ตอนที่ 894 ฟื้นฝอยหาตะเข็บ

ธามนิธิก้มหมอบดูที่ปาณีทำท่าไปเมื่อครู่นี้ก็ได้เห็นหนังสือที่ วางเรียงเป็นแถวแน่นเป็นตับอยู่ด้านล่าง

เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ” นี่มันอะไรอ่ะ ? ”

ปาณีออกอาการเซ็งก่อนจะบอกเขาไปว่า ” คุณแม่ซื้อน่ะค่ะ ทั้งหมดนี้เป็นพวกคู่มือการตั้งครรภ์ แล้วก็มีหนังสือคู่มือหลังค ลอดอยู่ด้วยค่ะ! อ้อ จริงด้วย คุณแม่บอกว่ายังมี หนังสือที่เกี่ยว กับการดูแลเด็กหลังคลอดด้วย มีทุกอย่างเลยค่ะ!

“อ่า ?” ชายหนุ่มผู้เข้มแข็งหนักแน่น ผ่านหนาวผ่านร้อนมา มากมายอย่างสามนิธิ ถึงกับยืนนิ่งอึ้งเลยเดียว

ปาณีได้เห็นท่าทางของเขา ก็ถึงกับขาออกมา ” คุณก็รู้สึก ตกใจใช่มั้ยล่ะ ? ข้างหลังนั่นยังมีให้ตกใจยิ่งกว่านี้อีกนะ

พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเดินไปยังตู้หนังสือที่อยู่ชั้นล่าง

ธามนิธิยืนสตั๊นท์ไปสามวิ จากนั้นจึงเดินตามเธอไป ณ จุดที่ มองเห็นได้ชัดเจนที่สุดของตู้หนังสือ มันถูกวางเรียงไปด้วย หนังสือใหม่เอี่ยมอ่อง ธามนิธิยืนมองตาค้าง ” หนังสือพวกนี้ คุณแม่เป็นคนซื้อทั้งหมดเลยเหรอเนี่ย ? ”

ธามนิธิพ่นลมหายใจออกมาด้วยความประหลาดใจ “อืม ! ทั้งหมดนี้คุณแม่เป็นคนไปเลือกซื้อเองทีละเล่มๆ ท่านบอกว่ากลัวหลานจะตามคนอื่นไม่ทัน เลยต้องให้หลานเริ่มเรียน หนังสือตั้งแต่เล็กๆ อ้อ ตู้ที่อยู่ตรงหัวเตียงชั้นบนก็มีอยู่หลายเล่ม นะ คุณแม่บอกว่าให้คุณหาเวลาอ่านดูบ้าง……..

พูดยังไม่ทันขาดคำ ธามนิธิรีบเดินกลับไปนั่งที่โซฟาทันที ปาณีก็เดินตามเขาไปติดๆ ” ยังไม่หมดแค่นั้นนะคะ คุณแม่ยัง บอกว่าให้คุณอ่านหนังสือให้ฉันฟังทุกวันๆละเล่มสองเล่ม ท่าน บอกว่าเป็นสิ่งที่ควรปฏิบัติ ในระหว่างตั้งครรภ์ และสำคัญมากๆ ด้วย ! ”

หลังจากนั้น เธอก็เห็นธามนิธิรีบวิ่งกลับไปนั่งที่โซฟาทำหน้า เจียมเจี้ยม เหมือนกับว่าชีวิตนี้มันช่างสิ้นไร้ความหมาย ปาณีได้ เห็นก็ถึงกับขำกลิ้งเลยทีเดียว ” คุณอา วิ่งทำไมคะ ? หนังสือ พวกนี้มันไม่มีขา มันวิ่งตามคุณไม่ได้หรอกค่ะ ฮ่าๆๆๆ ”

“ไม่นะ อย่าให้ฉันต้องเห็นหนังสือพวกนี้ ! ” ธามนิธินั่งทำ หัวหดอยู่ที่โซฟา ไม่ว่าปาณีจะฉุดกระชากลากถูยังไง เขาก็ไม่ ยอมลุกขึ้น ” ขอทีเถอะ ผมเห็นหนังสือทีไร ปวดหัวทุกทีเลย เธอ รีบเอาหนังสือพวกนี้ไปวางไว้ที่อื่นเหอะ”

