ตอนที่ 582

ทัตธนบอกกับเธอว่า ” ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากครับ ”

ตรีวิทย์ยืนมองปาณีพูดคุยกับทัดธนอยู่ข้างๆ เห็นได้ชัดว่า เหมือนเธอจะชื่นชมในตัวทัตธนเอามากๆ

“ทัดธน ” จังหวะที่พวกเขากับสนทนากันอยู่นั้น นลิน มีสุ วรรณ์ ก็เดินเข้ามาทักทายเขา ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่

หลังจากนั่งลงไปแล้ว เมื่อนลินก็ได้เห็นปาณีก็ชะงักไปชั่วครู่ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ? ”

ปาณีที่ไม่ชอบนลิน มีสุวรรณ์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อเห็นเธอ

มาปรากฏตัวอยู่ข้างๆ คนที่ตัวเองรู้สึกชื่นชมมากๆ ยิ่งทำให้ปา

รู้สึกแปลกๆชอบกล

แต่นลิน มีสุวรรณ์ก็เป็นของเค้าแบบนั้น เป็นคนที่มีมิตรสหาย

อยู่เยอะแยะมากมาย

เธอคือผู้บริหารใหญ่ของบริษัทยูจี ส่วนบริษัทบีเอ็มนั้นเป็น ของบ้านมีสุวรรณ์

ถึงแม้ว่าตำแหน่ง CEO ของทัตธน จะได้มาโดยการเสนอชื่อ จากบอร์ดกรรมการบริษัทให้ได้รับดำรงตำแหน่ง แต่ทว่าพ่อของ นลิน มีสุวรรณ์คือประธานกรรมการบริษัทบีเอ็ม ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้น ใหญ่ที่สุดในบริษัท
ดังนั้น พวกเขาก็ต้องรู้จักกันดีอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ทัตธนยังช่วยโน้มน้าวพ่อของเธอ ทำให้พ่อของ เธอจัดการให้ผลิตออกไปอยู่ที่อื่น และไปรับแม่ของเธอกลับมา

เธอก็เลยรู้สึกขอบคุณทัตธนเป็นอย่างมาก ทัพยนตอบแทนปาณีไปว่า ” เพื่อนผมเอง ”

เพราะเขารู้จักกับตรีวิทย์ และเมื่อตรวิทย์เป็นแนะนำให้รู้จัก ดังนั้นถ้าจะพูดว่าเธอเป็นเพื่อนของเขามันก็ไม่ผิด

นลินข่าออกมาเบาๆ ” คุณปาณีนี้ก็สอดแทรกไปได้ทุกที่เลยนะ คะ เพิ่งจะหย่ากับคุณธามนิธิไปหยกๆ ตอนนี้คงไม่ได้กำลังจะ เล็งๆหันมาซบอกคุณทัดธนหรอกนะคะ ? ”

เมื่อเธอพูดจบ ก็รู้สึกได้ว่าทัดธนหันมามองที่เธอแวบหนึ่ง

นลินรีบหุบปากทันที

แต่ไหนแต่ไรมา นลินก็รู้สึกไม่ค่อยชอบทัดธนอยู่แล้ว เพราะ ทัดธนดูเหมือนจะเป็นคนที่พูดจาดี แต่เมื่อไหร่ที่เขาซีเรียสจริงจัง ขึ้นมา เขาก็เป็นคนที่เกรี้ยวกราดมากๆ

เขาเป็นผู้ชายที่ไม่เคยสนใจในรูปลักษณ์ความงามของนลิน มี สุวรรณ์ และไม่ยอมรับในความหยิ่งยโสของเธอด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเหมือนจะอ่านเธอได้อย่างทะลุปรุโปร่งอยู่ ตลอด เลยทำให้นลินรู้สึกอึดอัดอยู่เสมอ

