ตอนที่ 761

“เปล่าสักหน่อย” ปาณี โต้เถียง เธอรู้สึกเหมือนเขากำลังหลอกด่า อยู่ “หนูยังผอมอยู่นะ” ธามนิธิยิ้มแย้ม และจับมือเธอ เดินออกไป “หนูมาตั้งแต่ตอน

ไหนแล้ว”

“ตอนคุณใกล้จะมาถึง

“อาบอกว่า ตอนบ่ายสองกว่าไม่ใช่หรอ? ทำไหมหนูมาเช้า ขนาดนั้นล่ะ?” เพราะต่อให้เขาลงจากเครื่อง ก็ต้องเสียเวลาสัก หน่อยถึงจะออกนอกประตูได้

เธอไม่เห็นต้องมาเร็วขนาดนี้เลย

ปาณีใช้สายตาเขินอายมองบนใบหน้าด้านข้างของเขา “หนู อยากมาเจออา หลังจากคุยกับอาทางโทรศัพท์เมื่อคืน หนูก็นอน ไม่หลับทั้งคืนเลย”

ธามนิธิมองเด็กน้อยที่น่ารักของบ้าน และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียง

เจ้าเล่ห์ว่า “คิดถึงอาขนาดนั้นเลยหรอ?”

ปาณีไม่ตอบ สักพักก็ตอบว่า : “คิดถึงแล้วจะทำไหม? อาไม่ อยู่ หนูคิดถึงอาทั้งวันเลย

โรงเรียนปิดเทอมตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว ตอนแรกปาวางแผน จะไปหาเขา แต่พอธามริ บอกว่าจะกลับมา ปาณีก็เอาแต่เฝ้ารออยู่ที่บ้าน

เธอรอนานขนาดนี้ก็นับว่าไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย

คนขับรถรออยู่หน้าประตู หลังจากทั้งสองคนขึ้นรถ ปาณี ถามว่า : “ไวยาตย์ไม่ได้กลับมาพร้อมอาหรอ?”

“เขาไปรับสัมภาระอยู่นะ”

“ถ้างั้นเรารอเขาสักพักเถอะก่อนนะ” ปาณีนั่งอยู่ข้างๆเขา

มือของธามนิธิยื่นออกมากุมมือเธอไว้

เมื่อปาณีเห็นแบบนี้ เธอก็โถมตัวลงพิงบนบ่าของเขา “หนูรอ อานานมากจนขาชาหมดแล้ว”

“ลําบากแล้ว”

ปาณีจ้องมองเขา “หนูคิดว่า หนูต้องโดนจูบ เพื่อเป็นการไถ่

โทษ”

ธามนิธิมองภรรยาที่ไร้เดียงสาของตัวเองที่กำลังฉวยโอกาส เรียกร้องข้อเสนอในเวลานี้

เขาแสดงท่าทีจริงจังและพูดว่า : “นั่งดีๆสิ”

“” ปาณีมองธามนิธิ และยิ้มแย้ม “อาไม่ได้กลับมานานมาก แล้ว ดูเหมือนว่าอาเริ่มจะรู้จักเอายแล้วหรอ? เมื่อกี้ยังกอดหนูต่อ หน้าคนมากมายข้างในได้เลย! ทำไมตอนนี้ถึงไม่กล้าแล้วล่ะ?”
เธอพูดอย่างกล้าหาญ เพื่อประชดเขา เมื่อปาณีพูดจบ ธามนิธิก็พุ่งตัวเข้ามา

มือของเขาปิดตาของเธอไว้ ทำให้ปาณีมองไม่เห็นอะไรเลย แต่เธอสามารถรับรู้ถึงริมฝีปากอุ่นๆของเขาที่กระทบบนริมฝีปาก ของตัวเอง ริมฝีปากของเขาเนียนนุ่มเหมือนขนนก ทำให้หัวใจ ของเธอเต้นแรง

คนขับรถที่อยู่ข้างหน้าคิดไม่ถึงว่าจะเห็นภาพแบบนี้ เขา พยายามมองไปด้านอื่นอย่างเงียบๆอย่างไม่กล้าหันมามอง

ไวยาตย์เดินถือสัมภาระออกมา เมื่อเห็นรถยนต์จอดอยู่ตรง นั้น เขาก็เดินไปเก็บสัมภาระไว้หลังรถ พอเขาขึ้นรถ รถ…

เมื่อปาณีได้ยินเสียงประตูเปิด ก็รีบผลักฐามนิธิออกไป

เมื่อไวยาตย์เห็นทั้งสองคนที่กำลังนั่งอยู่ด้านหลังก็พูดว่า : “ปาณี ไม่เจอกันนานเลยนะ”

“ไวยาตย์” ปาณีไม่เจอไวยาตย์มานานมาก เลยทักทายตอบ

ไวยาตย์บอกคนขับรถว่า : “ออกรถเถอะ พวกคุณรอนานมาก เลย ใช่ไหม”

“เปล่าหรอกค่ะ” ปาณีพูด : “เพิ่งรอได้สักพักเอง”

พอธามนิธิออกมาก็มัวแต่ยุ่งกับปาณี ดังนั้นไวยาตย์เลยเป็น คนหยิบสัมภาระเองทั้งหมด

ไวยาตย์มองนอกกระจกหน้าต่าง “ช่วงนี้เมืองชยุดร้อนมากเลย!”

ปาณีพยักหน้า “ใชค่ะ!”

ที่จริงก็เป็นฤดูร้อนแล้ว เมืองชยุตนับว่าเป็นเมืองร้อน ดังนั้น ถ้าออกไปเที่ยวเล่นช่วงนี้ นับว่าเป็นช่วงเวลาเหมาะสมที่สุด

ปาณีพูดกับธามนิธิว่า : “ที่จริงพ่อกับแม่วางแผนอยากไป เที่ยวพักผ่อนฤดูร้อน แต่ไม่วางใจทิ้งหนูอยู่คนเดียว สุดท้ายพวก เขาก็ไม่ได้ไป

ปาณีรู้สึกผิดเล็กน้อย ที่จริงเธอแทบจะไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่ พ่อกับแม่ไม่วางใจเธออยู่คนเดียว

ธามนิธิพูดว่า : “ก็เพราะพวกท่านเป็นห่วงหนูไง”

อีกอย่างปาณีในตอนนี้ถือเป็นลูกสะใภ้ที่รักของบ้านวิสิทธิเวช แล้วด้วย