ตอนที่ 609

ที่ชั้นล่าง นลินนั่งอยู่โซฟา นิ้วมือเรียวยาวของเธอประคองกัน แก้วถือเอาไว้ เธอได้ยินที่พวกคนใช้พากันกระซิบกระซาบ ” ได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นที่คุณสามนิธิพามาด้วยน่ะ ถูกท่านจอมพล ไล่ตะเพิดออกมา ”

“เป็นไปได้ยังไง ? ”

” ท่านจอมพลออกจะรักใคร่เมตตาคุณยามนิธิ แล้วตอนนี้เขา ก็พาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาด้วย คิดว่าท่านจอมพลจะยอมเห็นดี เห็นงามด้วยอย่างนั้น ?

นลินที่กำลังจิบน้ำชาอยู่ พอได้ยินที่พวกเขาคุยกัน มุมปาก ของเธอก็ยกยิ้มอย่างสะใจ

ว่ายังไงนะ ? ท่านจอมพลไม่ชอบปาอย่างนั้นเหรอ เหมือนที่ คิดไว้ไม่มีผิด !

ท่านจอมพลรักใคร่ชื่นชมในตัวธามนิธิขนาดนี้ อีกทั้งยังตั้ง ความหวังในตัวเขาเอาไว้สูง จะเป็นไปได้อย่างไรที่ผู้หญิงธรรม ดาๆอย่างปาณี จะได้รับการยอมรับจากท่านจอมพล

ท่านจอมพลนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาพูดกับธามนิธิ : ” นั่งลงสิ ” ธามนิธิคาดไม่ถึงว่า เพียงแค่ได้เจอเธอครั้งแรก ปาณีกลับต้องถูกไล่ตะเพิดออกไปแบบนี้

“ลุงทิมพลครับ ปาณีเป็นแฟนผมครับ ”

“ฉันรู้ว่านั่นแฟนแก ” ท่านจอมพลมองหน้าด้วยสีหน้า เคร่งขรึม” ก็เพราะรู้ว่าเธอเป็นแฟนแก ฉันก็เลยไม่อยากจะเห็น หน้ายังไงล่ะ ”

” เป็นเพราะว่าท่านยังไม่ได้รู้จักตัวตนของเธอ ถ้าท่านได้รู้จัก เธอ ผมคิดว่าท่านต้องชอบเธอแน่ๆครับ ” ในสายตาของเขา ท่านจอมพลไม่ใช่คนที่จะดูถูกดูแคลนผู้อื่น ด้วยเหตุผลที่ไร้สาระ เป็นแน่

ดังนั้น ธามนิธิจึงไม่เข้าใจว่า เขาเพิ่งจะได้เจอเธอครั้งแรกแท้ๆ แต่กลับมีท่าทีรังเกียจปาณี เหตุผลมันคืออะไรกันแน่

” ชอบอย่างนั้นเหรอ ? ” ท่านจอมพลมองไปที่ธามนิธิ “แก คิดว่าฉันจะชอบเธออย่างนั้น ? ดูแกสิ ฉันน่ะตั้งหน้าตั้งตารอ คอยให้แกกลับมาเป็นปกติ ฉันเฝ้าคอยให้แกกลับมาหาฉันใน วันนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่า แกจะทำให้ฉันผิดหวัง ”

“ธามนิธิไม่เข้าใจจริงๆ” ผมทำอะไรให้ท่านไม่พอใจ หรือเปล่าครับ ? ถ้าหากว่ามี ผมก็ขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย ”

ปาณีของเขา ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย

ท่านจอมพลพูดกับเขาว่า : ” ไม่ผิด มันเป็นความรับผิดชอบ ของแก ฉันให้ความสำคัญกับแกมาก และคิดว่าแกเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ แต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า แกเพิ่งจะหายเป็นปรกติ ตี แกก็ทิ้งภรรยาของแกที่เคยแต่งกันไปตอนเขาแกยังไม่หายดี เรื่องนี้ทำให้ฉันไม่พอใจแกมากๆ ! ดังนั้น ไม่ว่าแฟนคนนี้ของ แกจะเป็นใครมาจากไหน ฉันก็ไม่ยินดีด้วยทั้งนั้น ”

เพราะเหตุนี้เองหรอกหรือ ที่ทำให้ท่านถึงกับไล่ให้ปาณีออก ไป โดยที่แม้แต่หน้าของเธอท่านก็ยังไม่อยากมอง

เมื่อได้ฟังที่ท่านจอมพลพูด ยามนิธิถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้น เขาจึงค่อยๆยิ้มออกมา ” เพราะแบบนี้เองเหรอครับ ท่านจึงได้ บอกให้เธอออกไป ? ”

” แกยังจะยิ้มอีก ” ท่านจอมพลสีหน้าเคร่งเครียด อีกทั้งยังดู โกรธเขามากด้วย ” ที่ฉันอยากเห็นคือผู้หญิงคนนั้น ที่แต่งกับแก ตอนที่แกยังนั่งอยู่บนรถเข็น ไม่ใช่คนที่อยู่ด้านนอกนั้น ไม่รู้แก ไปคว้าเอามาจากไหน ”

ปมสงสัยในใจของเขา ในที่สุดก็คลายออกจนได้ ธามนิธิ หัวเราะออกมาเบาๆ ” ถ้าเป็นอย่างนั้น ท่านก็คงจะเข้าใจผมผิด

ไปแล้วล่ะครับ ”

“เข้าใจแก่ผิดไปอย่างนั้น ? ” ท่านจอมพลกลับไม่ได้รู้สึก แบบนั้น

ท่านรู้สึกว่าธามนิธิชักจะได้ใจใหญ่แล้ว ที่คิดว่าตัวท่านมอง เขาผิดไป

รู้เพียงว่าเขาหย่าแล้ว และได้ยินที่ชนันพูดว่าเขาพาแฟนมา ด้วย ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะพาใครที่ไหนมา นั่นก็เลยทำให้ท่านจอมพลไม่คิดอยากจะเจอเธอตั้งแต่แรก

ตามนิธิอธิบายให้เขาฟัง : “คนที่ผมพามาในวันนี้คือปาณี เมื่อก่อนท่านยังเคยไปร่วมงานแต่งของพวกเราอยู่เลยครับ และ ผมก็ไม่เคยมีคนอื่นอีก ที่ผ่านมา ผู้หญิงที่ผมแต่งงานด้วยก็คือ เธอ และคนที่ผมอยู่ด้วยทุกวันนี้ก็ยังเป็นเธอ ”

จอมพลนเทพรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อเขาสักเท่าไหร่ ” นี่แกพูดเรื่องจริงอย่างนั้นหรือ ?

ที่แท้เขาก็เข้าใจผิดไปเองอย่างนั้นเหรอ ?

” เป็นความจริงแน่นอนครับ ” ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง : ” ปาณีดีกับผมขนาดนี้ ก็เหมือนที่ท่านเคยพูดไว้ยามที่ชีวิตผม ตกต่ำ ย่ำแย่ที่สุดในชีวิต เธอเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างผม แล้วจะ ให้ผมทิ้งเธอได้อย่างไรกันล่ะครับ ? “