ตอนที่ 689

ปาณีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ โทรหากัดธน

ตั้งแต่ทัดธนพาพลอยไปก็ยังไม่กลับมา

ปาณีโทรหาทุกวันเพื่อสอบถามความเป็นไปของพลอย

ใช้เวลารอสายครู่หนึ่งกว่าจะถูกรับสาย

ปาณีสอบถาม “คุณทัดธน พลอยเป็นยังไงบ้างคะ

ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างทัดธนกับครอบครัวของชลธี งาน หมั้นคืนนี้เขาควรจะไป

แต่เขาไม่ได้ไป

ทัดธนพูดอย่างจริงจัง “พลอยเป็นไข้นิดหน่อย ผมอยู่เป็น

เพื่อนเธอ”

“เป็นไข้เหรอคะ” ปาณีเพิ่มเสียงขึ้นมา

สายตาของเมธชนันหันไปหาเธอ

ปาณีถามบางอย่างอีกเล็กน้อย จากนั้นก็วางสายไป

เมธชนันรีบถามเธออย่างว่องไว “พลอยเป็นไข้เหรอ” ตั้งแต่ป่วย พลอยไม่เคยอยู่ห่างจากครอบครัว นี่เป็นครั้งแรก เมธชนันเป็นห่วงเธอ ไม่ต่างจากการเป็นห่วงเด็กเล็ก
ปาณีพยักหน้า “คุณทัดธนบอกว่าเธอเป็นไขนิดหน่อย แต่มี หมอมาดูเธอแล้ว พรุ่งนี้เช้าฉันจะไปดูเธอ”

พลอยเป็นเด็กดี ปาณีไม่ได้ติดต่อกับเธอมานานแต่ก็ยังปฏิบัติ ต่อเธอเหมือนกับเป็นน้องสาว

แม้ว่าพลอยจะแก่กว่าเธอ แต่ดูเหมือนเป็นน้องสาวมากกว่า พลอยนอนอยู่บนเตียง มีเข็มที่ด้านหลังของมือที่กำลังมี ของเหลวไหลเข้าไป

ทัดธนถือผ้าขนหนู กำลังเช็ดใบหน้าให้กับเธอ

ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มองดูชายร่างใหญ่อย่างทัดธนคอยดูแล ผู้หญิงอย่างทนุถนอม ก็แปลกใจเล็กน้อย

ในความประทับใจของเขาอย่างไรทัดธนก็เป็นแค่คนที่บ้างาน

ใบหน้าของพลอยแดงจากความร้อน มองที่ทัดธน “พี่ทัด

ธน ฉันอยากกินของหวาน

ของหวาน?

ในเวลานี้ที่บ้านจะมีของหวานที่ไหนกัน

ทัดธนส่งผู้ช่วยข้าง ๆ “ไปซื้อมา

ผู้ช่วยนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้าหมึกหงักแล้วรีบวิ่งออกไป

ในเวลานี้มาให้เขาซื้อของหวาน เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะไปซื้อตรงไหน

ทัดธนอาศัยอยู่ในย่านชนชั้นสูง ใกล้เคียงไม่มีร้านค้า

และต้องหาร้านที่ขายของหวาน มันไม่ง่ายเลย

ผู้ช่วยไปครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะกลับ ซื้ออมยิ้มมาสองอัน ทัตธน รับมาแกะเปลือกอมยิ้มให้ และส่งมันให้เธอ “ของหวานของคุณ

พลอยรับมา ส่งอมยิ้มเข้าไปในปาก และพบว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ เธอต้องการ

“ฉันไม่ได้อยากกินของหวานแบบนี้”

ทัดธนพูด “แล้วคุณอยากกินของหวานแบบไหน”

“หวานๆ กลมๆ”

ทัดธนนึกไม่ออก

ผู้ช่วยที่ได้ยินก็มึนงง

อมยิ้มที่ซื้อมาให้เธอมันก็กลมและก็หวาน

ในตอนนั้นเอง คนรับใช้ก็เข้ามา “คุณทัตธนคะ คุณปาณีมา

ปาณีไม่รู้ว่าทัดธนอาศัยอยู่ที่ไหน จึงยังไม่เคยมาที่บ้านเขา แต่…ธามนิธิรู้

ดังนั้นพวกเขาจึงมาด้วยกัน
ไม่นาน ทัตธนก็เห็นปาณีเดินเข้ามา เอาขนมสองเม็ดออกมา จากกระเป๋า และส่งมันให้กับพลอย

