ตอนที่ 551

แต่เรื่องนี้ยังไงเดียวทุกคนก็รู้

เธอพยักหน้า “คือ”

และแน่นอนพอฝนสิริเห็นปาณีพยักหน้าก็โกรธมากและบัน “ทำไมเธอโง่แบบนี้? เขาให้หย่าเธอก็หย่าเลยเมื่อก่อนตอนที่เขา ยังไม่หายดีเธอก็ดีกับเขาขนาดนั้นจะตามเขาให้ได้แล้วทำไม ตอนนี้ต้องเลิกกัน?”

นี่มันก็เสียเปรียบล่ะสิ

ลองคิดดูลูกเขยที่ดีขนาดนี้บอกไม่มีก็คือไม่มีแล้วฝนสิริเกือบ ะบ้าตาย

เวรกรรมใช่ไหมทำไมเธอถึงมีลูกสาวแบบนี้?

“แม่” นภันต์บอก “พี่สาวก็น่าสงสารพอแล้วพึ่งโดนทิ้งแม่ไม่ ต้องไปว่าเพิ่มอีกแล้ว”

“เหอะ!” ฝนสิริพูดต่อ “เขาทําให้มันเป็นแบบนี้เองจะโทษใคร ได้? เธอเห็นมันน่าสงสารตรงไหน? ขนาดผู้ชายของตัวเองยัง ดูแลไม่ดีฉันได้ยินมาว่าเพราะคุณมีสุวรรณ์คนนั้นใช่ไหม?

ครั้งที่แล้วที่นลิน มีสุวรรณ์บอกว่าปาณีเป็นมือที่สามฝนสิริ

เรื่องนี้

ตอนนี้ได้ยินว่าปาหย่าแล้วก็ต้องเอาเรื่องทั้งหมดไปโทษที่นลิน มีสุวรรณ์สี

เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นมาแย่งลูกเขยเธอ

คืนนั้นลิน มีสุวรรณ์แต่งตัวสวยมากตอนที่เธอมาพร้อมกับเณ เราก็เห็นตามนิมอข้างหนึ่ง ใส่ในกระเป๋าแล้วยืนอยู่ตรงนั้น

นึกถึงครั้งที่แล้ว โดนเขาเหยียดหยามในบริษัทนลิน มีสุ วรรณ์ก็รู้สึกเสียใจ

แต่ตอนนี้ธามนิธิ ในสายตาเธอเหล่อมากจนเธออดไม่ไหวแล้ว เดินไปหา “ธามนิธิ

ธามนิธิมองเธอแต่ไม่ได้ตอบอะไร

คืนนั้นลิน มีสุวรรณ์ตั้งใจแต่งตัวมาดูสวยสง่ามากอย่างน้อย ในสายตาของคนอื่นมันเป็นแบบนี้

เธอพูดกับธามนิธิด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ทำไมเธอมาคนเดียว ไม่คู่มาด้วย?

“ธามนิธิหันไปมองทางอื่นแล้วเมินใส่เธอ ท่าทีแบบนี้ทำให้นลิน มีสุวรรณรู้สึกแทงใจ แต่เธอก็รวมความกล้าแล้วพูด “ฉันได้ยินมาว่าเธอหย่ากับ

ปาณีเพราะฉันงั้นหรอ?” ได้ยินชื่อปาณิธามนิธิยอมหันมาสักทีแล้วมองน้ามีสุวรรณ์

“เพราะเธอ?”

เขาไม่เข้าใจว่านลิน มีสุวรรณ์ทำไมถึงมีความคิดผิดๆแบบนี้?
ในตาของนลิน มีสุวรรณ์เต็มไปด้วยความหวัง “เธอให้อภัย ฉันแล้วใช่ไหม? ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนฉันไม่ดีเองสามนิธิถ้าเธอ ให้อภัยฉันพวกเรามาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งเถอะ”

“……” ถามนิยมองเธออย่างหมดคำพูดไม่เข้าใจว่าทำไมเธอ หลงตัวเองขนาดนี้? นึกว่าที่เขาเลิกกับปาเพราะเธอ? “ฉันรู้สึก ว่าคุณมีสุวรรณ์ควรไปพบจิตแพทย์หรือถ้าไม่ถือสาอะไรผมช่วย แนะนำให้

นี่เขา……หาว่าเธอมีปัญหางั้นหรอ?

นลิน มีสุวรรณ์พึ่งรู้ตัวทันธามนิธิก็หันหลังเดินไปแล้ว

ที่แบบนี้สำหรับเขาถือว่าน่าเบื่อมากเขาอยากไปตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอนลิน มีสุวรรณ์ก็ยิ่งรู้สึกอารมณ์ไม่ดี

ปาณีอุตส่าห์ให้ฝนสิริกลับไปได้รอพวกเขากลับไปหมดค่อย

นั่งลงมาทํางานวันนี้ต่อ

ข้างนอกฝนเริ่มตกเสียงฟ้าผ่าก็ไม่หยุดปาณีลุกขึ้นไปปิด หน้าต่าง

อย่าว่าเลยผู้หญิงคนเดียวพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่แล้วมีเสียง ฟ้าผ่าลึกในใจก็รู้สึกกระโวยกระวาย

เธอนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊คมองหน้าจอคอมนึกถึงธามนิธิเมื่อก่อน ตอนฟ้าผ่าเธออยู่ข้างเขา เขามักจะถามว่า “กลัวไหม?”

ตอนนั้นปาณีรู้สึกเขานี่เหมือนว่างเธอไม่ใช่เด็กแล้วจะกลัว ฟ้าผ่าได้ไง?