ตอนที่ 816

บาร์นคล้ายจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นคนละคน เธอยิ้มอย่างเอียงอายและ เอ่ยเสียงเบา “ฉันมาหานาย นภันต์

นภันต์ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปาก ถาม “หาฉันมีธุระอะไร?”

บาร์นี่ซะงักไปชั่วครู่

ปาณีหัวเราะขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้า ในสายตาเธอ ท่าทางของ บาร์นี่ในตอนนี้ช่างแตกต่างจากปกติลิบลับ บาร์นีหันกลับมามองเธอทันที สายตาของเธอเต็มไปด้วย

ความดูถูก แต่เป็นเพราะกำลังอยู่ต่อหน้านภันต์เธอจึงไม่กล้าพูด

อะไรแบบเมื่อกี้ออกมา

แต่เธอก็ไม่ได้ปล่อยปาณีไปแต่อย่างใด เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียง กระแทกแดกดัน “พี่สาวคนนี้ หัวเราะอะไรมิทราบ? กำลังอวดฟัน ขาวของตัวเองอยู่หรือไง?

เป็นปาณีที่ชะงักไปบ้าง เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า ยัยบาร์นี่คนนี้จะ กล้าท้าทายตนเองต่อหน้านภันต์

เธอไม่กลัวจะทำลายภาพลักษณ์ของตนเองต่อหน้านภันต์ลง หรือไง?

บาร์นี่ถลึงตามองเธออย่างดุร้าย ก่อนจะหันกลับไปทางนภันต์”ฉันมาปรึกษานายเรื่องการถ่ายทอดสด ตอนนี้นายมีชื่อส เยงในวงการแข่งขันมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันว่านายไม่ควรจะทิ้ง โอกาสมีชื่อเสียงนี้ไป พอมีชื่อเสียงแล้ว เงินก็หาได้มากขึ้นด้วย นายว่าไหม?”

นภันต์คิดหนักอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้า “อืม ฉันจะลองคิดดู เธอกลับไปก่อนเถอะ”

บาร์นีไม่พลาดสีหน้าพึงพอใจของปาณีไป เธอมีท่าทีลังเลไปย อมจากไป

นภันต์อดขมวดคิ้วไม่ได้ “บาร์นี่ เธอยังมีเรื่องอะไรอีกรึเปล่า? ถ้าไม่มีแล้วก็ไปเถะ ในบ้านฉันยังมีแขกอยู่!”

ต่อให้บาร์นี่จะไม่เต็มใจแค่ไหน แต่เธอก็ทำได้แค่สะบัดเท้า

และหันหลังเดินออกไปเท่านั้น

แต่ก่อนจะไป เธอก็ยังไม่ลืมที่จะหันมาถลึงตามองปาณีอย่าง ดุร้ายก่อนรอบหนึ่ง ใช้สายตาขมขู่เธอเอาไว้

ปาณีปิดประตูอย่างแรงใส่หน้าบาร์นี้อย่างไม่เกรงใจ หลังจาก นั้นเอ่ยกับนกันต์ “ผู้หญิงคนนี้ไม่ดี นภันต์หลังจากนี้นายอย่าไป คบค้ากับเธอ!”

นภันต์มองไปที่เธออยางสงสัย “พี่ หรือว่าพี่เคยถูกเธอรังแก มาก่อน?”

ปาณีนิ่งคิด แต่ไม่ได้ยอมรับ

แต่นภันต์มองสีหน้าลังเลของเธออกว่าอะไรคือเรื่องจริง เขาพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างหนักแน่น “พี่ ผมรู้แล้ว! จากนี้ผมจะอยู่ ให้ห่างจากเธอหน่อย”

มองดูน้องชายพูดแบบนี้ ปาณีก็รู้สึกไม่ดีที่จะพูดอะไรต่ออีก ในเมื่อเป็นเรื่องความรู้สึกส่วนตัวของเขา เธอเข้าไปยุ่งมากนักจะ ไม่ดี

เข้ามาในห้อง ธามนิธิมองดูสีหน้าของเธอ เขายื่นมือไปหาเธอ ในขณะที่ปาณีนั้นเดินเข้าไปหาเขาอย่างเคยชินก่อนทั้งคู่จะสอด ประสานนิ้วมือทั้งสิบเข้าด้วยกัน ทุกการเคลื่อนไหวราบลื่น ราวกับสายน้ำ คล้ายกับว่าต้องทำแบบนี้มานานมากแล้วถึงจะ สามารถเกิดเป็นความสนิทสนมขนาดนี้ขึ้นมาได้

นภันต์มองดูพี่สาวและพี่เขยที่แสดงความรักกันอย่างเปิดเผย อดไม่ได้ที่จะหันหน้ากลับไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงเบาๆ อย่างไม่เป็นธรรมชาติ “พี่ พวกพระวังหน่อย ผมยังยืนหัวโด่อยู่ ทั้งคนนะ!”

