ตอนที่610

“แล้วที่ฉันได้ยินว่าพวกแกหย่ากันแล้วล่ะ มันเรื่องอะไรกัน? ”

“มันเป็นแค่ข่าวลือน่ะครับ ”

เพียงแต่ว่าข่าวลือนี้ เป็นข่าวลือที่พวกเขาเป็นคนปล่อยออก มาเอง

” หมายความว่าพวกแกยังไม่ได้หย่าจากกันอย่างนั้น ? แววตาของท่านจอมพล ไม่ได้ดูเคร่งขรึมเกรี้ยวกราดอย่างเช่น เมื่อสักครู่นี้อีกแล้ว

ธามนิธิพยักหน้า ” ไม่ได้หย่าครับ ”

ปาณียังคงเป็นภรรยาของเขา ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

ฟังมาถึงตรงนี้ จอมพลนรเทพก็กลับมาชื่นชมพอใจในตัวเขา อีกครั้ง ไฟในใจก็ดับมอดลงแล้ว ” ถ้าอย่างนั้นแกก็รีบไปเรียก เธอเข้ามา ”

เมื่อคิดได้ว่าตัวเองเข้าใจตัวหญิงสาวผิดไปแล้ว จอมพล นรเทพก็รู้สึกละอายแก่ใจยิ่งนัก

สมัยที่พวกเขาแต่งงานใหม่ๆ ท่านจอมพลอยากพบเธอมาก

แต่ผลก็คือ เพราะว่าขาของธามนิธิยังไม่หายดี เขาจึงไม่ยอมที่จะ พบหน้าใคร จนยืดเยื้อมาจนถึงวันนี้… แล้วเมื่อได้ข่าวว่าพวกเขาหย่ากัน ท่านจอมพลเลยรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก

แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นเรื่องเหลวเหลว ไหลไร้สาระไปเสียได้

ปาณียมโดดเดี่ยวอยู่ตรงทางเดิน กำลังคิดว่าจะออกไปจาก ตรงนั้น เธอรู้สึกว่าไม่คุ้นเคยกับผู้คนที่นี่ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบายใจ ทำได้เพียงรอให้ถามนิธิออกมาก็เท่านั้น

“ปาณี ” เสียงของธามนิธิ ได้ทำลายความคิดที่กำลังฟุ้งซ่าน ของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา แววตาเธอดูเศร้าหมอง มีน้ำใสๆมา เอ่อตรงเบ้าตา ขอบตาเธอเริ่มเป็นสีแดงระเรื่อๆ

ธามนิธิรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ เขาเดินเข้ามาหาเธอ ก่อนจะดึง

ตัวเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนของเขา ” เป็นอะไรไป ? ”

ทันทีที่ได้เห็นสายตาของเธอ เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนบีบที่

หัวใจยังไงยังงั้น

เขากอดเธอไว้ เป็นการปลอบขวัญให้เธอสงบจิตสงบใจลงสัก หน่อย ก่อนเขาก้มลงมองเธอ

ปาไม่กล้าสบตาเขา ” ฉันกลัวค่ะ ”

” กลัวอะไร ? ” ธามนิยมองดูเธออย่างอ่อนโยน

เขารู้ว่าเธอคงจะกลัวที่จอมพลนรเทพรู้สึกต่อเธอ แต่จริงๆแล้ว ในตอนแรกที่เขายังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เขาเองกลัวเหมือนกัน

ปาณีพูดกับเขาว่า : ” ฉันกำลังคิดๆอยู่น่ะค่ะว่าถ้าเกิดท่าน จอมพลไม่ชอบฉัน แล้วคุณก็จะไม่ได้อยู่กับฉันอีก ? ”

สำหรับจอมพลนเทพ ในสายตาของสามพิธีเขาถือเป็นบุคคล ที่มีความสำคัญกับเขามาก

เธออยู่ข้างเขามานาน เธอรู้อยู่แก่ใจดี

มิฉะนั้น ครั้งนี้เขาคงไม่ตั้งใจที่จะพาเธอมาพบกับจอมพล นรเทพหรอก

เมื่อเป็นคนที่สำคัญต่อเขาแบบนี้ จะต้องมีอิทธิพลต่อการ ตัดสินใจของเขาอย่างแน่นอน

ธามนิธิหัวเราะออกมาเบาๆ : “เด็กโง่ จะเป็นอย่างนั้นไปได้

ยังไง ? ผมเป็นคนวิสัยทัศน์นะ ผมชอบใคร พวกเขาก็ต้องชอบ

ด้วยอยู่แล้ว ”

” แต่ว่า ……. ” เมื่อสักครู่เพิ่งเห็นๆกันอยู่ว่า ท่านจอมพล รังเกียจเธอแค่ไหน

“มาเถอะ ” ธามนิธิยังไม่คิดจะอธิบายเธอตอนนี้ เขาจับมือ เธอและพาเธอเข้าไปพบกับจอมพลนเทพ

ปาณีเดินตามหลังเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เมื่อครู่นี้ เพียงได้ เห็นหน้าเธอก็โดนจอมพลนรเทพด่าไปทีหนึ่งแล้ว มาถึงตอนนี้ แค่ให้เงยหน้ามองเขาก็ยังไม่กล้าเลย
เมื่อเห็นท่านจอมพลนั่งอยู่ที่นี่ ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าโดน เขาหนักๆมากดทับเอาไว้

ในวินาทีถัดมา เธอก็ได้ยินเสียงที่ไม่ค่อยเกรี้ยวกราดของท่าน จอมพล ถามเธอว่า ” เธอชื่อปาณีเหรอ ? ”

ปาณีเงยหน้าขึ้นมองด้วยความคับข้องใจอยู่หน่อยๆ ภาพ เบื้องหน้าของเธอ ไม่เพียงแต่ไม่เคร่งขรึมเกรี้ยวกราด แต่กลับ เหมือนชายชราที่ใบหน้าดูเมตตาใจดี ปาณีไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่อง อะไรกัน แต่เธอก็พยายามควบคุมตัวเองเอาไว้ ก่อนจะพยักหน้า ตอบเขา ” ใช่ค่ะ ”

” นั่งลงก่อนสิ ” จอมพลนรเทพพูดด้วยความพึงพอใจ

เมื่อได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของปาณี เมื่อได้รู้ว่าเธอคือผู้หญิงใน วันงานแต่งคนนั้น ที่ถูกคนมากมายหัวเราะเยาะ แต่กลับยินยอม ที่จะแต่งงานกับธามนิธิ ก็ยิ่งทำให้จอมพลนเทพมองเธอได้ อย่างเจริญหูเจริญตามากขึ้นเรื่อยๆ

ปาไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าเลยสักนิด เธออดไม่ได้ที่จะ แอบชำเลืองมองไปหาธามนิธิ เขาให้เธอดูเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ ” นั่งลง ”

แล้วปาณีก็ค่อยๆนั่งลง

ใครก็ได้ช่วยบอกเธอที ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ? คนที่ไล่ตะเพิดเธอให้ออกไปเมื่อสักครู่นี้ ทำไมตอนนี้กลับ เปลี่ยนท่าที่จากหน้ามือเป็นหลังมือ ?