คล้ายว่าเขาพูดขึ้นจริง รับคำที่จะคุยเรื่อง หย่ากับเธอ?

เธอทานอาหาร ไม่ได้เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง ธามนิธิช่วยปลอกเปลือกไข่และยื่นให้แก่

เธอ

ปาณีเอ่ย “ไข่ขาวให้คุณ”

เธอชอบกินไข่แดง ดังนั้นไข่ขาวจึงเป็นเขา ที่ช่วยเธอทานจนหมด

ธามนิธิเหลือบมองเธอและยิ้มขึ้นมา ก่อนจะ แยกไข่ขาวออกมาอย่างอารมณ์ดี

ไวยาต เดินเข้ามาในห้องอาหาร มองดูฉาก ตรงหน้าอย่างเงียบๆ เกือบคิดไปแล้ว่า ตนเอง ตาฝาดไป

เมื่อเช้ารามนิธิเอ่ยกับเขาเรื่องการหย่า เขา จึงร้อนลนดั่งไฟลุกออกจากบ้านมาที่นี่ ยังคิดอยู่ ว่า ทั้งสองใจว่ามีปัญหาอะไรกันหรือไม่ แต่ ตรง หน้าของเขากลับเป็นฉากแห่งความรักตามปกติ นี่ พวกเขาต้องการหย่ากันจริงๆหรือ?

ตอนนี้เขากำลังสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ว่า ตนเองอาจจะยังไม่ตื่นดี สมควรจะกลับไปนอน ต่ออีกสักรอบ
น้าล่ามุงเห็นไวยาตย์เข้าจึงเอ่ย ไวยาตย์ ทานข้าวเช้าแล้วหรือยัง?”

“เอ่อ วันนี้ไม่ดีกว่าครับ”ไวยาตย์ในตอนนี้ ไม่มีอารมณ์ที่จะมาทานข้าวได้ลง

เขาเพียงแค่อยากรู้ ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น กันแน่

น้าลำมุงเห็นเขาปฏิเสธ จึงไม่ได้เอ่ยเกลี้ย กล่อมอะไรอีก

ปาณีและธามนิธิทานข้าวเช้าเสร็จ จึงออก มาจากห้องอาหารด้วยกัน ไวยาย เดินตามหลัง ธามนิธิมา “คุณธามนิธิครับ”

“หืม?”ธามนิธิให้ปาณีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ชั้น บน เธอควรไปเรียนได้แล้ว และเขาก็ต้องไป ทํางาน เขากะไปส่งเธอที่มหาลัยก่อนแล้วค่อยไป บริษัท

ไวยาตย์เห็นปาณีเดินออกไปแล้ว จึงถาม ขึ้นอย่างอดไม่อยู่ “คุณจะหย่าจริงหรือ?” รามนิธินิ่งไป และหันไปมองที่ไวยาตย์ สายตา ของเขาทำให้ไวยาตย์อดตัวหนาวสั่นขึ้น มาไม่ได้

เขาเกรงว่าตนเองจะฟังผิดไป พอเอ่ยเรื่องนี้ ขึ้นมาพูดกะทันหัน อาจถูกธามนิธิดาเข้าให้

ผลลัพธ์คือ ธามนิธิมองเขาและจึงทําแค่ พยักหน้าเท่านั้น “อืม”
ไวยาตย์รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที “ปาณีทำ อะไรผิดครับ? คุณถึงต้องทำกับเธอแบบนี้? เรื่อง ของนลินไม่ใช่ว่าคลี่คลายไปเรียบร้อยแล้วหรือ? “ไม่ใช่ว่าตอนนี้เขาเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา ต้องการที่ จะกลับไปอยู่กับนลินหรอกนะ?

ถ้าหากเป็นแบบนี้ ไวยาตย์คิดว่า เขาจะลา ออกจากงานนี้แน่!

นั่นเพราะเขารู้สึกเจ็บช้ำแทนปาณี

ธามนิธิเหลือบมองไวยาตย์รอบหนึ่ง เอ่ยขึ้น อย่างเสียไม่ได้ “ไปจัดการเรื่องซะ”

“คุณธามนิธิ ไวยาตย์ร้อนลนแทบแย่แล้ว “ปาณีดีมาก ใช่ ที่เธออาจจะยังไม่ดีเลิศพอ แต่ เธอขยันมาก คุณทำแบบนี้ได้อย่างไรครับ? ยิ่งไป กว่านั้น ใครๆก็รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของคุณ คุณรู้ ครับว่าถ้าหย่ากันตอนนี้ เธอจะได้รับผลกระทบ มากขนาดไหน?”

ทุกคนต่างก็คิดว่าถ้าเขาดีขึ้นมาแล้วจะต้อง ทิ้งปาณีแน่ และคิดว่าเขานั้นเป็นคนที่ ทะเยอทะยาน

ธามนิธิมองที่เขา “คำพูดของนายเหล่านี้ ฉันรู้ดี”

แต่เรื่องการแต่งงานนี้เป็นปาณีที่พูดขึ้นมา เธอไม่อยากอยู่กับเขาและรู้สึกเหนื่อยเป็นอย่าง มาก เขาก็รู้สึกได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่อาจไม่สนใจในความปรารถนาของเธอ บีบบังคับให้เธอ อยู่ข้างกายเขาต่อไปได้ลง

“ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นท่าไมกันครับ…”ไวยาตย์ ไม่เข้าใจจริงๆ

ถ้าหากเขารู้เรื่องพวกนี้ดี ทำไมถึงยัง ต้องการหย่ากับปา

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งคู่สวีทหวานขนาดนี้ หรือ ปาณีจะยังไม่รู้เรื่องนี้ เป็นการหย่าที่เกิดขึ้นเพียง ฝ่ายเดียว?

ปาณีที่แต่งตัวเรียบร้อย เดินลงมาจากชั้น

บน

เธอดูสะอาดและสดชื่นในเสื้อเชิ้ตและ กระโปรงยาวเท่าเข่า เธอเดินไปหน้าธามนิธิ พร้อมกระเป๋านักเรียนที่สะพายอยู่ด้านหลัง “งั้น ฉันไปเรียนก่อนนะคะ?”

“ฉันไปส่ง”

“เอ่อ ค่ะ”ปาณีมองไปยังไวยาตย์ที่มีสีหน้า ซับซ้อนอยู่ด้านข้าง พยักหน้าให้เขาและเดินไป ขึ้นรถพร้อมๆกับธามนิธิ

ยามนั่งอยู่บนรถ ปาณีและธามนิธิไม่ได้เอ่ย พูดคุยกันแต่อย่างใด เธอทำแค่มองไปยัง หน้าต่าง วันนี้แสงอาทิตย์ช่างอบอุ่น สาดส่องจาก หน้าต่างเข้ามายังในรถ