ปาณีได้ยินคําพูดของเขาจึงกวาดตาไปรอบเขารอบหนึ่ง ก่อน จะใช้มือข้างหนึ่งที่ยังว่างอยู่ลูบลงบนหัวเขาเบาๆ “ก็มีแค่นาย ยังมาบอกให้พวกเราระวังอีก ตอนนี้นายกับส้มโอเป็นยังไงบ้าง แล้ว? ส้มโอเป็นเด็กดีมาก นายต้องรู้จักถนุถนอม เข้าใจไหม?”

นภันต์มองไปที่ปาณีอย่างสงสัย “พี่ นี่พี่พูดเรื่องอะไร? ผมกับ ส้มโอไม่ได้มีความสัมพันธ์อย่างที่พี่คิดนะ!”

ปาณีที่อยู่ข้างๆธามนิธิลุกยืนขึ้นมา ก่อนจะเดินเข้าไปหา นภันต์อย่างไม่อยากเชื่อ สีหน้าของเธอดูเคร่งข็มขึ้นมาก “นายคิดแบบนี้จริงๆหรือ? ฉันยังคิดอยู่ว่า……

นภันต์กลับมีท่าทีอึกอักขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “พี่ ผมยังเด็ก ตอนนี้ยังไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้!” ปาณีคิดอยากจะพูดอะไรอีกอยู่บ้าง ในเมื่อส้มโอเป็นเด็กดี

ขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีใจให้น้องชายของเธอ นับเป็นเรื่องที่

หาได้ยาก

ดังนั้นเธอจึงอยากให้นกันต์ลองคิดๆดู

ยังไม่รอให้เธอได้เอ่ยปาก ธามนิธิรีบชิงลุกขึ้นมาก่อนจะจับมือ เธอและจูงไปยังที่ประตู “นภันต์ฉันกับพี่สาวนายกลับก่อนนะ เรื่องบ้านพอฉันหาได้แล้วจะติดต่อนายไป

นภันต์มองไปยังธามนิธิแล้วหัวเราะเสียงใสขึ้นมา “โอเคครับ พี่เขย เดินทางระวัง! มีเวลาก็แวะมาอีกนะครับ!!

ใบหน้าของธามนิธิแข็งไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าให้กับ นภันต์และตรงกลับไปพร้อมกับปาณีทันที

เดินไปถึงชั้นล่าง ธามนิธิมองดูปาณีที่กำลังสั่นไปมาอยู่ข้างๆ เขาเอยอย่างไม่มีอารมณ์ “อยากหัวเราะก็หัวเราะไป ฉันไม่ใช่คน ใจแคยสักหน่อย!

ปาณีได้ยินดังนั้น จึงหัวเราะฮ่าๆออกมาทันที “ฮ่าๆๆ น่าสนุก เกินไปแล้ว คุณอา…คุณ…

ธามนิธิมองดูปาณีที่หัวเราะจนน้ำตาไหล ก่อนจะยื่นมือออกไป เช็ดน้ำตาที่หางตาให้เธออย่างอ่อนใจ “โตขนาดนี้แล้ว ยังจะมาหัวเราะจนน้ำไหลได้อีก ปาณี ไม่มีใครนอกจากเธอแล้วจริงๆ!

ผ่านไปชั่วครู่ปาณีถึงค่อยผ่อนคลายลงมา เธอมองดูใบหน้า ของธามนิธิ และเอ่ยพึมพำ “คุณอา นภันต์บอกให้คุณไปหา บ่อยๆ ทีนี้คุณก็ไม่ต้องมานั่งฟังอยู่ทุกวันอีกต่อไปแล้ว!!

