ตอนที่ 743

ตอนนี้เธอปฏิบัติต่อเมธชนันกับปิยพนธ์แทบจะเป็นสองมาตารา ฐานเลย

เมธชนันเอามือข้างหนึ่งยัดลงในกระเป๋ากางเกง “เป็นยังไงบ้าง?”

มือของนลินยกผ้าห่มวางไว้ที่มุม และพูดว่า : “ก็ดีขึ้น”

เมธชนันนั่งลง และมองนลิน “ป้าให้ผมมาเยี่ยมคุณ”

“ฝากคุณบอกเธอด้วยว่าฉันไม่เป็นอะไรแล้ว” นลินก้มหน้าลง “ขอบคุณนะที่มาเยี่ยม”

“ไม่เป็นไร” น้ำเสียงของเมธชนันเย็นชามาก

นลินพูดว่า : “พ่อรับปากกับฉันว่าจะยอมให้ฉันหย่าแล้ว”

เมธนันพยักหน้าอย่างไม่รู้สึกเกินคาด “อืม”

“เมธชนัน” นลินมองดูเขาอย่างเฝ้ารอ “พวกเรา…ยังสามารถ อยู่ด้วยกันไหม?”

เหตุผลที่เธออยากหย่า เพราะอยากกลับไปอยู่กับเขา การที่เข้ามาเยี่ยมเธอ ก็น่าจะแสดงให้รู้ว่าชอบเธออยู่ เมธชนันหัวเราะเหมือนกับประชดประชันว่าเธอเป็นคนโง่เขลา

“แล้วคุณคิดยังไงล่ะ?”
เขาคิดไม่ถึงว่านหินจะยังมีความคิดที่อยู่อีก

นลินก้มหน้าลง และมองดูเล็บเส้นขาวของตัวเองอยู่ “ฉันรู้ว่า พ่อแม่ของคุณอาจจะไม่ยอมรับ แต่ที่จริงฉันไม่สนใจหรอก ขอแค่ ฉันได้อยู่กับคุณ ต่อให้ฉันไม่ได้แต่งงานด้วยก็ไม่เป็นไร”

เพราะเธอรักเขามาก เลยอยากอยู่กับเขา

ตอนนี้เธอทราบดีแล้วว่า ไม่มีชื่อเสียงก็ไม่เป็นไร สามารถอยู่ เคียงข้างกับคนที่รัก ถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า

เมธชนันฉีกปากยิ้ม “ที่จริงที่ผมมาวันนี้ เพราะอยากจะมา

เกลี้ยกล่อมคุณไม่ให้หย่ากับปิยพันธ์ต่างหาก”

คำพูดของเมธซนั้นทำให้นลินมึนงง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาเกลี้ย

กล่อมเธอ

ดวงตาของเธอแทบจะระเบิดน้ำตาออกมา “คุณรังเกียจฉัน

แล้วหรอ?”

“ผมไม่สนใจผู้หญิงที่เคยผ่านคนอื่นมาก่อน” ในดวงตาของ เมธชนันเผยแววตารังเกียจ

นลินพูดอย่างน้อยใจว่า : “ฉันไม่ได้ยินยอม อีกอย่างครั้งแรก ของฉันก็มอบให้คุณแล้ว”

เมธชนันขมวดคิ้ว และไม่อยากมองท่าทางออดอ้อนของเธอที่ เหมือนแมวน้อย “ผมไปล่ะนะ”

“เมธชนัน” เมื่อเห็นเขาจะจากไป นลินก็เรียกเขา และพูดอย่างระทมทุกข์ใจว่า : “ถ้าหากไม่มีคุณแล้ว แล้ว ฉันมีชีวิตอยู่จะมี ความหมายอะไรอีก? สู้ตายไปเลยจะดีกว่า”

เมธัชนนหันหน้ามองเธอแวบหนึ่งด้วยแววตาไม่สงสาร และ มองไม่เห็นแววตาความรู้สึกอื่นอีกด้วย “ถ้าหากคุณอยากตายก็ ตายไปเลย! ผมจะไปงานศพคุณ”

เอาความตายมาข่มขู่เขาหรอ?

บ้าไปแล้ว!

เมธซนั้นเดินออกไปอย่างไม่ลังเล

นลินทำได้เพียงมองดูร่างเงาของเขาจากไป เธอรู้สึกเพียงได้ รับผลกระทบทางจิตใจอย่างรุนแรง

ถ้าหากรู้ว่าเขาจะมาเพื่อเติมฉัน ไม่มายังจะดีกว่า!

เมื่อทัดพรเห็นเมธชนันเดินออกมาจากประตู ก็เรียกเขาทันที

“คุณชายเมธชนัน

เมธชนันนิ่งเงียบ จากนั้นก็มองทัดพรด้วยหางตาเพื่อทำให้ทัด

พรไม่สบายใจ

ทัดพรประจบเขาว่า : “ทำไหมรีบกลับไปล่ะค่ะ? สามารถอยู่ คุยเป็นเพื่อนนลินต่อได้นะ”

“ผมยังมีธุระ” พูดจบ เมธชนันก็จากไปเลย

เมธชนันรู้สึกว่าตัวเองแปลกไป เมื่อก่อนตอนในดินหมั้น เขา ยังรู้สึกสงสารเธออยู่ และทำร้ายเธอไม่ลงด้วย
แต่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกว่าเขาไม่มีเยื้อใยอะไรต่อเธอแล้ว อาจจะเป็นเพราะตัวเองกับปาณีรู้จักกันมากขึ้น ตอนนี้เขาเลย มองว่าปาณี กว่านลินมาก

ปาณียังคงอยู่หน้าประตูรดน้ำต้นไม้ดอกไม้อยู่ ทันใดนั้นเธอก็ เห็นเมธชนันกลับมา เธอเลยพูดด้วยความแปลกใจว่า “ทําไหม กลับเร็วขนาดนี้?”

เมธชนันเดินมาหาเธอ และยืนข้างหลังเธอ พร้อมมองหน่อไม้ ที่เพิ่งงอกในกระถางของเธอ “คุณกำลังทำอะไรอยู่หรอ?”