ปาณี จ้องมองธามนิธิ รู้สึกล่าคอของตนตีบ ตันจนอึดอัด “ถึงแม้จะหย่ากันแล้ว แต่ในใจของ ฉัน ๆ คือคุณอาที่ดีที่สุดในโลก หลังจากนี้ฉันไม่ อยู่ข้างกายคุณแล้ว คุณจะต้องแต่งงานกับคนที่ดี กว่านี้ ไม่เอาแบบนลินแบบนั้น เธอทำไม่ดีกับคุณ เลยสักนิด! ฉันไม่ชอบคนที่ทําไม่ดีกับคุณเลย”

ธามนิธิยิ้มและเอ่ย นอกจากเธอ ยังมีใครที่ ดีกับฉันได้มากกว่านี้อีกหรือไง?”

แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่ใช่คนที่ชอบก่อเรื่อง แต่ พอเขาถูกหัวเราะเยาะเย้ยเข้า เธอก็มัก ออกปากแทนเขาและลุกยืนขึ้นมาอย่างกล้าหาญ

ยามที่เขาเศร้าใจ เธอก็มักจะพยายามทำให้ เขาอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างสุดความสามารถ

แม้ว่าเขาจะอารมณ์เสีย แม้ว่าเธอจะไม่ได้ ทําผิดอะไรก็ตาม เธอก็ยังพยายามทำให้เขา หัวเราะ

เธอไม่เคยที่จะทอดทิ้งเขาเพียงเพราะเขา นั่งบนรถเข็น อย่างที่คนอื่นๆทํ

เขาพูดอะไร เธอมักจะทำตามอย่างจริงจัง เสมอ ไม่คิดว่าเป็นเรื่องยุ่งยากแต่อย่างใด

คอยปรนนิบัติเขาทุกวัน แต่กลับไม่รู้สึกว่า เป็นเรื่องทุกข์ทน
ยามมีเรื่องเบิกบานใจ มักจะเอ่ยให้เขาฟัง เป็นคนแรก

ยามมีเรื่องทุกข์ใจ กลับไปมาบอกเขา กลัว ว่าเขาจะเป็นกังวล

ภรรยาเช่นนี้ เขาเพียงแค่อยากจะ ประคบประหงมเธอก็เท่านั้น เพราะว่าเธอควร ค่าที่จะให้เขาดีกับเธออย่างยิ่ง

ตอนนี้เธออยากไป ปากของเขาไม่พูด แต่ ใจกลับตัดไม่ขาดเสียยิ่งกว่าใครทั้งนั้น

ปาณีจ้องมองใบหน้าของธามนิธิที่แสน เศร้าและเอ่ย “คุณอาดีขนาดนี้ จะต้องได้เจอคนที่ ดีกว่านี้อย่างแน่นอน ตอนนี้คุณดีขึ้นมาแล้ว ทุก คนจะต้องดีกับคุณแน่

ขนาดนลินยังกลับมา ยังมีใครกล้าทิ้งเขา ลงได้อีก?

จะต้องทำดีที่สุดมากกว่าที่เธอทำแน่

ธามนิธิเอยกับตัวเอง “เป็นเพราะฉันหาย ดีแล้ว เลยทําดีกับฉัน เธอคิดว่าพวกนั้นคือความ จริงใจหรือ?”

ปาณีเอ่ย “ยังไงก็คงดีกว่าฉันแน่ คุณยังเคย พูดว่า บนโลกใบนี้ไม่ได้มีแค่คนเลวเท่านั้น ยังมี คนดีๆอยู่”

ก็เหมือน ที่เธอต้องเจอกับติรยาแถมยังมีแม่ ที่ลำเอียง ก็ยังสามารถพบเจอกับเขาที่ดีที่สุดได้
ถ้างั้นเขาก็จะต้องพบเจอกับคนที่ดีกับเขา ด้วยใจจริงได้เช่นกัน

ธามนิธิเอย “อืม ในเมื่อเธอตัดสินใจไปแล้ว ฉันก็ไม่บังคับเธออีกต่อไป ข้อตกลงการหย่าเซ็น เรียบร้อยแล้ว เพียงแต่สองวันนี้ฉันยังต้องจัดการ ของ รอฉันจัดการเสร็จสิ้น ฉันจะย้ายออกไป

“ที่จริงคุณไม่ต้องย้ายออกไปหรอก ค่ะ”ปาณีเอ่ย “คนที่ต้องย้ายออกไปคือฉัน ที่นี่คือ บ้านของคุณนะคะ!”

เขายกบ้านให้เธอแบบนี้ แถมตนเองยังต้อง ย้ายออกไปอีก ทําเอาเธอละอายใจ

ธามนิธิมองดูเธอ “ไม่เป็นไร ฉันกลับไปอยู่ ที่บ้านได้ ในเมื่อที่นี่ยกให้เธอแล้ว ฉันคงไม่ สามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้ เธอว่าแบบนี้ถูกต้อง ไหม?”

เขารู้ดีเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากตนไม่ไป เธอไป แน่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ให้เขาไปเสียยังจะดีกว่า

” ปาณีไม่ได้เอ่ยว่าผิดหรือถูก

พอพูดคุยกันเรื่องแบ่งบ้านแบบนี้ เธอจึงค้น พบว่า หลังการเหยา เขาและเธอจะต้องแยกจาก กันแล้วจริงๆ

คืนนี้ ปาณีอาบน้ำในห้องน้ำนานเป็นอย่าง