พูดจบ ก็อดหัวเราะดังขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้

ธามนิธิมองดูท่าทางมีความสุขจนเก็บอาการไม่อยู่ของเธอ เขาลากเธอเข้ามาอย่างจนปัญญาและเดินไปยังรถที่จอดอยู่ ด้าน หนึ่งเดินไปอีกด้านก็กำลังอดทนต่อการหัวเราะเยาะของปาณี

“คุณอา เมื่อคุณผงกศรีษะ เป็นเพราะรู้สึกหมดหนทางแล้วใช่ ไหมคะ!”ปาณียังถามต่อ

ธามนิธิเห็นรถที่จอดอยู่ห่างเพียงแค่คืบ เขารีบร้อนขึ้นรถแต่ก็

ยังไม่ลืมที่จะรอให้ปาณีขึ้นไปก่อนด้วยความใส่ใจ ก่อนจะเอ่ย

ปากกับคนขับ

“ไปบ้านสวนจักตุจักร”

บนรถ ปาณียังคงกุมหน้าหัวเราะอยู่และไม่ได้พูดจาแหย่เขา อีกมากนัก

ธามนิธินั่งอยู่ด้านหลังอย่างนิ่งเงียบและกำลังเผชิญหน้ากับ ปาณีที่ยืนมือมาหาอยู่ไม่หยุด เขาทำตัวมองไม่เห็น

เห็นเขาแบบนี้ทำเอาปาณีไม่สนใจใครอีกต่อ ทั้งคู่ต่างนั่ง

เงียบๆ
ผลลัพธ์คือพอรถหยุดลง ปาณีก็รีบแย่งลงจากรถและรีบวิ่ง เข้าไปในบ้านโดยไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมา

ธามนิธิรีบตามไป พอเห็นว่าเธอไม่มีอะไร เขาก็นั่งลงใน ห้องรับแขกและในใจรู้สึกปลอดโปร่งใจขึ้นมาชั่วขณะ

ปาณีกลับหัวเราะใส่เขา “คุณอา เมื่อคุณคิดว่าฉันจะขังคุณ

ไว้ข้างนอก ใช่ไหมคะ?”

ธามนิธิไม่ได้เอ่ยประท้วง เขาทำแค่นั่งอยู่เงียบๆ เท่านั้น

ปาณีเอ่ยพูดต่อ “ฉันจะไปตัดใจขังคุณอาไว้ด้านนอกได้ยังไง กันคะ? ถ้าเกิดถูกผู้หญิงคนอื่นเก็บไปขึ้นมา ตอนนั้นแม้จะร้องไห้ ก็ไม่มีที่ให้ร้องแล้วนะคะ”

ธามนิธิขมวดคิ้วขึ้นใส่ผู้หญิงที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาคนนี้ น้ำ เสียงของเขาทุ้มต่ำ “คิดไม่ถึงว่าปาณีของเราจะมีสัญชาตญาณ ป้องกันตัวดีขนาดนี้!!

ปาณียิ้มแล้วโอบรอบคอเขาเอาไว้ เธอเอ่ยเสียงเบา “สามีที่ดี แบบคุณอา ไม่ใช่ว่าจะไปหาที่ไหนได้อีก แน่นอนว่าฉันต้อง ทะนุถนอมเอาไว้สิคะ!”

พูดจบ ปาณีก็ยิ้มสดใสให้แก่ธามนิธิ

ทันใดนั้นธามนิธิก็รู้สึกว่าอารมณ์ของตนนั้นผ่อนคลายลงมา ไม่น้อย เขายื่นมือออกไปและลูบลงที่หลังเธอ

ปาณีคล้ายกับเจ้าแมวน้อยขี้เกียจก็มิปาน เธอซบอยู่ในอ้อม แขนเขาและดื่มดำกับการปรนนิบัติอันสนิทสนมของคุณอา
ไม่นานนัก หนังตาของเธอก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะหลับไป อย่างไม่รู้ตัว

ธามนิธิรู้สึกว่าขาของตนชาขึ้นมาเล็กน้อย จึงกำลังคิดจะยึด ตัวขึ้น พอก้มลงมองดูก็พบว่าปาณีนั้นเข้าสู่ความฝันไปแล้ว เรียบร้อย!

เขาถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ หลังจากนั้นก็อุ้มเธอขึ้น มาเบาๆและเดินขึ้นชั้นบนไป

เขาช่วยเธอถอดชุดอย่างระมัดระวัง ตั้งแต่ต้นจนจบปาณีไม่มี ปฏิกิริยาตอบสนองใดๆทั้งสิ้น ขนาดพลิกตัวเธอก็ยังไม่ตื่น ทำ เอาธามนิธิหมดค่จะบรรยาย “สมเป็นลูกหมูจริงๆ!”