ตอนที่ 597

เรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองชยุดเมื่อไม่นานมานี้ เมยขนนก็ได้ยินมาหมด แล้ว ทำไมบ้านมีสุวรรณ์ถึงได้เกิดเรื่องใหญ่โตได้ขนาดนั้น เมธ ชนันก็ไม่ได้โง่ เขาเข้าใจทุกอย่างแจ่มแจ้ง

ครั้งก่อน นลินมาหาเขา ความหมายมันก็บ่งบอกชัดเจนอยู่ แล้ว

แต่สุดท้าย เมื่อธามนิธิหายดี เธอก็รีบวิ่งแจ้นกลับไปหาเขา ทันที

เขารู้ดีว่า นลินเห็นเขาเป็นเพียงตัวสำรองก็เท่านั้น พอนึกถึง เรื่องนี้เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที

เห็นคุณชายแห่งบ้านวิสิทธิ์เวชเป็นแค่ตัวสำรองอย่างนั้นเหรอ

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว นลินหน้าเจื่อนจนยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง วินาทีถัดมาเธอก็ทำเป็น

หัวเราะออกมา เสแสร้งทำหน้าเศร้าบอกกับเขาว่า : ” จู่ๆฉันก็ บังเอิญไปเปิดเจอรูปเก่าๆ ก็เลยนึกถึงเรื่องราวสมัยตอนที่อยู่กับ ธามนิธิ ตอนนี้เขาเองก็เพิ่งหย่า ฉันเลยคิดว่าฉันกับเขาจะพอมี โอกาสที่จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันรึเปล่า ”

ดูราวกับว่าเธอจะอยากกลับไปอยู่กับธามนิธิ แต่ก็ยังลืมความ สัมพันธ์ตลอดหลายปีระหว่างพวกเขาไม่ได้

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน เมธซนันคงจะหลงเชื่อคำโกหกหลอกลวงของเธอเป็นแน่

แต่ทว่าตอนนี้….

เมธะนั้นพูดพลางหัวเราะ : “เธอแน่ใจเหรอว่านึกถึงเรื่อง เก่าๆ ไม่ใช่เป็นเพราะตอนนี้เขาปกติดีขึ้นแล้วงั้นเหรอ ?

เรื่องที่เธอทิ้งสามนิธิในตอนนั้น ทุกคนต่างก็รู้เรื่องนี้ดี พี่น้อง ผองเพื่อนก็โมโหโกรธากันสุดขีด ลับหลังต่างพากันพูดถึงเธอว่า เป้นคนเนรคุณ

แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว และต่างก็ล้วนเป็นผู้ชายกันทั้ง นั้น วันนี้นลินยังจะหน้าด้านมา ซึ่งก็คงจะไม่มีใครกล้าไล่เธอกลับ ไปได้ แต่กลับกลายเป็นว่า นลินคิดว่าทุกคนยังคงสนใจในตัว เธออยู่เหมือนเดิม

ความรู้สึกผิดฉายแววอยู่ในดวงตาของนลิน ” ชนัน ในสายตา ของเธอ เธอเห็นฉันเป็นอย่างนั้นเหรอ ? ”

ท่าทางเสแสร้งของเธอ ทำให้เมธชนถึงกับกระตุกยิ้มที่มุม

ปาก

เมื่อมองดูเธอในตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าได้มอบความรักวัย แรกรุ่นของเขาให้กับหมาตัวหนึ่งเท่านั้น เขาหลงชอบเธอมานาน หลายปี

เมธะนั้นพูดว่า “เธอจะเป็นคนยังไงฉันไม่รู้ แต่ถ้าเธอคิดว่า อยากจะกลับไปอยู่กับธามนิธิแล้วล่ะก็ บอกได้เลยว่าไม่มีทาง เพราะเขาบอกแล้วว่า วันนี้เขาจะพาแฟนมาด้วย ”
” แฟนเหรอ ? ” พอได้ยินเรื่องแฟนของยามนิธิเท่านั้นแหละ ท่าทางของนลินก็เปลี่ยนเป็นตื่นตัวขึ้นมาทันที

ครั้งก่อนที่สามนิธิพูดว่าเขามีแฟน เธอก็ไม่เชื่อเขา จากนั้นก็ เลยให้เณศราไปแอบสิบมา แต่เธอก็ยังไม่ได้ถามเธอว่าผลเป็น อย่างไร

แต่คิดไม่ถึงว่า เมธซนั้นก็ยังพูดแบบนี้ด้วย ดูท่า ธามนิธิคงจะมีแฟนแล้วจริงๆ ใช่มั้ย ?

นลินถามต่อ: “เขามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ผู้หญิงที่ไหนกัน เธอเคยเห็นมาก่อนมั้ย ? ”

เมธซนั้นเห็นอาการลุกลี้ลุกลนของเธอ เลยรู้สึกว่ามันช่างตลก สิ้นดี ” ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ? ฉันก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน เธออยู่ เมืองยุคแท้ๆ น่าจะรู้ดีกว่าฉันสิ ”

” ฟังจากน้ำเสียงของเมธชนั้น ทำให้นลินรู้สึกว่า ปฏิกิริยาของเธอเองออกจะรุนแรงเกินไปหน่อย เพราะเธอเริ่มจะ รู้สึกหงุดหงิดแล้ว

ธามนิธิก็ไม่ค่อยจะญาติดีกับเธอเท่าไหร่ เธอจึงไม่แน่ใจนักว่า จะสามารถกลับไปอยู่เคียงข้างเขาได้อีก ซึ่งก่อนหน้านั้น เธอก็ไม่ อยากทำลายความหวังของเมธชนัน ให้ขาดสะบั้นเช่นเดียวกัน

นลินมองไปที่เมธชนัน ทำทีหัวเราะกลบเกลื่อน ” ฉันก็แค่ สงสัยเฉยๆ เห็นเธอกับธามนิธิสนิทสนมกันดี ฉันก็เลยคิดว่าเธอ น่าจะรู้เรื่องของเขา ”
เมธะนั้นมองเธอด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม แล้วเสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขากครับสาย เป็นธามนิธิโทรเข้ามา พวกเขา มาถึงแล้ว

เมธะนั้นเดินเข้ามาหาเพื่อนๆ ” ธามนิธิมาแล้ว ”

ตอนแรกที่ได้ยินว่าธามนิธิจะมา ทุกคนต่างก็คิดว่าต้องล้อเล่น แน่ๆ และกลัวเขาจะเบี้ยวนัดปล่อยให้ทุกคนรอเก้อ

จนมาได้ยินที่เมธชนันบอก ทุกคนถึงเริ่มมั่นใจว่าเขาจะมา จริงๆ

พวกเขาไม่สนใจที่จะเล่นไพ่แล้ว ก่อนจะพากันลุกขึ้นยืน

ประตูห้องเปิดออก พนักงานเสิร์ฟในชุดกี่เพ้าสีแดงเดินนำมา ก่อนจะทําท่าทางเชื้อเชิญให้พวกเขาเข้ามาในห้อง จากนั้นก็ได้ เห็นธามนิธิเดินตามเข้ามา พร้อมกับจูงมือสาวน้อยคนหนึ่งมา ด้วย