ตอนที่ 765

แต่เหมือนกับว่าปาณีรู้สึกได้ว่านาฐิติพรรู้สึกผิดหวัง

เพราะเธอรอคอยอยากอุ้มหลานมานานมากแล้ว

หลังจากกินข้าวเสร็จ ธามนิธิและปาณีก็กลับห้อง ปาณีถาม เขาว่า : “อาพูดกับแม่เป็นเรื่องจริงหรอ? เรื่องที่ไม่อยากมีลูก…

“จริงสิ”

ปาณีอยู่หลังเขา และมองร่างที่สูงใหญ่ของเขา จากนั้นก็ รวบรวมความกล้าถามว่า : “ที่จริงหนูสามารถมีลูกได้นะค่ะ” ช่วงนี้เธอได้คิดไตร่ตรองดีแล้ว

ธามนิธินั่งลงบนโซฟา และมองปาณี พร้อมยื่นมือดึงเธอไว้ใน อ้อมอก “หนูยังอายุน้อย ไม่รีบร้อน

เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ควรเห็นแก่ตัว

ถึงแม้เขาหวังอยากมีลูกสักคนกับเธอมาตั้งนานแล้วก็ตาม แต่เธอยังอายุน้อยอยู่

“อา” ปาณีพูดต่อว่า : “พวกเรามีลูกกันเถอะนะ? ช่วงนี้หนูคิด ตลอดว่า ถ้าหากพวกเรามีลูก เขาจะเป็นยังไงบ้าง? จะเป็นผู้ชาย หรือเป็นผู้หญิง แล้วจะน่ารักขนาดไหน”

“หนูอยากมีลูกจริงๆหรอ?” ธามนิธิมองเธอด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ

เมื่อก่อนเพื่อไม่ให้มีลูก เธอยอมกินยาคุม แต่ตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าเธอเริ่มรู้สึกอยากมีลูกแล้ว ปาณีตอบว่า : “ใช่ค่ะ”

มีลูกถือเป็นเรื่องที่มีทั้งสุขและทุกข์ หากเธอตั้งท้องสิบเดือน ก็

คงจะได้รับความลำบากมาก แต่ปาณีก็ยอมที่จะรับความทุกข์ ทั้งหมด

แววตาของเธอดูจริงจังมาก เมื่อธามนิธิฟังเธอจบ ในใจของ

เขาก็ตกใจ อก

นี้หมายความว่า ปาณีของเขาจะยอมมีลูกจริงๆ ใช่ไหม? เขาปล่อยเธอลงนั่งบนโซฟา และก้มหน้าลง พร้อมจูบเธอ อย่างเมามัน

ตอนเห็นเธอตอนกลางวัน เขายังพอหักห้ามใจไว้ได้อยู่ แต่ ตอนนี้เป็นกลางคืนแล้ว ความรู้ที่อยากกับเธอ สุดท้ายก็ห้ามใจ ไว้ไม่อยู่

เสื้อเชิ้ตที่ปาณีสวมถูกเขาดึงจนกระดุมหลุดไปสองเม็ด และ เขาก็ลูบไล้ร่างกายทุกซอกทุกมุม

ถึงแม้อากาศภายในห้องจะหนาวมาก แต่ทั้งสองคนก็มีเหงื่อ ไหล พวกเขาจูบกันตั้งแต่บนโซฟาจนมาถึงบนเตียง

เสื้อถูกเขาขว้างไปอีกด้าน และเขาก็โถมตัวทับเธอไว้
ตอนเช้า ธามนิธิออกจากห้องน้ำ ก็เห็นปาณีสวมชุดนอนที่ กำลังหากระดุมพร้อมถือเสื้อเชิ้ตอยู่

หาแล้วหาเล่าแต่ก็ไม่เจอ

เธอเผยสีหน้าขุ่นเคืองมองที่ธามนิธิ “เป็นเพราะอาที่ทำกระดุม หลุด ต้องชดใช้ให้หนูเลย!”

เพราะนี้เป็นเสื้อที่เธอโปรดปราณที่สุด

ธามนิธิเพิ่งรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไป มันเกินไป เลยปลอบใจ เธอว่า : “ได้ๆ รออีกสักพัก เดี๋ยวอาพาหนูไปซื้อตัวใหม่”

นี้เป็นครั้งแรกที่ธามนิธิไปเดินห้างเป็นเพื่อนปาณี

ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบเดินห้าง เพราะรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่า เบื่อน่ารำคาญ ยิ่งไปกว่านั้นคือธามนิธิเป็นผู้ชายหัวโบราณด้วย

แต่ในเวลานี้ เขาแทบจะทำได้ทุกอย่างเลย

เพราะตอนที่เขาจากไปหนึ่งเดือนกว่า เลยไม่มีโอกาสได้อยู่ เป็นเพื่อนเธอ แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว เลยอยากใช้เวลาช่วงนี้อยู่ เป็นเพื่อนเธอให้นานที่สุด

ปกติปราณีเองก็เป็นคนเดินห้างไม่ค่อยบ่อยเหมือนกัน เพราะ ปกติเธอมักจะซื้อของในเว็บเถ้าเป้า

ทั้งสองคนเดินห้างกัน จู่ๆปาณีก็หยุดตรงหน้าประตูร้านหนึ่ง

รองเท้าส้นสูงที่วางไว้ในตู้กระจกสวยมาก ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ชอบรองเท้าที่มีประกายแวววับ เหมือนกับรองเท้าแก้วของซินเดอเรลล่า

เธอชี้นิ้วไปตรงรองเท้าที่อยู่ข้างบน และพูดกับธามนิธิว่า : “อา ค่ะ คู่นี้สวยไหมค่ะ?”

ธามนิธิอยู่ข้างๆเธอ “ก็สวยดีนะ อยากซื้อหรอ?”

ปาณีเดินมาได้สักพักใหญ่แล้ว แต่ก็ยังไม่มีของที่รู้สึกอยากได้ เลย

ตอนแรกวางแผนว่าจะออกมาซื้อเสื้อให้เธอ ผลปรากฏว่าได้ ซื้ออย่างอื่นแทนแล้ว

ปาณีพูดว่า : “สวยงามมากเลย แต่คงแพงน่าดูเลย”