ปาณีรีบเอาหนังสือที่กำลังถืออยู่ไปวางไว้อีกฝั่งหนึ่ง

ธามนิธิถอนหายใจยาวออกมาแล้วก็หันไปสบตากับปาณี ซึ่ง กำลังมองเขาด้วยความเป็นห่วง จากนั้นจึงค่อยๆพูดเสียงอ่อน อธิบายให้เธอฟัง ” ฉันก็แค่เกลียดหนังสือน่ะ ”

” เกลียดเหรอ ? ” ปาณีมองธามนิธิด้วยความสงสัย ” แต่ว่า คุณอา ทำไมคุณถึงเกลียดหนังสือล่ะคะ ? ”
” เอ่อ สรุปง่ายๆคือไม่ชอบ ! ” ธามนิธิยอมอธิบาย ฉัน

จะกับคุณแม่เองว่าอย่ากดดันเธอมากนัก ! ” ธามนิธิประคองปาณีเดินขึ้นบนบ้าน ปาณี ต้องการ ก็คือการพักผ่อน

เห็นปาณีกำลังอ้าปากจะเถียง ธามรีบเบรคทันที ไม่ต้อง คิดเถียงเลย ! ไว้ว่า ตอนนี้จะทำอะไรก็ต้องคิดถึงลูก ! ฉันรับปากกับเธอแล้วจะวิตกจริต ถ้านั้นเธอเองควรจะรับปาก

เมื่อปาณีได้ยินเขาพูด ต้องยอมสิโรราบแต่โดย” ได้ค่ะ ฉันจะขึ้นไปพักผ่อน แต่ว่าคุณก็เข้าไปดูงานบริษัทนะ

ธามนิธิพยักหน้าตอบ ” ว่าอยู่! ฉันไม่นานเดี๋ยว

เธออยู่บ้านคนเดียวหรือเปล่า

ได้สิคะ คุณอารีบไปเถอะปารีบโบกมือให้เขา เป็นการใหญ่

หลังจากนิธิออกไปทำงานแล้ว ปาณีในห้องเล่น ไม่ขึ้นไปข้างบนบ้าน

แต่ไม่นานจากนั้น เสียงออดที่ประตูก็ขึ้น ปากบ่นม กับตัวเอง ” ใครนะเวลาหรือว่าคุณแม่จะพกกุญแจ ด้วย ? ”

ปาณีพูดพลางเดินเปิดประตู

” ผ่าง ” เสียงผลักเปิดประตูขึ้น ปาณีจึง
ปาณีเริ่มจะรู้สึกอึดอัดทำตัวไม่ค่อยจะถูก แม้แต่ทีวีก็ไม่รู้สึก อยากจะดูมันแล้ว สุดท้ายเธอเลยลุกขึ้นยืนแล้วหันไปพูดกับเวที ส” ฉันต้องขึ้นไปพักผ่อนข้างบนแล้ว ! 11

พูดจบก็เตรียมจะเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน

แต่ยังไม่ทันทีขาจะเหยียบขึ้นบันไดไป ก็ได้ยินเสียงดังแว่วมา จากด้านหลัง ” ทำไมล่ะ ? เดี๋ยวนี้แม้แต่พูดกับฉันสักค่า ยังทน ไม่ได้เลยเหรอ ? เธอไม่อยากเจอหน้าฉัน ไม่อยากต้อนรับขับสู้ ฉันขนาดนั้นเลยรึ ? ถ้าอย่างนั้น ต่อไปฉันจะมาที่นี่ให้น้อยลง จะ ได้ไม่ต้องทําให้เธออึดอัดใจ ”

ปาณีหันกลับมาด้วยความประหลาดใจ แล้วก็ต้องเผชิญกับ สายตาอันเย้ยหยันของเวทัส ปาณีเริ่มรู้สึกไม่พอใจ ” เวทัส นี่ นายพูดอะไรของนาย ? ทำไมฉันจะไม่อยากต้อนรับนายล่ะ ? นายเป็นหลานของคุณอา ซึ่งก็หมายถึงนายเป็นหลานของฉัน ด้วย ฉันจะไม่ต้อนรับนายได้ยังไงกัน ? มันคงไม่สายเกินไปที่ฉัน จะดีกับนายใช่ไหม ? ”

