“บ้านฉันมีคุณป้าคอยทำอาหารให้แล้ว ไม่ต้องหรอกค่ะ” นลิน มีสุวรรณ์ปฏิเสธ

มองออกว่าปิยพนธ์นั้นดีกับเธอ แต่ว่า ผู้ชายคนนี้ เธอไม่อาจทนได้จริง ๆ จากก้นกระดูกของเธอ เธอไม่ชอบผู้ชายที่แสนธรรมดาคนนี้ แต่ตอนนี้ธามนิธิกดดันย่างหนัก และคุกคามอนาคตของพ่อ เธอ ก่อนที่เธอจะให้เมธชนันช่วยเธอออกไป เธอต้องอดทนกับ สถานการณ์ที่ยากลำบากทั้งหมดนี้

ปิยพนธ์ยิ้ม “ไม่เป็นไร คุณจะทำอะไรมันก็เป็นสิ่งที่ควร คืนนี้ คุณพักผ่อนให้เต็มที่ เดี๋ยวผมจะกลับไปก่อน”

นลิน มีสุวรรณ์ยืนนิ่งอย่างเย็นชา หวังว่าเขาจะรีบไปสักที

ปิยพนธ์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ กลับยังไม่ไป
นลิน มีสุวรรณ์เร่งอย่างหงุดหงิด “ทำไมคุณยังไม่ไปอีก”

คนคนนี้ต้องการอะไรอีก

ปิยพันธ์ก้มหน้าลงมา กดจูบบนใบหน้าของเธอ ท่าทางดั่ง ประสบความสําเร็จ “ราตรีสวัสดิ์ครับ”

ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเขา เขาอยากจูบเธอก็จูบได้โดยที่ไม่

ต้องกังวล

มองดูปิยพนธ์ที่เดินไปแล้ว นลิน มีสุวรรณ์ยกมือขึ้นเช็ด ใบหน้าตัวเองซ้ำไปซ้ำมาครั้งแล้วครั้งเล่า

ผู้ชายคนนั้น…..น่าขยะแขยง…..

เขาจูบเธอด้วยเหตุผลอะไร

นลิน มีสุวรรณ์เข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าตัวเองอีกครั้งและอีก

ครั้ง

พวกของปาณีกลับมาถึงบ้าน เมธชนันกับธามนิธินั่งอยู่บน

โซฟาและพูดคุยกัน

เมธชนั้นมาที่นี่ก็หลายวันแล้ว จึงเตรียมที่จะกลับg