ตอนที่ 776

ปาณีมองดูโทรศัพท์ ในรายชื่อของโทรศัพท์ที่เขาบันทึกให้เธอ คือคุณ

เธอคิดอยู่เสมอว่า เขาเป็นคนที่ไม่เหมือนใครในโลกนี้ และ เป็นของเธอเพียงคนเดียว

ตอนนี้เธอเริ่มสงสัยกับความคิดนี้แล้ว

เขาที่ดูสูงส่งขนาดนั้น จะเป็นของเธอได้จริงๆหรอ?

ปาณีเหม่อลอยสักพัก พอดึงสติกลับมาได้ สายก็หลุดไปแล้ว อีกสักพัก เธอก็เหม่อลอยอีก ส่วนธามนิธิก็โทรมาหาอีกครั้ง ปาณีลุกขึ้น และเดินไปรับสายข้างนอก

เธอไม่รีบร้อนพูด แต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงอันอ่อนโยนของธามนิธิ ดังขึ้น “อามาถึงที่กินข้าวของพวกหนูแล้ว แล้วพวกหนูอยู่ไหนกัน ล่ะ?”

เขาก็เพิ่งรู้หลังจากยุ่งเสร็จว่า ปาณีก็มากินข้าวที่นี้ด้วย

เมื่อปาณีฟังน้ำเสียงที่มั่นคงของเขา ในใจก็พยายามอดกลั้น ความขุ่นเคือง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ว่า “พวกหนูกินข้าวเสร็จแล้ว ตอนนี้ร้องเพลงกับเพื่อนของติรวิ ทยอยู่ อากลับไปก่อนเถอะ!”

“อยู่ที่ไหน เดี่ยวอาไปรับ?” ถึงติรวิทย์จะเป็นเพื่อน แต่ก็เป็นเพื่อนต่างเพศ ดังนั้นถามนิธิเลยไม่ค่อยวางใจ

ปาณีก็ไม่รู้ว่าตัวเองเอาความโกรธมาจากไหน อาจจะเป็น เพราะนึกถึงเรื่องติรยา และเรื่องของวันนี้…

น้ำเสียงดูหนักแน่น “ไม่ต้องค่ะ อายุ่งขนาดนั้นก็กลับไปก่อน เถอะ หนูกลับเองได้ค่ะ”

ธามนิธิสะดุ้งตกใจ และคิดว่านี้คงเป็นความโกรธที่สั่งสมและ อัดอั้นอยู่ในใจมากนาน “เดี๋ยวอาไปรับหนูดีกว่า! ขอโทษด้วย วันนี้ยุ่งจริงๆ หนูส่งพิกัดที่อยู่มาให้หน่อย”

“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ” ปาณียิ้มอย่างประชด และพูดว่า : “ถ้าอา ยุ่งขนาดนั้นก็รีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนกับผู้หญิงคนนั้นเถอะค่ะ ต่อไปอาไม่ต้องมายุ่งกับหนู

พูดจบ เธอก็วางสายเลยทันที

ปาณียืนอยู่ตรงระเบียงทางเดิน และส่องโทรศัพท์ดูตัวเอง เพราะกลัวว่าจะร้องไห้

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันหนึ่งที่ตัวเองจะโมโหอา อารมณ์ชั่ววูบคือปีศาจ เธอเองก็ทราบดี ดังนั้นเลยกลัวว่าความ รู้สึกของตัวเองจะทำร้ายคนที่รักได้เสมอ แต่วันนี้เธอทนไม่ไหว แล้วจริงๆ

ที่จริงเธอไม่เคยแสดงออกมาว่าตัวเองต้องการอะไร เธอมี อารมณ์รู้สึกอะไร ไม่พอใจอะไร และอยากจะอยู่เป็นใคร แต่เพราะเธอกลัวเสียเขาไป ดังนั้นเธอเลยมักจะทำตัวเป็นคนไร้เดียงสา ไม่เคยรับรู้เรื่องงาน ไม่เคยเข้านอก เขาพูดอะไรเชื่อฟังทุกอย่าง

แต่ก็ไม่ได้หมายความเธอจะไม่เสียใจ เท่านั้นเอง

เขาหลอกอย่างกับเธอ

จะเสียใจบ้างหรือเปล่า?

แต่ตอนนี้เธอโมโหใส่เขา เขาคงจะมาสนใจอีกแล้ว ไหม?

ปาณีเพิ่งรู้ว่าตัวเองขลาด ได้ชัดทำผิด แต่เธอยัง กลัวเสียเขาไปอีก

ไม่เพียงกลัวว่าจะเสียเขา

ตายด้วย…

ตอนแรกที่หย่าเขา เพราะกลัวตัวเองสูญเสียเขาหากว่าเป็นแบบข้างเขาด้วย ทำไหมต้องคอยเติมบาดแผลตัวเอง

“ปาณี” เมื่อติรวิทย์เห็นปาณีหายไปนาน ก็เดินออกจากห้อง นั่งยองอยู่ คุณไม่เป็นอะไร ไหมไม่สบายตรง ไหนไหม?

เมื่อยังดีอยู่เลย!
ปาณีไม่อยากให้ใครมาเห็นมุมอ่อนแอของตัวเอง เลยฝืนยืน ขึ้น และพูดว่า “ไม่เป็นอะไรค่ะ”

ติรวิทย์ถามขึ้นว่า : “พลอยล่ะ?”

“” ปาณีหันหน้ามามองตรวิทย์ “เธอไม่ได้อยู่ข้างในหรอก หรอ?”

“เธออกมาพร้อมคุณนะ” ติรวิทย์พูดขึ้น : “ผมนึกว่าพวกคุณ สองคนอยู่ด้วยกันซะอีก”

คําพูดของติรวิทย์ทำให้หัวสมองของปาณีแทบจะระเบิด คิด ไม่ถึงว่าตอนที่ตัวเองไม่อยู่จะทำพลอยหายตัวไปได้?”