ตอนที่ 594

“อืม ” ปาณีตอบเขาท่ามกลางบรรยากาศอันมืดมิด มองดูจน เขาเดินเข้าห้องอาบน้ำไป

ธามนิธิอาบน้ำเสร็จออกมา ก็ได้เห็นว่าปาณียังไม่นอน หญิง สาวในชุดนอนกำลังนั่งอยู่บนเตียง เท้าเล็กๆของเธอวางพาด ออกมานอกเตียง กําลังมองเขาด้วยสายตาอันบ้องแบ๊ว

ชายหนุ่มที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เนื้อตัวเขายังคงเปียกชุ่ม สายตาดเยือกเย็นบนอ่อนโยน ” ทำไมตื่นซะแล้วล่ะ ? ”

ปาณีตอบ : “ก็รอคุณไง

มุมปากของชายหนุ่มยกขึ้น เขาเดินไปที่ข้างเตียงก่อนจะเปิด ผ้ามห่มขืน จับขาของเธอยัดกลับเข้าไปใต้ผ้าห่ม ” นอนได้แล้ว ”

ปาณีนอนหงายนิ่ง ไม่พูดไม่จา มือจับชายผ้าห่มมองใบหน้า อันหล่อเหลาของสามีตัวเอง

ธามนิธิเอนกายลงนอนข้างๆเธอ พูดกับเธอว่า : ” วันศุกร์นี้ ผมจะไม่อยู่นะ มีธุระนิดหน่อย ”

“ไปนานมั้ยคะ ? ” ปาณีถามด้วยความใคร่รู้

โดยปกติแล้วธามนิธิจะไม่คุยเรื่องงานของเขากับเธอ แต่เมื่อ ต้องออกไปทำธุระที่อื่น เขาจำเป็นต้องบอกให้เธอรับรู้ไว้สัก หน่อย
” น่าจะสักสองวัน น่าจะกลับมาวันจันทร์ ” เขามองหน้าเธอ อันที่จริง….ผมอยากให้คุณไปกับผมด้วย ”

” เสาร์อาทิตย์นี้ฉันติดธุระน่ะค่ะ ” ปาณีตอบเขา ” ฉันนัดกับ พวกเขาเอาไว้แล้วด้วย ”

ช่วงนี้งานที่บริษัทค่อนข้างยุ่งมาก เธอไปไหนไม่ได้จริงๆ

” มีงานเลี้ยงวันเกิดของจอมพลนรเทพ ผมเลยอยากพาคุณไป ด้วย ” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับธามนิธิเลยทีเดียว

ก่อนที่เธอกับธามนิธิจะหย่ากัน จอมพลนรเทพก็อยากจะเจอ เธอมาโดยตลอด แต่ก็ไม่มีโอกาสสักที

ธามนิธิรักปาณี และอยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอไปตลอดชีวิตของ เขา เขาถึงอยากพาเธอไปให้จอมพลนเทพได้รู้จัก

ปาณีนิ่งไปชั่วขณะ มองมาที่ชายหนุ่ม ” แต่ว่า ความสัมพันธ์ ของเราสองคน ในตอนนี้ ถ้าหากว่าฉันไปกับคุณ ฉันจะไปใน ฐานะอะไรล่ะคะ ?

“แฟนของผม ” ธามธนบอกกับเธอ : ” คุณคิดอยู่ตลอดว่า การที่ต้องแต่งงานกับผม คุณจะต้องคอยปิดบังสถานะของตัวเอง ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นแฟนผม รอจนวันหนึ่งที่คุณพร้อม ผมจะขอ คุณแต่งงาน แบบนี้โอเคมั้ย ?

ทัศนคติที่เขามีต่อเธอคือเขารักและหวังดีกับเสมอ อย่างที่ไม่ เคยเป็นกับใครมาก่อน เขารู้ดีว่าเธอจิตใจอ่อนไหวง่าย ดังนั้น เขาก็เลยพยายามที่จะปกป้องเธออย่างเต็มที่
ปานิ่งเงียบไม่ยอมพูดจา

เขามองดูปฏิกิริยาเธอ ในตอนนี้ ตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เขาพาเธอ กลับมาที่บ้านสวนจตุจักร เขาทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน มาโดยตลอด กินข้าวด้วยกันทุกวัน เข้านอนพร้อมกัน ก็ไม่เห็น เธอจะว่าอย่างไร

เขาหลงคิดว่าเธอคงจะไม่คิดติดใจอะไรแล้ว แต่พอมาถึงตอน นี้ ดูเธอยังไม่ปล่อยวางเรื่องนั้น

ที่รัก ” ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง : “ถ้าคุณมีอะไรใน ใจ คุณคุยกับผมได้นะ ไม่ต้องเก็บเอาไว้ในใจแบบนี้ ”

“ฉันค่อยไปครั้งหน้าได้มั้ยคะ ? ” ปาณีตอบ : ” เรื่องที่เรา สองคนหย่ากันเพิ่งจะแพร่ออกไปได้ไม่ทันไร ก็จะให้ฉันไปใน ฐานะแฟนของคุณซะแล้ว คุณไม่รู้สึกว่ามันจะดูง่ายไปหน่อยเหรอ คะ ? ”

หญิงสาวมองไปที่ชายหนุ่มที่สีหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม หลังจากที่ฟังเธอพูดจบ

ด้วยความที่กลัวว่าเขาจะโกรธ ” ถ้าคุณอยากให้ฉันไปจริงๆ ฉันจะไปกับคุณ ”

” ธามนิธิเห็นว่าที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะตัวเขา ก็เลย อะลุ่มอล่วยให้เธอ ในใจลึกๆแล้วเธอไม่ได้อยากไปกับเขา ชาย หนุ่มยื่นมือออกไปลูบหัวเธอเบาๆ ” เป็นเพราะผมไม่ได้คิด ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนเอง ถ้าคุณไม่อยากไป คุณก็ไม่ต้องไปหรอก
” เฮ้อ ” ปาณีถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ได้ยินเขาพูดแบ

แต่ในวินาทีต่อมา เธอก็ได้ยินเขาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแกม ผิดหวัง : ” แต่ว่าผมนะบอกกับนลิน มีสุวรรณไปว่า ผมจะพา แฟนผมไปด้วย พอถึงเวลาแล้วเธอไม่เห็นแฟนผมล่ะก็ คงต้อง คิดว่าผมสร้างเรื่องโกหกแน่ๆ

ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น ธามนิธิพูดด้วยท่าที่จริงจัง แต่ สายตาก็แอบชาเลืองมองปาณีอยู่ตลอด