ตอนที่ 773

ปาณี : “.….”

นี้เธอคิดไม่ถึงว่าอาจะยังจำเรื่องได้อีก

เธอพูดอย่างเหนื่อยใจว่า : “ตอนนั้นหนูได้ลบแล้ว แต่ก็เพิ่ม เขากลับมาอีก”

เมื่อเห็นใบหน้าของธามนิธิเริ่มเย็นชา ปาณีก็รีบไปนั่งข้างเขา และกอดแขนเขาไว้ “หนูสัญญา ว่าเขาจะไม่พูดจาทำให้อาเสีย หายอีก! เรื่องที่หนูกับเขาคุยกันล้วนเป็นเรื่องงานทั้งนั้น อีกอย่าง เขาก็รู้จักกับคุณทัดธนด้วย ดังนั้นจะลบเลยก็ไม่ได้ ไม่ใช่หรอ?”

ด้วยกลุ่มนี้ ทำให้ปาณีกับติรวิทย์รู้จักกันมากอีกระดับหนึ่ง เพราะเขาคนนี้ถือเป็นคนดี

อย่างน้อย ไม่เหมือนกับคนบางคนที่มีแต่เจตนาไม่ดี เมื่อพบ เธอก็มักจะพูดจาเสียๆหายๆลับหลัง

เพราะตอนนี้โรคขี้อิจฉา คนเป็นเยอะมากด้วย

เมื่อธามนิธิเห็นท่าทางที่ซื่อตรงของปาณีก็ใจอ่อนลง แต่เมื่อ ปาณีเห็นเขายังดื้อดึงก็พูดว่า “เอาเถอะ ถ้าอาไม่อยากให้หนูไป หนูไม่ไปก็ได้”

ถึงแม้เพื่อนจะมีความสำคัญ แต่เพื่อธามนิธิ ปาณีคิดว่า ถ้าไม่ เจอก็ไม่เห็นเป็นอะไร
จู่ๆยามนิธิก็พูดขึ้นว่า : “อามีจะได้รับบ้าง?”

“เอิ่ม…” เธอมองหน้าเขาอย่างแปลกใจ นี้แสดงว่าเขารับปาก แล้วหรอ? “อาอยากได้อะไรล่ะ?”

“หนูลองทายดูสิ”

“…ต้องทายด้วยหรอ?” เพราะแววตาของอาได้เผยทุกอย่าง ให้เห็นแล้ว

ทันใดนั้นริมฝีปากของธามนิธิก็มาประคบบนหน้าของเธอหนึ่ง วินาที ยิ้มและพูดว่า : “หนูรู้ก็ดีแล้ว”

บ้านที่ธามนิธิพักอยู่ที่เมืองสิงห์ เป็นคอนโดมิเนียมที่กว้าง สบายห้องหนึ่ง อยู่ชั้นที่ยี่สิบหก ข้างบนนั้นสามารถมองเห็น ทิวทัศน์ของแม่น้ำด้วย

ไม่มีคนรับใช้ มีเพียงปาณีกับเขาสองคน

ตอนเช้า ปาณีตื่นขึ้นมาก็พบว่าธามนิธิได้ไปทำงานแล้ว

จู่ๆปาณีก็ได้ยินเสียงกริ้ง เลยรีบไปเปิดประตูก็เห็นพลอย เป็น ทัดธนที่ให้คนรับใช้มาส่งเธอ

เธอยื่นไม้ผลไม้เคลือบน้ำตาลป้อนให้กับปาณี “ปาณี อ้า!”

“ขอบใจมาก แต่ไม่ดีกว่า” ปาณีพูดว่า : “คุณเข้ามานั่งข้างใน ก่อน เดี๋ยวฉันไปแปรงฟันแบบหนึ่ง”

เธอมองเวลาแวบหนึ่ง พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว
มิน่าพลอยถึงมาหา

ก็ต้องยอมรับว่า เมื่อคืนปาณีนอนดึกมาก

เธอก็ไม่รู้ว่าธามนิธิไปเอาแรงมาจากไหน

เมื่อปราณีคิดถึงเรื่องนั้น ขาทั้งสองข้างก็รู้สึกอ่อนแรง

ถ้าหากแต่งงาน แล้วไม่ต้องทำเรื่องแบบนั้น คงจะดีมากเลย ใช่ไหม?

อยู่ด้วยกันกับธามนิธิ เธอรู้สึกว่าดีมาก เว้นแต่เขาชอบทรมาน เธอบนเตียงเท่านั้น

ปาณีคิดพลาง แปรงฟันพลาง… จากนั้นเธอก็เดินออกมา หลัง จากที่พลอยหยิบกระเป๋านักเรียนของตัวเองขึ้น เธอก็พูดกับปาณี ว่า : “ปาณี ฉันเอาของกินมาฝากเธอเยอะแยะเลย”

“ขอบคุณมาก” ปาณีนั่งลง และมองดูอยู่กับคนรับใช้ที่มาด้วย

กันกับพลอย “เป็นของที่พวกคุณทั้งสองเตรียมเอามาให้หรอ?”

คนรับใช้พูดว่า : “ใช่แล้วค่ะ คุณพลอยอยากมาหาคุณค่ะ ฉัน ก็เลยพาเธอมาที่นี้ เพราะคุณทัดธนไปทำงานแล้วด้วย”

ปาณีกินคุกกี้ที่พลอยเอามาให้เล็กน้อย และเอาของฝากไป เก็บด้วย จากนั้นพวกเขาก็ออกไปเดินเล่นที่ถนนคนเดินข้างนอก พร้อมกับพลอย

พวกเธอกินหม่าล่าแถวถนน ส่วนตรีวิทย์ก็มาหาพวกเขา เมื่อเห็นปาณี เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “คุณยังคงหนีหม่าล่าไม่ พ้นจริงๆ”

“เพราะอาหารของคนที่นี้จืดเกินไป” ปาณีพูดต่อว่า : “เมื่อคืน ฉันกินข้าวกับพวกเขา ฉันรู้สึกไม่ค่อยอิ่มสักเท่าไหร่”

ใครให้เธอเป็นคนเมืองชยุตล่ะ ที่ชอบกินรสชาติร้อนแรง

ตรีวิทย์นั่งลงและมองเธอ ปาณีจึงถามเขาว่า : “คุณจะกินด้วย ไหม?”

เผ็ดเกินไป ผมไม่กล้าคิด” คนของเมืองสิงห์ไม่ชอบกินเผ็ด