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเรื่องในครั้งนี้ ในสถานการณ์ปกติเธอก็ไม่คิดอยากจะพูดคุยติดต่ออะไรกับเขาทั้งนั้น

ทัตธนพูดกับปาณี “อย่าไปถือสาเลย ช่วงนี้เธอคงอารมณ์ไม่ ค่อยดีนะ”

ปาณีหันไปมองทางนลิน มีสุวรรณ์ ก่อนจะตอบด้วยท่าทางสุ ชุมและใจเย็น ” ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้ติดใจอะไรหรอกค่ะ อาจารย์นลินเองก็ไม่ควรจะเก็บมาใส่ใจ ตอนนี้ดูไม่เหมือนเมื่อ ก่อนที่ฉันเคยรู้จักคุณเลย ”

แต่ก่อนเธอเสแสร้งออกจะเก่ง แล้วตอนนี้เลิกเสแสร้งแล้ว อย่างนั้นเหรอ ?

คำพูดประโยคนี้ของปาณีทำเอานลินนิ่งแข็งที่อไปเลย จนเธอ กลับมาย้อนนึกว่าตัวเองพูดอะไรกับปาเอาไว้ ก็ยิ่งทำให้สีหน้า ของเธอก็เปลี่ยนไปจากเดิม

นี่ตัวเธอเองขาดสติสัมปชัญญะ จนเผลอเปลี่ยนเป็นคนแบบนี้

ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?

นี่มันไม่ใช่เธอ !

เธอไม่ควรแสดงกิริยาแบบนั้น

นลินลุกขึ้นยืน สายตาพลันได้เห็นเปียโนตัวหนึ่งตั้งอยู่ เธอจึง เดินไปตรงนั้นและเริ่มบรรเลงเปียโนเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัว เอง

ในไม่ช้าเธอก็ใช้วิธีนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนได้
ผ่านไปครู่หนึ่ง นลินจึงเดินกลับมา เธอมองมาที่ปาณี” คุณ ปาอยากลองสักหน่อยมั้ยคะ ? ”

นี่เธอกำลังยั่วยุอยู่อย่างนั้นหรือ

นลินรู้ดีแก่ใจว่าปาเล่นเปียโนไม่เป็น

ได้ยินว่าตั้งแต่เป็นเด็กปาณีก็ใช้ชีวิตอย่างลำบากยากเข็ญ บรรดาลูกคนมีเงินเมื่อเลิกเรียนก็ได้ไปเรียนพิเศษ ฝึกฝนทักษะ ต่างๆ แต่ปาณีต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปช่วยแม่ทำงานบ้าน

ด้วยสิ่งแวดล้อมในวัยเยาว์ของเธอสองคน ก็ย่อมตัดสินได้ แล้วว่าเธอทั้งคู่นั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ดังนั้นนลินจึงไม่ได้รู้สึกว่า การทำให้ปาณีเลิกรากับธามนิธิ เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องแต่อย่างใด

แต่ปาณีก็ไม่ได้โง่ ทำไมเธอจะมองไม่ออกว่านดินกำลังขุด หลุมพรางดักทางเธอไว้ ” ฉันคงไม่ขอร่วมวงความสนุกครื้นเครง นี้ด้วยล่ะค่ะ ”

“อย่าบอกคะนะว่าระดับคุณปาณี แม้แต่เปียโนก็ยังเล่นไม่ เป็น ? ” นลินพูดพลางเลิกคิ้ว

จงใจหยิบยกเอาสิ่งที่ปาณีทำไม่ได้มาพูดให้เธอต้องลำบาก ใจ นี่มันเจตนาหาเรื่องกันชัดๆ

ธีระที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นนลินกำลังจงใจทำให้ปาณีอึดอัด ก็เลย พูดออกไปว่า ” เล่นเปียโนไม่เป็นก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย สมัยผม เป็นเด็กผมก็ไม่ชอบเล่นเปียโน ก็เลยไม่คิดอยากเรียน “