พลอยรับมาแล้วมีความสุขมาก “ดาวดาว”

เธอจําชื่อของปาณีได้ นอกจากนี้ปาณียังเอาขนมที่เธอชอบมา

ให้ด้วย

ปาณีมองรอยยิ้มของเธอก็ยิ้มกว้าง ป่วยแบบนี้ยังหัวเราะได้

อีก

ของหวานที่ปาณีให้ แม้ว่าจะห่อด้วยกระดาษเหมือนกัน แต่ ข้างในมีถั่ว แน่นอนว่ามันต่างจากอมยิ้มที่พวกเขาซื้อมา

ทัดธนมองท่าทางของพลอยที่มีความสุข แล้วหันไปถามปาณี “คุณรู้ได้ยังไงว่าเธออยากทานแบบนี้

“เมธชนันบอกค่ะ” ปาณีอธิบาย “เมธชนันบอกว่า พลอยชอบ

ทานมันในเวลาที่ป่วย พวกเราจึงเอามาให้เธอ โดยเฉพาะ

แน่นอนว่าก็เพราะเป็นห่วง จึงแวะมาดู

ทัดธนมองไปที่ปาณี “คุณมาคนเดียวเหรอ”

“คุณอากับเมธชนันอยู่ข้างล่างค่ะ

เมื่อได้ยินดังนั้น ทัดธนจึงยืนขึ้นและออกจากประตูไป

ปาณีจึงอยู่คุยกับพลอย

ทัดธนลงไปข้างล่างและทักทายทั้งสองคน
กับธามนิธินั้นคุ้นเคยกันดีก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร

สำหรับเมธซนัน เขาเป็นถึงคุณชายใหญ่ เกี่ยวกับตัวตนนี้ ทัด ธนจึงไม่ได้กังวลมากนัก

เพียงแค่ สิ่งที่ทำให้เขากังวลคือตัวตนของเมธชนันนั้นเป็นพี่ ขายของพลอย

ซึ่งในอนาคตต้องเป็นภรรยา

เมธชนันนั่งอยู่บนโซฟา เห็นได้ชัดว่าเด็กกว่าทัดธนไม่กี่ปี แต่ กลับมีกลิ่นอายของความเป็นผู้ใหญ่

เขาจ้องมองทัดธนอย่างใจเย็น “ผมตั้งใจจะกลับแล้ว วันนี้จึง มารับพลอย”

เขามาแล้วถ้าไม่รับพลอยกลับแล้วทิ้งพลอยไว้ที่นี่ มันก็ไม่

เหมาะสม

ทัดธนพูด “อีกสองวันผมจะไปส่งพลอยกลับ และพูดคุยเรื่อง แต่งงานกับเธอ”

เมธชนันมองไปที่ทัดธน มีความแปลกใจเล็กน้อย “คุณอยาก ใช้เวลาอีกสองวันกับพลอยผมก็ไม่ได้อยากขวาง คุณกับเธออยู่ ด้วยกันแล้ว คงจะรู้ว่าเธอมีปัญหาแค่ไหน”

มันเป็นปัญหามากกว่าการเลี้ยงดูผู้หญิงคนหนึ่ง

ทัดธนพูด “ผมไม่คิดว่าเธอมีปัญหา

ถึงแม้ว่าเธอจะต้องถูกดูแลตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นจะเดินหายไป แต่ทัตธนไม่ได้รู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้

เมธชนันประหลาดใจ ทุกคนในครอบครัวคิดว่าพลอยมีปัญหา ไม่คิดว่าเขากลับไม่คิดเช่นนั้น……

เขายกมุมปาก “คุณไม่ได้ต้องการจะแต่งงานกับพลอยจริง หรอกใช่ไหม”

ครั้งล่าสุดที่ทัดธนพูด พวกเขาแค่เล่นมุกตลกกันเท่านั้น แต่หลังจากนั้น ตอนที่ทัดธนปรากฏตัว ประกาศเรื่องการ แต่งงาน ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าเขากำลังจะแต่งงาน

