ธามนิธิถามไวยาตย์ต่อ “แล้วคืนนี้เธอจะกลับบ้าน

ไหม?”

ไวยาตย์ ….

คุณธามนิธิครับนี่เป็นเรื่องของภรรยาคุณ คุณถาม ผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ!

แต่เธอก็ตอบและอธิบายให้ธามนิธิ “วันนี้เป็นวัน

เกิดของคุณธามนิธิเธอกลับมาแน่นอนครับ “ถ้าเกิดเธอลืมล่ะ? ” ธามนิธิรู้สึกมันก็ไม่ใช่เป็นไป

ไม่ได้หรอก

เขารู้อยู่แก่ใจว่าในใจของปาณีเขาไม่ได้สำคัญ ขนาดนั้น

ไวยาตย์ “…”

ก็เลยนหมายความว่าให้เธอไปเตือนปาณี? ไวยาตย์รีบพูดเอาใจ “เธอไม่ลืมหรอกครับเดียว ผมโทรไปบอกเธอ”

ธามนิธิมองไวยาตย์ที่ยกโทรศัพท์ขึ้นโทรหาปาณี ต่อหน้าตัวเอง

ปาณีไม่ได้รับสายทำให้ไวยาตย์ตื่นเต้นขึ้นมา นึกถึงมีครั้งหนึ่งที่ปาณีเบี้ยวนัดของธามนิธิ ในใจเธอก็ ระแวงนี่ปาณีลืมเรื่องนี้ไปจริงๆงั้นหรอ?

ตอนวันเกิดเธอคุณธามนิธิยังทำดีกับเธอขนาดนี้นี่ เธออย่าทําเรื่องสําคัญพลาดอะไรตอนนี้นะ?

เพราะว่าปาณีไม่รับโทรศัพท์สายตาของธามนิธิ ง ตระหนักเข้าไปใหญ่ ในมือของไวยาตย์กีเหงื่อไหลออก มาไม่หยุด
“ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลาย ทางได้ในขณะนี้

ได้ยินเสียงที่ถูกส่งออกมาไวยาตย์ก็วางสายอย่าง หมดหวังแล้วพูดกับธามนิธิ “คุณปาณีอาจจะไปเจอเรื่อง อะไรสักอย่างกลางคืนคงกลับมาแน่นอนครับ คุณธามนิธิ อย่ากังวลเลยนะครับคุณปาณีรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดคุณก็ให้ คนจัดเตรียมตั้งแต่เช้าเลยครับ”

ถึงแม้ปาณีลืมจริงแต่คนในบ้านไม่ลืมแน่นอน

ไวยาตย์พูดจบก็ลองสังเกตสีหน้าท่าทีของธามนิธิ ดูพบว่าสีหน้าธามนิธิตอนนี้เย็นชามาก คำปลอบที่ไร้ความหมายแบบนี้มันคงไม่มีความ

จําเป็น

ตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดนั่นก็คือ : ปาณีจำวัน เกิดของเขาได้ไหม!

ไวยาตย์ก็รู้สึกปวดหัวนี่ปาณีนี่ไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ ในวันสำคัญแบบนี้ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงตลอด เธอมีเรื่องอะไรจําเป็นต้องรีบขนาดนี้?

ในห้องทํางานเงียบมากไวยาตย์ก็ไม่รู้จะพูดอะไร และในตอนที่เธอกำลังจะสิ้นหวังปาณีก็โทรเข้ามาพอดี เธอกำลังจะรับก็ได้ยินธามนิธิพูด “เปิดลำโพง”

ไวยาตย์ก็เลยต้องเปิดเสียง เสียงขี้เล่นของปาณิ ดังขึ้นมา “ไวยาต เมื่อกี้เธอโทรหาฉันหรอ? ไวยาต ดูท่าทีของธามนิธิไปด้วยพร้อมกับตอบ

กลับไปอย่างระแวง “ใช่”

ปาณี “เมื่อกี้ฉันกำลังทำเค้กให้คุณอาอยู่ก็เลยไม่ ได้รับโทรศัพท์มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”

พอได้ยินที่ปาณีพูดแบบนี้ธามนิธิรู้สึกบรรยากาศในห้องทํางานอยู่ๆก็อบอุ่นขึ้นมา

สายตาของธามนิธิก็อบอุ่นขึ้นมา

เค้กวันเกิด?

ดูจากสภาพเธอไม่ได้ลืมวันเกิดของเขา

งั้นก็ดีแล้ว!

ไวยาตย์ถอดหายใจยังดีที่เหตุผลของปาณีมันเพ อร์เฟคก็เลยแก้สถานการณ์อึดอัดตอนนี้ได้

เขาพูดต่อ “ที่แรกจะถามว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ ธามนิธิ คุณปาณีจะกลับมาหรือเปล่า”

“กลับแน่นอนสิ!” ปาณียิ้ม “วันนี้วันเกิดคุณอาฉัน จะไม่กลับมาได้ยังไง?”

คําตอบที่แน่นอนแบบนี้ฟังแล้วทำให้คนสบายใจ ก็รู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ใช่พวกที่ไร้น้ำใจขนาดนั้น

วางสายเสร็จไวยาตย์มองธามนิธิ “คุณรามนิธิ พอใจหรือยังครับ?”

เธอรู้สึกคุณธามนิธินี่กังวลไปเรื่อย

ปาณีจะลืมเรื่องสำคัญอย่างวันเกิดของเขาได้ยังไง กัน?

ตอนนี้เขาก็กลับบ้านไปเตรียมเค้กวันเกิดให้แล้ว!