ตอนที่ 605

ปาที่นั่งฟังอยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่เผลอข้าออกมา คิดไม่ถึงเลยว่า เมลขนั้นจะมีช่วงเวลาร้ายๆแบบนั้นกับเขาด้วย

แต่กับคุณอา ……

ปาณีชำเลืองมองไปทางธามนิธิ เมื่ออยู่ที่บ้านวิสิทธิ์เวช คนใน บ้านก็ชอบเขา และแม้จะอยู่ข้างนอกเขาก็เป็นที่ชื่นชอบของทุก

คน

เห็นได้ชัดว่า เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากๆเลยคนหนึ่ง เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองช่างต่ำต้อยอะไรเยี่ยง นี้ ช่างไม่คู่ควรเอาเสียเลย

ถึงแม้ว่าคะแนนสอบของเธอจะพอผ่านไปได้ แต่เธอไม่ได้อยู่ ในจุดที่โดดเด่นอะไร ก็แค่เธอพยายามอย่างเต็มความสามา รถแล้วก็เท่านั้น

ตอนที่เธอยังอยู่ในโรงเรียน ยังมีคนที่เก่งๆกว่าเธออีกเยอะ

ในบรรดาเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอ เธอมักจะถูกเวทัสคอย กดเธอเอาไว้อยู่เสมอ

ดังนั้นเธอก็เลยรู้สึกอิจฉาธามนิธิเอามากๆ ที่เขาเก่งและโดด เด่นเยี่ยมยอดไปซะทุกด้าน

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จได้สักพัก พวกเขาจึงนั่งรถออกไปยังบ้านวิสิทธิ์เวช

บ้านวิสิทธิ์เวชในวันนี้คึกคักไปด้วยผู้คน มีรถจอดตรงประตู บ้านมากมายหลายคัน เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของจอมพลนเทพ ทำให้ผู้คนหลั่งไหลกันมาเยี่ยมเยียนและแสดงความยินดีในวัน คล้ายวันเกิดของเขา

ทันทีที่เมธซนันและคณะลงมาจากรถ ก็มีคนเดินเข้ามาหาเขา

“ชนัน คุณนายเยอซอต้องการพบ ”

คุณนายเยอขอมีศักดิ์เป็นอาของเมธุชนัน หลังจากที่เธอแต่ งงานกับสามีตระกูลเยอซอ ทุกคนก็พากันเรียกเธอว่าคุณนาย เยอซอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

เมธชนั้นได้ยินดังนั้น เลยตอบกลับไปว่า ” รู้แล้ว เดี๋ยวฉันไป ”

ส่วนอาเขยของเขา แต่ก่อนที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของ จอมพลนรเทพ และเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน อาของเขาก็ ไม่ได้แต่งงานใหม่ ด้วยเหตุผลนี้ จึงทําให้คนในบ้านวิสิทธิเวช เคารพยกย่องเธอเป็นอย่างดี

เมชนันก็ไม่กล้าดื้อกับเธอ เพราะถ้าเกิดเขาไม่เชื่อฟังอา หญิงของเขา จะต้องโดนพ่อเขาอบรมสั่งสอนเอาแน่ๆ

เมธัชนนหันมาพูดกับธามนิธิ : “ถ้างั้นนายกับปาเข้าไปหา พ่อฉันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะไปหาอาฉันสักหน่อย ไว้ค่อยเจอ กันนะ

” เออได้ นายไปทำธุระของนายเหอะ ” ธามนิธิพูดพลางพยักหน้าให้เขา

เมธซมันเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ปาก มองดูเขาจนคล้อยหลังไป จากนั้นจึงหันมามองที่ยามนิธิ ชายหนุ่มกำลังยืนมองจ้องไปที่บ้านหลังนั้น และนึกถึงเหตุการณ์ วันนั้น วันแรกที่เขาได้มาเหยียบที่นี่

ช่วงเวลานั้น เป็นช่วงเวลาที่รู้สึกกระสับกระส่าย ร้อนรนกังวล ใจ และตื่นเต้นที่สุดในช่วงชีวิตหนึ่งของเขาเลยก็ว่าได้

แต่คิดไม่ถึงว่า ในการกลับมาครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ เศร้าโศกและหม่นหมอง เขาไม่ใช่ชายหนุ่มไฟแรงในอดีตคนนั้น อีกต่อไปแล้ว

เมธซนั้นยังไม่ทันได้เดินเข้าไปด้านใน ก็ได้ยินเสียงหัวเราะ ของคุณนายเยอ อดังแว่วลอดออกมา

เขาเปิดประตูเข้าไปด้านใน ก็ได้เห็นคุณนายเยอซอกำลังนั่ง อยู่บนโซฟา เธอสวมชุดกี่เพ้างดงามสง่าผ่าเผย ที่คอสวมสร้อย มุกสีขาวนวล

นลิน มีสุวรรณ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ กำลังนวดไหล่ให้คุณนายเยอซอ ” แบบนี้ดีขึ้นหน่อยมั้ยคะ ? ”

ภายใต้ความประจบสอพลอของนลิน ทำให้เธอเป็นที่พึงพอใจ ของคนอื่นๆ อย่างเรื่องการนวด เป็นทักษะพื้นฐานที่เธอใช้ได้ผล มาโดยตลอด
” สบายดีจัง ”

เมื่อคุณนายเยอขอเงยหน้าขึ้น ก็ได้เห็นเมชนที่กำลังเดิน เข้ามา ” มาแล้วเหรอขนัน ”

เมธชนินพูดว่า : ” พอผมกลับมาถึงก็ได้ยินว่าคุณอาเรียกหา ผมก็เลยมาหานะครับ ”

“นั่งก่อน ”

เมธชนันนั่งลงบนอีกฝั่งของโซฟา สายตาก็อดไม่ได้ที่จะหันไป มอง นลิน เธอมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงไป ไม่แม้แต่จะ ทักทายเขา

ที่เมธขมันหักหน้าเธอเมื่อคืนนี้ เธอยังคงโกรธเขามาจนถึง ตอนนี้ เลยทำให้เธอไม่อยากจะพูดกับเขา

มีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของคุณนายเยอซอ เธอหันไปพูด กับเมธซนันด้วยน้ำเสียงเชิงตำหนิเขา : “ฉันได้ยินมาว่า เมื่อ คืนนั้นดินก็ไปกินข้าวกับพวกเธอด้วยใช่หรือเปล่า ?

เมธชนินพยักหน้า : “อืม”

ดึกดื่นขนาดนั้น แกทิ้งผู้หญิงตัวคนเดียวเอาไว้ข้างนอกแบ บนั้น สุดท้ายเป็นฉันที่ออกไปรับเธอกลับมา แบบนี้มันไม่เป็นไป หน่อยเหรอ ? ” เมธชยันได้ยินดังนั้น ก็รู้แล้วว่าคุณอาของเขา เรียกเขามาคิดบัญชีเรื่องนี้นี่เอง

อาของเขาไม่มีลูก อีกทั้งสามีก็มาด่วนจากไปเร็ว
จากนั้นอาของเขาจึงรับนลิน มีสุวรรณ์มาเป็นลูกสาวบุญธรรม นลินยิ่งช่างประจบประแจงเอาอกเอาใจ เลยทำให้อาของเขา ความสุขมาก