ตอนที่ 778

เขาคิดตลอดคืนจนไม่รู้ว่าในใจกังวลใจมากขนาดไหนแล้ว

ไม่ว่าเธอจะโมโหขนาดไหน ขอแค่ให้เธอกลับมาก็ถือว่าดีแล้ว หลังจากผ่านไปสิบห้านาที ธามนิธิก็ขับรถออกมา ที่นี้อยู่ห่างจากที่พวกเขาอยู่ไม่ถือว่าไกลมาก

ไม่นาน ปาณีก็บอกว่า : “พลอยหายตัวไปแล้ว”

เขาลงจากรถยนต์ก็เห็นปาณีที่ยืนรอเขาอยู่ที่เดิม เพราะ อากาศร้อน เธอเลยมีเหงื่อไหลท่วมตัว เลยรู้ว่าเธอน่าจะรอนาน มากแล้ว

เขาเดินเข้ามา “ไม่เป็นไร ใช่ไหม”

ใบหน้าที่หล่อเหลาไม่เห็นสีหน้ารำคาญ โมโหเลย แต่เป็น สีหน้าที่เป็นห่วงเป็นใย

ปาณีคิดอยู่ในใจวันนี้ทะเลาะกันชัดๆ แถมยังดุด่าเขาด้วย แต่ ทำไหมเขาถึงพูดแบบนี้กับเธอ

ในใจของเธอเหมือนกับถูกกั้นไว้ เลยพูดอะไรไม่ออก

เมื่อธามนิธิเห็นเธอตัวเปียกโชกก็ไม่สนใจตัวเอง และเขาก็ กอดเธอไว้ในอ้อมอก
เขาเพิ่งลงจากรถ ดังนั้นบนเสื้อเชิ้ตของเขาเลยมีความรู้สึกเย็น หน่อยๆอยู่ และมากระทบบนใบหน้าอุ่นๆของเธอ ทำให้เธอรู้สึก เย็นสบาย

ปาณีผลักเขาออก และพูดว่า : “สกปรก”

ทั้งตัวมีแต่เหงื่อ เลยกลัวจะไปเปื้อนตัวเขา ธามนิธิไม่ได้รังเกียจเขาเลย แต่ขอโทษเธอว่า “อาผิดไปแล้ว อย่าโกรธอาเลยนะ นะ?”

ปาณีไม่ได้รับยกโทษ “อาปล่อยหนูออกก่อน” ตอนนี้ยังหาตัวพลอยไม่พบ ในใจของปาณีกังวลแต่เรื่องนี้ ธามนิธิรู้ดีว่าเธอร้อนใจ เลยปล่อยเธอออก และพูดว่า “ขึ้นรถ

ก่อน”

ข้างนอกร้อนอย่างนี้ก็ไม่รู้ว่าเธอจะทนได้ยังไง

ประเด็นคือ เกิดเรื่องแล้วไม่บอกเขา และต้องให้เขาโทรมา ก่อนด้วย

เมื่อธามนิธิเห็นปาณีแบบนี้ ก็เกิดความรู้สึกปวดร้าวหัวใจขึ้น

เด็กน้อยที่น่ารักของเขาโกรธเขาจริงๆ

ปาณีกับธามนิธขึ้นรถ ด้วยอากาศในรถทำให้เธอรู้สึกเย็น

สบายไม่น้อย

ธามนิธิหยิบผ้าเย็นขึ้น และช่วยเธอเช็ดหน้า “ต้องการตามหาคน แต่ไปคนเดียว แล้วจะหาคนเจอได้ยังไง? หนูน่าจะบอกอาให้ เร็วกว่านี้”

เห็นเธอแบบนี้ก็รู้เลยว่าเธอวิ่งอยู่ข้างนอกมานานแล้ว ปาก้มหน้า และรับผ้าเย็นที่อยู่ในมือของเขา “หนูทำเองค่ะ”

ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง และเผยแววตาเหนื่อยใจ ปกติเธอ เป็นคนเข้าใจอะไรง่าย แต่พอเห็นเธอโมโหใส่ตัวเอง เขาก็รู้ว่า เธอโกรธจริงๆ และรู้สึกเอ็นดู

เขานั่งด้านข้าง และพูดว่า : “เรื่องพลอย อาได้ให้ไวยาตย์ออก ตามหาแล้ว ถ้าหาพบเขาจะส่งข่าวให้ หนูไม่ต้องกังวลไป เธอคง ไม่เกิดเรื่องอะไรหรอก”

“เป็นเพราะฉันทำให้เธอหายไป” ปาณีพูดต่อว่า : “ถ้าหากเธอ เกิดเรื่อง ประธานทัดธนต้องเกลียดเธอแน่ๆ”

อีกอย่าง คนของบ้านผอบทิพย์ต้องถลกหนังเธอแน่ ธามนิธิลูบหัวของเธอ “มีอาทั้งคน อย่ากลัว”

11 ‘ปาณีอดใจไม่ไหวที่จะมองเขา ดวงตาของเธอเกิดข้อ สงสัย “หนูพูดกับอาแบบนั้นแล้ว แล้วอาจะมาหาหนูทำไหมอีก?”

ตอนนั้นที่เธอพูดกับเขาในโทรศัพท์ ที่จริงเธอรู้สึกเสียใจภาย หลังมาก

พอเธอนึกถึงตัวเองกับธามนิธิต้องแบ่งแยกกัน และจะไม่ได้อยู่ ด้วยกันตลอดไปอีก เธอก็รู้สึกเสียใจอยากตาย
ธามนิธินิ่งเงียบสักพัก ก่อนจะยื่นมืออกมา จับมือเธอไว้ “วันนี้ อายุ่งจริงๆ ตอนแรกว่าจะรีบกลับเร็วๆหน่อย แต่พบว่าตัวเอง เข้าใจผิดเรื่องงาน หนูเลยโกรธอาเรื่องนี้หรอ?”

“ยุ่งมากขนาดนั้น อายังมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ด้วยอีกหรอ? อาคิด ว่าหนูไม่เห็นหรอ?”

เธอเห็นแล้วว่า เขากับผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยกัน แต่ก็ยังกลับโกหกเธอ

ธามนิธิมองปาณีที่มีสีหน้าน้อยใจ และเบ้าตาก็มีน้ำตาซึม เขา เลยพูดกับเธอว่า หนูเห็นหมดแล้วหรอ?