ตอนที่ 658

ไวยาตย์เป็นพวกคิดอะไรก็พูดอย่างนั้น แต่ไม่ได้ตั้งใจหาเรื่อง ปาณีแต่อย่างใด

ปาเอ่ย “ฉันรู้ค่ะ ที่เขาพูดก็ไม่ผิด แม่ของฉันทำไม่ดีกับคุณ เลย ไม่สมควรให้คุณไปที่โรงพยาบาล

“พูดจาโง่งมอะไร?”ธามนิธิยมขึ้นและดึงเธอเข้ามากอดไว้ใน อ้อมอก ก่อนจะจบลงบนหน้าผากของเธอ “ครอบครัวของเธอก็ คือครอบครัวของฉัน ฉันจะทิ้งเธอไว้คนเดียวที่โรงพยาบาลได้ อย่างไร?”

ต่อให้เธอแย่กว่านี้ ก็ถือว่าเป็นแม่ของเธออยู่ดี เป็นเพราะฝน สิริ บนโลกใบนี้เขาถึงได้พบเจอกับปาณี

ปาณีได้ฟังคำพูดของเขาจึงยิ้มออกมา “รับทราบค่ะ คุณสามี

คำว่าสามีคำนี้ เรียกเสียจนธามนิธิรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างยิ่ง

มุมปากของเขายกยิ่งขึ้น “เห็นทีที่ฉันอยู่เป็นเพื่อทั้งคืนนั้นคุ้ม คําเป็นอย่างยิ่ง”

ปกติเธอเอาแต่เรียกเขาว่าคุณอา ตอนนี้กลับเรียกเขาว่าสามี ด้วยตนเองก่อนแล้ว

ปา ฟังเขาพูดจบก็นอนลงในอ้อมอกเขาด้วยความสบายใจ “นอนเถอะค่ะ ง่วงจะแย่แล้ว
ปาณีหลับลงก่อนจะลากยาวไปจนกระทั่งยามบ่าย โชคดีที่วัน นี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ จึงไม่ได้ต้องทำอะไร

ตอนที่เธอตื่นขึ้นมา เธอเห็นถามนิธินั้นนั่งอยู่ที่โซฟาและกำลัง คุยโทรศัพท์อยู่ คล้ายกำลังสั่งงานอะไรอยู่ “ใช่ กลับไปดูเถอะ แล้วค่อยกลับมารายงานฉัน

เธอไม่กล้าเสียงดังรบกวนเขา ทำเพียงแค่เดินเข้าไปด้านหลัง เขาเสียงเบา ก่อนจะเกยหน้าลงที่ไหล่เขา แต่กอดเขาไว้อย่าง สนิทสนม

ธามนิธิยกมือขึ้นและจับกุมนิ้วเรียวของเธอเอาไว้ เขาคุย

โทรศัพท์เสร็จก็ดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด “ตื่นแล้วหรือ?” หน้าผากของปาณีชนอยู่กับเขา น้ำเสียงตอนเพิ่งตื่นฟังดูแบบ

เล็กน้อย “อืม คุยกับใครคะ?”

“คุยเรื่องงาน เขาจ้องมองเธอ “อยากทานอะไรไหม?”

ปากพบว่าตอนเองอยู่ข้างๆกายธามนิธิก็คล้ายเปลี่ยนเป็นเจ้า หมูตัวน้อยไปแล้ว ทั้งวันเอาแต่กินนอนเล่น

เธออยากกินอะไร เขาก็ล้วนแล้วแต่จัดเตรียมให้เธอ

ปาณีมองเขาและพูดอย่างเรื่องเปื่อย “กินคุณ”

………….นิธินิ่งงันไป และจ้องมองเธอ “เธอแน่ใจ?” ดวงตาของเขา เต็มไปด้วยประกายแห่งการรอคอย ปา กรอกตารอบหนึ่ง “แค่ล้อเล่นเท่านั้นค่ะ เพียง…ทำไมฉันคนพบว่าคุณยิ่งอยู่หน้าคุณยิ่งหนาขึ้นเรื่อยๆหล่ะคะ? เมื่อก่อน เวลาฉันล้อเล่นกับคุณแบบนี้ คุณก็มักจะเขินอายเสมอ

ตอนที่ปาณีเพิ่งจะรู้จักเขา เขาช่างดูแสนบริสุทธิ์ ช่างน่าสนใจ เป็นอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้คนบางคนแถวนี้ กลับแปรเปลี่ยนเป็นคนที่เจนจัด

อย่างยิ่ง

เผชิญหน้ากับความสงสัยของเธอ ธามนิธิเอ่ยตอบอย่าง เคร่งขรึม “อาจเป็นเพราะถูกคนทำให้เสียคนเข้าให้แล้ว

“ไม่นะคะ ฉันออกจะแสนบริสุทธิ์ เข้าใจไหมคะ?”ปาณีไม่ ยอมรับ

ธามนิธิเอ่ย “ฉันเชื่อคําพูดไร้สาระของเธอ”

วันอังคาร ปาณีเพิ่งจะกลับมาจากมหาลัย และโทรศัพท์ให้กับ นภันต์เพื่อสอบถามอาการของฝนสิริ หลังจากยืนยันว่าเธอไม่ เป็นอะไรแล้วจึงเอ่ยกับนกันต์ว่า “ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ฉันไม่เข้าไป แล้วนะ มีธุระนิดหน่อย สองวันมานี้เหนื่อยอยู่ไม่น้อย อยากจะพัก ผ่อนสักครู่”

สองวันที่ผ่านมาเธอไม่ได้วิ่งไปมาที่โรงพยาบาล เนื่องจากรา มนิธินั้นก็พลอยลำบากไปด้วยกันกับเธอ จึงอยากเข้าคุณอาก ผ่อนอยู่ที่บ้าน

“รู้แล้ว”นภันต์เอ่ย “มีฉันกับพ่อ เธอวางใจเถอะ
ปาณีกับนกันต์คุยโทรศัพท์เสร็จ คุณอากโทรศัพท์เข้ามา

ปาณีรับโทรศัพท์ “คุณอา

“ปาณี” ในสาย น้ำเสียงของคุณอาฟังดูตื้นตัน “หนูช่วยฉัน ขอบคุณสามนิธิด้วยนะ

“ขอบคุณเขาทำไมกันคะ?”ปาณีรู้สึกสับสนงุนงง

“เขาให้คนมาช่วยเรื่องานของญาติผู้พี่ของหนู แถมยังให้คน ไปติดต่อคุณหมอ ให้มาช่วยดูอาการของอาเซียหนูด้วย

เสียงที่ส่งมาตามสาย ปาณีรู้สึกได้ว่าตนเองรับรู้ได้ถึงความตื่น เต้นของคุณอาราวกับว่ากำลังตื้นตันจนอยากจะร้องไห้ออกมา อย่างใดอย่างนั้น