ตอนที่681

นลิน มีสุวรรณเป็นคนที่ต้องการจูบเขา ในตอนที่เขาหลบก็โดน โดยไม่ตั้งใจ

ก่อนหน้านี้นดิน มีสุวรรณ์ดูถูกเขา ในสายตามีเพียงธามนิธิ

ในช่วงเวลานั้น เป็นเมธ นั่นเองที่อกหักอยู่ฝ่ายเดียว

แต่ตอนนี้ นลิน มีสุวรรณ์มาเข้าหาแบบนี้ เพื่ออยากแต่งงาน กับตน เขากลับไม่ได้สนใจอีกต่อไปแล้ว

หลังจากที่เขาเห็นรอยลิปสติกบนเสื้อ เขาก็จัดการโยนเสื้อลง ในถังขยะ ไม่มีความตั้งใจที่จะใส่มันอีกต่อไป

วันอังคารในเวลากลางคืน บ้านมีสุวรรณ์จัดงานเลี้ยง ปาณี สวมประโปรงสั้นสีดำ เป็นชุดที่เรียบร้อย ก้าวลงจากรถแล้วก็ถูก ธามนิธิจูงมือไป

นี่เป็นครั้งแรกที่ปาณีมาบ้านมีสุวรรณ์ เพิ่งได้รู้ว่าบ้านมีสุวรรณ์ นั้น ใหญ่โตมากจริง ๆ

ไม่สงสัยเลยว่าทำไมนลิน มีสุวรรณ์ถึงได้หยิ่งผยองแบบนั้น พระเจ้า บ้านหลังนี้ ถึงเธอทำงานทั้งชีวิตก็คงซื้อไม่ได้หรอกมั้ง เธอจับมือธามนิธิพลางพูดว่า “วันนี้เธอหมั้น พวกเรามาที่นี่ หากเธอเห็นเข้าจะไม่โกรธตายเหรอคะ”
ธามนิธิ ให้เวลาชลธีหนึ่งสัปดาห์ ให้ชลธีทำให้นลิน มีสุวรรณ์ แต่งงานออกไปให้ได้ ชลธีร้อนใจ ถ้าหากรอแต่งงานมันจะสาย เกินไป จึงต้องหมั้นก่อน

เมื่อคืนปาณีได้ยินชลธีโทรคุยกับธามนิธิเป็นเวลานาน หลัง จากขอร้องอยู่นาน ธามนิธิก็ตกลงอย่างไม่เต็มใจ

วันนี้เขามาเพื่อสังเกตการณ์พิธี เพราะเขาไม่เพียงแต่ต้องการ ให้นลิน มีสุวรรณ์แต่งงานออกไป เขายังต้องการที่จะเห็นนลิน มี สุวรรณ์แต่งงานออกไปด้วย

ธามนิธิจ้องมองมองปาณี คืนนี้เธอแต่งหน้าโทนกลางคืน แบบบางเบา แต่แต่งเข้มกว่าปกติเล็กน้อย ให้อารมณ์ที่ลงตัว เป็นความงดงามที่ทำให้คนสั่นไหว

บางทีความงดงามนี้อาจจะมองในฐานะคนรัก ธามนิธิมองไป

ที่เด็กน้อยที่น่ารักของตัวเอง ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็รู้สึกพึงพอใจ

“ถ้าไม่ใช่เพราะอยากเห็นเธอตายด้วยความโกรธ แล้วผมจะ มาทําอะไรที่นี่ล่ะ”

” ปาณีเหงื่อตก ที่ผู้สูงอายุเคยกล่าวไว้นั้นถูกต้อง ฉันถึง กับไปต่อไม่ถูกเลย

เมธชนันตามหลังทั้งสองคนมา ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ที่บ้านของ ธามนิธิ จึงมาด้วยกันกับพวกเขา

ทั้งสองคนคุยกันเขาก็ไม่ได้ส่งเสียงออกไป เพียงแค่มองไปที่ ด้านหลังธามนิธิกับปาณีเฉย ๆ
ตอนที่พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน มันช่างดูเหมาะสมกันดีจริง ๆ

มันทำให้เมธชนันนึกถึงตอนที่เขาอยู่ในปักกิ่ง ทุกครั้งที่นลิน มี

สุวรรณ์ไปหาธามนิธิและยืนอยู่ข้างสามนิธิ และเขา ที่เผชิญหน้า กับผู้ญิงที่ตัวเองชอบ ซึ่งได้แต่อยู่ที่ด้านหลังเงียบ ๆ ไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ถึงได้นึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมา ธามนิยม

และหยุดความคิดที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้

ทั้งสามคนเข้าประตูไปพร้อมกัน เห็นชลธีอยู่กับท่านประธาน ธีรวัฒน์ของบริษัท นาทนเลิศกรุ๊ป จัดกัด และนลิน มีสุวรรณ์ที่มี ใบหน้าที่ขมขื่นยืนอยู่ข้างพ่อของเธอ

ปิยพนธ์ลูกชายคนโตของตระกูลนากันเลิศมองเธอด้วยไป หน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

นานแล้วที่ปิยพนธ์ไล่ตามนลิน มีสุวรรณ์ ไล่ตามมานาน แต่

นลิน มีสุวรรณ์ก็ไม่สนใจเขา

บ้านมีสุวรรณ์มีฐานะดี นลิน มีสุวรรณ์เองก็สวยมาก เขามา สามารถเข้าถึงเธอได้ เขาอับจนหนทาง

แต่ไม่คิดว่าบ้านมีสุวรรณ์กลับเสนอความคิดเรื่องแต่งงานกับ นลิน มีสุวรรณ์ให้เขา นั่นคือเรื่องที่เขาอย่างไรก็ไม่คาดไม่ถึง

เมื่อได้มองใบหน้าเล็กที่สวยงามราวดอกไม้ของนลิน มีสุ วรรณ์ ใกล้ ๆ ปิยพนธ์ก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าบานชัดเจน คนที่ มีอายุสามสิบ ยิ้มจนบนใบหน้ามีรอยย่นเป็นคนอายุห้าสิบ

นลิน มีสุวรรณ์เงยหน้าขึ้น กวาดมองปิยพันธ์ คนคนนั้นก็รู้สึกกระสับกระส่าย

“คุณพ่อคะ” เธอเรียกชลธีที่อยู่ข้างๆ

ชลธีหันมามองเธอ แล้วเดินเข้ามาใกล้ “มีอะไร”

“ฉันไม่อยากหมั้นกับเขา

ปิยพนธ์คนนี้ ตอนสมัยเรียนเกรดก็ไม่ดี

ถึงแม้ว่าครอบครัวจะมีเงินอยู่เล็กน้อยก็ไม่เคยฮึดสู้