” ใบหน้าของเวกัสเริ่มเปลี่ยนสีแดงในฉับพลันปาณีกล้าพูดกับเขาขนาดนี้เลยหรือ

หลังจากตั้งท้อง ปาณีก็อารมณ์หงุดหงิดง่ายตลอดเวลา เมื่อ เธอได้ยินดังนั้นจึงชักสีหน้าแสร้งยิ้มพูดต่อไปว่า ” ทำไมล่ะ แบบ นั้นยังไม่พออีกเหรอ ? งั้นนายกลองบอกมาว่าฉันจะต้องทำยัง ไง ถึงจะแสดงให้นายเห็นถึงการต้อนรับขับสู้อย่างที่นาย ปรารถนา ? ”
เมื่อได้เห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า ซึ่งบัดนี้ดูคล้ายกับเป็น คนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักมักจี่ เวทัสถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ภาพของปาณีที่เขาเคยรู้จัก เป็นหญิงสาวที่น่ารักอ่อนโยน แต่ ทำไมตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นแบบนี้ไปได้

ปาณียังคงพูดจาเหน็บแหนมใส่เขาด้วยความที่เริ่มจะรู้สึกเบื่อ หน่ายเต็มที ” ทำไม ตกใจมากเลยเหรอ ? เดี๋ยวจะมีที่ต้อง ตกใจกว่านี้อีก ! คนอย่างปาณี แต่ไหนแต่ไรไม่ใช่คนที่ชอบวิ่ง ไล่ตามผู้ชาย ! ในตอนนั้น เพราะว่าฉันปฏิบัติต่อนายอย่างเป็น ชา นายก็เลยเลือกที่จะแอบไปคบกับติรยา ! แบบเธอนะ ถึงจะ เป็นประเภทที่นายชอบ ! ”

หลังจากระบายแค้นออกมาชุดใหญ่ ปาณีเดินกลับขึ้นไปข้าง บนโดยไม่ยอมหันหลังกลับมา

เวทสได้ยินดังนั้นก็โมโหเลือดพล่านขึ้นมาทันที เขารีบเดินมา คว้าแขนเธอเอาไว้ ” ฉันก็อธิบายให้เธอฟังไปแล้วนี่ ! ว่าตอน นั้นฉันโดนตรยาหลอก ไม่ใช่เพราะฉันอยากจะเลิกกับเธอจริงๆ ทําไมเธอถึงได้ดื้อรั้นไม่ฟังความแบบนี้นะ ? ”

ปาณีหันกลับมาด้วยสีหน้าท่าทางอันเย็นชา ” ปล่อยฉันเดี่ยว

แต่น่าเสียดาย เวทัสกำลังอยู่ในอาการโมโหอย่างดุเดือด สิ่ง ที่ปาณีพูดเตือนเขาไปเมื่อสักครู่กลับไม่กระทบโสตประสาทของ เวทสเลยแม้แต่น้อย เขายังคงพูดต่อไป ” ปาณี ทำไมเธอไม่ลอง สำรวจดูตัวเธอเองบ้าง ? ตอนที่คบกับฉัน เธอเคยทำหน้าที่แฟนบ้างมั้ย ? ชวนเธอไปกินข้าว ก็บอกขอโทษด้วยฉันกำลังยุ่ง ชวนเธอไปดูหนัง ก็บอกขอโทษที่ฉันไม่มีเวลา………เรื่องทำนองนี้ มันยังมีอีกเยอะ อยากจะให้ฉันสาธยายมั้ยล่ะ ? ”

ปาณีไม่อยากสนใจกับความเป็นเจ้าของเขา เธอสะบัดมือออก จากเขาแล้วเดินกลับขึ้นไปข้างบนบ้านในทันที

แต่เวกัสกลับยังไม่ยอมหยุด เขารีบสาวเท้าก้าวไปข้างหน้า และคว้าแขนเสื้อเธอไว้ จากนั้นจึงพูดเสียงแข็งใส่เธอ ” พูดยัง ไม่ทันจบก็เดินหนีแล้วเหรอ ปาณี ฉันน่ะมองเธอผิดไปจริงๆ ! พอเธอเลิกกับฉัน ก็หันมาชบอกน้าชายฉันอีก ทำไมล่ะ เธอคงจะ ภาคภูมิใจมากสิท่า แถมตอนนี้ฉันยังต้องมาเรียกเธอว่าน้าสะใภ้ อีก ใชรึเปล่าล่ะ ? ”

คิดไม่ถึงจริงๆว่า เวทัสจะฟื้นฝอยหาตะเข็บเรื่องระหว่างเขา และเธอขึ้นมาอีก ปาณีหันหลังขวับกลับไป และด้วยความโมโห เธอจึงบันดาลโทสะ ใช้มือตบไปที่หน้าของเวกัสอย่างรุนแรง

“เพียะ !”

ปาณีตกตะลึงกับการกระทำของตัวเองจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น…