ตอนที่674

หลังจากพาเธอมา ธามนิธิให้ปาณีพักผ่อน และนำคอมพิวเตอร์ มาที่นี่ด้วย

แต่เดิมปาณีก็ง่วง แต่หลังจากที่นอนลงบนเตียงแล้วกลับไม่

หลับ

ต่อหน้าสายตาที่ห่วงใยของธามนิธิ ปาณีเขินอายเล็กน้อย “เหมือนว่าฉันไม่ง่วงแล้วเลยค่ะ”

เป็นเพราะประจําเดือนมา มันจึงทำให้เหนื่อยง่ายกว่าปกติ

ตอนนี้ร่างกายเธอผ่อนคลายแล้ว จิตใจก็ว่างลง จึงไม่รู้สึก อยากหลับ หลังจากได้ยินคำพูดของปาณีก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมา ก้มลงไป

มองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองต่อ

ปาณีกอดหมอน จ้องมองชายหนุ่มทำงานเงียบ ๆ นึกถึงที่เขา ออกหน้าเพื่อเธอ ไม่คิดเลยว่าเขาจะลงมือกับนลิน มีสุวรรณ์ ปาณีพบว่าหัวใจของตัวเองค่อนข้างหวาน

ถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่สามารถเทียบเคียงกับนลิน มีสุวรรณ์ได้ แต่อย่างน้อยในสายตาของเขา เธอมีความสำคัญกว่านลิน มีสุ วรรณ์มาก

เมื่อเทียบกับความเงียบสงบที่นี่ มีฉากที่แตกต่างกันในโรงพยาบาล

นลิน มีสุวรรณ์นั่งอยู่บนเตียงคนไข้ มีผ้าพันแผลรอบคอ

เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านมีสุวรรณ์ พ่อและแม่ตามใจ เธอ ตั้งแต่เด็กไม่มีใครกล้าแตะต้องแม้แต่ปลายนิ้ว

ใครจะรู้ว่าวันนี้ธามนิธิเกือบจะบีบคอเธอจนตายเหมือนคนบ้า

แค่คิดเกี่ยวกับการแสดงออกของเขาในเวลานั้น เธอก็เจ็บ ปวดทุกข์ทรมานแสนสาหัสเป็นที่สุด

เธอร้องไห้อย่างขมขื่น โอดครวญหาทัดพรที่อยู่ด้านหน้าเตียง “คุณแม่”

“ที่รัก” เมื่อทัดพรมองเห็นเธอ ก็รู้สึกเจ็บปวดมาก วันนี้เธอไม่ อยู่ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น “ยังเจ็บอยู่ไหม

นลิน มีสุวรรณ์พูด “ฉันไม่อยากแต่งงาน”

ธามนิธิต้องการให้เธอแต่งงานกับใครก็ได้ เธอไม่ต้องการมัน

ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถแต่งงานกับธามนิธิได้ อย่างน้อยเธอก็ ต้องได้แต่งงานกับเมธัชนัน ทัดพรมองลูกสาวที่รักของตน และพูดว่า “ไม่อยากแต่งงาน

ไม่ต้องแต่ง”

“แต่ว่าคุณพ่อ… ดูจากความหมายของพ่อแล้ว คืออยากให้ เธอแต่งงานจริงๆ

ทัดพรพูด “ฉันจะไปพูดกับพ่อของแก”
“พูด พูดอะไร” คำพูดของทัตพรเพิ่งจบ ชลธีก็เข้ามาจากข้าง นอกด้วยใบหน้ามืดครึ้ม

นลิน มีสุวรรณ์มองชลธีด้วยดวงตาคับข้องใจ

ทัดดามองชลธีแล้วพูดว่า “ลูกสาวไม่อยากแต่งงาน ฉันไม่ อนุญาตให้คุณทําเรื่องแต่งงานง่ายๆ ลวกๆ กับเธอ”

“ไม่อนุญาตงั้นเหรอ” ชลธีจ้องมองทัดพรเขม็ง “ที่ว่าไม่ อนุญาตคืออะไร ให้เธอแต่งงานก็เพื่อประโยชน์ของเธอเอง ถ้า วันนี้ธามนิธิไม่หยุดบีบคอเธอ เธอก็ไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว”

เมื่อนึกถึงภาพนั้น ชลธีก็รู้สึกเสียใจ ถ้าไม่ได้เข้าไปหยุดธา มนิธิทันเวลาล่ะก็….

ที่จริงแล้วเมื่อตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บ หลังจากการถูกโจมตี

ครั้งนั้น หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะไม่ทำเรื่องหุนหันพลันแล่นอีก

ทัดพรคิดตามชลธี วันนี้เธอไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ จึงไม่ ได้เห็นภาพแบบนั้น ก็คงไม่รับรู้ได้ลึกซึ้งเท่ากับที่ชลธีได้ประสบ

หลังจากได้ยังคำพูดของพวกเขาก็โกรธมาก เธอพูดว่า “งั้น คุณก็จะมองดูคนนอกรังแกลูกสาวเหรอคะ”

ชลธีจ้องนลิน มีสุวรรณ์เขม็ง เรื่องที่มันเปลี่ยนแปลงไปในวันนี้ เขาเองก็ไม่มีทางเลือก รับรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันยังดีกว่าถ้าให้ เธอแต่งงานไปกับธามนิธิ ต่อให้ธามนิธิได้รับบาดเจ็บจนต้องนั่ง อยู่บนรถเข็น ก็ดีกว่าตอนนี้ที่กลายเป็นศัตรูกับบ้านวิสิทธิ์เวช

เขาพูดกับทัดพรอย่างหงุดหงิด “ถ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวของคุณแต่งงาน คุณก็ไปพูดกับธามนิธิ มาพูดกับผมให้มันได้ อะไร”

ทันทีที่ได้ยินว่าให้ไปพบธามนิธิ ทัดพรก็รู้สึกอึดอัดลำบากขึ้น

มาทันที ที่จริงแล้วเมื่อธามนิธินำจอมพลนเทพออกมา ตอนนี้เขาก็ดี

ขึ้นแล้ว อีกทั้งยังมีการติดต่อกับบ้านวิสิทธิ์เวช หากเธอยังวิ่งไป หาธามนิธิ นั่นไม่เท่ากับไปตายหรอกเหรอ