ตอนที่672

คาดไม่ถึงว่าเขาจะลงมือกับเธอ! ..

ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะลงมือกับผู้หญิง

เธอประเมินเขาต่ำไป

ธามนิธิจ้องมองนลิน มีสุวรรณ์อย่างเย็นชา แล้วพูดกับชลธีว่า “หนึ่งสัปดาห์ ผมอยากเห็นเธอแต่งงาน มิฉะนั้น คุณชลธีเตรียม โดนเด้งออกจากบอร์ดบริหารได้เลย”

เรื่องคราวที่แล้ว ทำให้บอร์ดบริหารไม่พอใจชลธี ถ้ามีอะไร เกิดขึ้นอีกครั้ง ธามนิธิที่ควบคุมอยู่เบื้องหลัง โอกาสที่ชลธีจะถูก เด้งนั้นเป็นไปได้สูง ถึงที่จริงแล้วเขาจะเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้น แต่ ทว่า บ้านวิสิทธิ์เวชมีภาษีดีกว่ามาก

ชลธีพูด “หนึ่งสัปดาห์ นี่…ผมจะไปหาใครที่ไหนมาแต่งงาน กับเธอได้”

ธามนิธิพูดอย่างผิดมนุษย์มนา “นั่นมันก็เรื่องของคุณ”

ชลธีเอ็นดูนลิน มีสุวรรณ์มาก คิดเสมอว่าต้องเลือกผู้ชายที่ดี ที่สุดให้กับเธอ เธอไม่ยอมเลือกคนที่ไม่ขัดหูขัดตา กลับเอาแต่ที่ ตรงใจเธอ

ตั้งแต่นั้นก็ปลูกฝังจิตใจเธอให้แต่งงานแค่กับผู้ชายคนนี้

เท่านั้น
ธามนิธิให้เวลาชลธีหนึ่งสัปดาห์ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เธอ แต่งงานกับใครสักคนก็ได้!

นลิน มีสุวรรณ์พูดอย่างแข็งขัน “ฉันไม่ต้องการ! การแต่งงานของเธอ จะทำลวก ๆ แบบนี้ได้ยังไง แต่ทว่า ทันทีที่เธอพูด คอก็เจ็บมากเหมือนจะตาย

ชลธีพยักหน้า “ได้สิครับได้ได้” แค่เขาคุยกับธามนิธิเฉย ๆ ยังรู้สึกว่าตัวเองมีเหงื่อเย็น

ให้นลิน มีสุวรรณ์แต่งงานออกไป ก็ดีกว่าต้องตาย และที่ สำคัญเลยคือมันจะดีกว่าที่เขาต้องถูกไล่ออกจากบอร์ดบริหาร ซึ่งแม้แต่ประธานกรรมการก็เป็นไม่ได้

ในรถ ธามนิธิยังคงดูเย็นชา ไวยาตย์ที่นั่งอยู่ในแถวหน้า มอง เขาที่นิ่งเงียบก็เป็นกังวลมาก “คุณธามนิธิครับ วันนี้คุณไม่ได้ ต้องการที่จะบีบคอนลิน มีสุวรรณ์ให้ตายจริง ๆ หรอกใช่ไหม ครับ”

คนฉลาดก็รู้ว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะไปคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิง อย่างนลิน มีสุวรรณ์

แต่ที่ธามนิธิมีปฏิกิริยาที่บ้านมีสุวรรณ์นั่น มันทำให้เขาตกใจ จริง ๆ

ธามนิธิที่มองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อได้ยินคำพูดของไวยา ตย์ก็หันกลับมามองเขา
หันมองรวดเร็วจนไวยาตย์มีเหงื่อเย็นผุดออกมา

โอ้ โชคดีนะที่เขาความรู้สึกไว ตีสำหรับปาณี ไม่อย่างนั้น ต้อง มีการฆ่ากันตายเกิดขึ้นแน่

มองดูที่คุณสามนิธิกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ มันช่างน่ากลัวจริง

ไวยาตย์รีบหันกลับไป แล้วหุบปากลง ไม่พูดอะไรมากอีก ตอนบ่าย ปาณีไม่ได้ไปที่บริษัท หลังเลิกเรียนก็กลับไปที่ สวนจตุจักร

เธอมีวันหยุดสองวัน ร่างกายเหนื่อยล้ามาก อยากกลับบ้าน เร็ว ๆ เพื่อไปพักผ่อน

เมื่อกลับมา ก็เห็นไวยาตย์ยืนอยู่ตรงนั้น

“ไวยาตย์”

ปาณีทักทายเขาอย่างร่าเริง

ไวยาตย์หันมองปาณีแล้วยิ้มให้ “ปาณีกลับมาแล้ว”

ปาณีรู้ว่าวันนี้ธามนิธิไปบ้านมีสุวรรณ์ จึงถามอย่างสงสัยใคร่รู้ “เกิดอะไรขึ้นที่บ้านมีสุวรรณ์หรือเปล่าคะ

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าคุณอาจะลงโทษนลิน มีสุวรรณ์อย่างไร แต่ ปาณีต้องการที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับนลิน มีสุวรรณ์เหลือเกินจริง

ๆ

เมื่อพูดถึงเรื่องบ้านมีสุวรรณ์ ไวยาตย์ลอบมองไปรอบ ๆ และ พูดกับปาณีอย่างหวาดกลัวว่า “คุณไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้บ้าง คุณธามนิธิโกรธมาก จนเกือบจะบีบคอนลิน มีสุวรรณ์ ตาย ผมได้ยินว่าตอนนี้นลินมีสุวรรณเข้าโรงพยาบาลไปแล้ว

คุณอาเกือบจะบีบคอนลิน มีสุวรรณ์ตายเลยเหรอ

เพียงแค่ได้ยินตรงนี้ ปาณีก็ไม่สามารถจินตนาการฉากนั้นได้ แล้ว

นี่มัน…เป็นไปได้ยังไง

คุณอาเป็นสุภาพบุรุษที่อ่อนโยน จะไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น ออกไป

ปาณีคิดว่าไวยาตย์พูดเกินจริง “คุณโกหกฉันเหรอ”

“ผมโกหกอะไรคุณ” ไวยาตย์ยังมีอาการใจสั่นอยู่บ้าง กลัวว่า ตัวเองจนทําอะไรผิดไป ทำให้ธามนิธิอารมณ์เสีย กลายเป็นปลา ในบ่อที่ไร้ทางสู้