ทัตธนพูด “แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง

เมธชนันรู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย “คนในตระกูลแสงศรีเรือง ไหม คุณได้ปรึกษาเรื่องนี้หรือยัง

ทัดธนนิ่งไป ตั้งแต่วันที่เขาพูดในโทรทัศน์ว่าเขากำลังจะ แต่งงาน นพรุจก็โทรหาเขา ถามว่าเขาจะแต่งงานจริงหรือไม่

ทัดธนก็ตอบไปตามตรง

นพรุจเป็นคนแรกที่คัดค้าน

ถึงแม้ว่านพรุจจะเป็นคนที่มีเหตุมีผลก็ตาม

คนอื่นไม่รู้ แต่นพรุจรู้ คนที่เป็นฝ่ายเลิกคือพลอย และตระกูล ศรีเดชนิษก็ดูถูกทัดธน

ทัดธนเป็นลูกนอกสมรส มันเป็นเรื่องปกติที่จะถูกมองข้าม ตระกูลศรีเดชนิษมีต้นทุนที่จะดูถูกทัดธน
แต่ว่า….

ตั้งแต่เลิกกันไป พลอยก็ป่วยอีกครั้ง แล้วทำไมทัตธนถึงต้อง รับผิดชอบเธอ ในเวลานี้

ในโลกนี้ไม่มีผู้หญิงอีกแล้วเหรอ! ถึงแม้ว่าจะเป็นคนในตระกูลศรีเดชนิษ ความจริงนี้ก็แน่นอน

ว่าพูดออกไปไม่ได้

เมธชนันมองทัดธนเพื่อดูปฏิกิริยาแล้วก็ยิ้ม “คุณทัดธนไม่ต้อง ฝืนตัวเอง พวกเราตระกูลศรีเดชนิษไม่ได้เป็นคนไร้เหตุผล พวก เราไม่มีใครคาดหวังให้คุณรับผิดชอบพลอย”

“ไม่ใช่เพราะความรับผิดชอบ แต่เพราะผมชอบเธอ” ทัดธน พูดอย่างจริงจัง

ชอบ….

เมื่อคำนั้นออกมาจากชายวัยสามสิบเช่นเขา ดูเหมือนจะได้ สาระทีเดียว

เมธชนันช็อกไปแล้ว แต่ว่าทัดธนกลับจริงจัง ปาณีที่อยู่ข้างบนกล่อมให้พลอยหลับไปแล้วก่อนที่จะเดินลง

ผู้ชายทั้งหลายที่กำลังคุยกันก็ไม่พูดกันมากอีก

ปาณีมองธามนิธิ “พวกเรากลับกันเลยไหมคะ” มีทัดธนอยู่ พลอยจะไม่เป็นไร แต่กลับเป็นเธอ เธอรู้สึกว่าถ้าตัวเองไม่กลับไปนอนพรุ่งนี้คงต้องสายอีกครั้ง

ธามนิธิพูด “งั้นพวกเรากลับกันเถอะ”

เขาเหลือบมองไปทางเมธซนั้นแล้วพูดว่า “ชนัน คืนนี้นายก็อยู่ ดูแลพลอยที่นี่เถอะ ถึงแม้ว่าต้องพาเธอกลับ ก็ต้องรอจนกว่าเธอ จะดีขึ้น”

ตอนนี้พลอยป่วยอยู่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะพาเธอกลับ

ใครจะรู้ว่าเมธซนันดูเหมือนจะประหลาดใจคำพูดในประโยค นั้นของทัดธน และก็ไม่ยืนกรานที่จะพาพลอยไป เหมือนกับว่าเขา เห็นด้วยกับทัดธน “งั้นก็รอจนกว่าเธอจะดีขึ้น แล้วค่อยพาเธอ กลับไปก็แล้วกัน”

กลับมาถึงสวนจตุจักรในตอนที่ดึกมากแล้ว ธามนิธิที่ยังไม่ หลับ ก็ได้เห็นปากอดแขนของเขาอยู่และนอนหลับไปแล้ว

มองไปที่ภรรยาของตัวเอง เขาเอื้อมแขนไปโอบรอบตัวเธอ กดจูบลงบนหน้าผากของเธอแล้วหลับไป

เย็นวันต่อมาเมธัชนันก็บินกลับ เรื่องของเขากับนลิน มีสุวรรณ์ เหมือนกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